W przypadku zaskarżenia do sądu administracyjnego decyzji, o której mowa w art. 233 § 2 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.), zasadniczy spór prawny dotyczy spełnienia i uzasadnienia przez podatkowy organ odwoławczy przesłanek wynikających z tego proceduralnego przepisu, nie zaś zastosowania prawa materialnego i związanych z tym obowiązków

ustalenie czy do wydatków na nabycie Usług, o których mowa we wniosku, zastosowanie znajdzie ograniczenie wynikające z art. 15e ust. l ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W przypadku powołania się na art. 3989 § 1 pkt 2 k.p.c. skarżący ma obowiązek nie tylko określić przepisy wymagające wykładni, ale także wskazać poważne wątpliwości interpretacyjne związane z ich stosowaniem wraz z podaniem doktrynalnego lub orzeczniczego źródła tych wątpliwości bądź rozbieżności w orzecznictwie sądów. Niezbędne jest zatem wykazanie, że określony przepis prawa, mimo że budzi poważne

Z przepisu art. 39 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane88 wynika, że to na inwestorze ciąży obowiązek uzyskania stosownego pozwolenia wojewódzkiego konserwatora zabytków. Zgodnie z art. 39 ust. 1 Prawa budowlanego prowadzenie robót budowlanych przy obiekcie budowlanym wpisanym do rejestru zabytków lub na obszarze wpisanym do rejestru zabytków wymaga przed wydaniem decyzji o pozwoleniu na budowę

Przychód z tytułu niespłaconych zobowiązań na dzień wykreślenia Spółki z rejestru.

brak zastosowania ograniczeń, o których mowa w art. 15e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w odniesieniu do Opłaty licencyjnej wypłacanej przez Spółkę na rzecz Licencjodawcy