W orzecznictwie jak i w piśmiennictwie przyjmuje się, że naruszenie prawa materialnego przez błędną jego wykładnię może polegać na wadliwym określeniu treści norm prawnych wynikających z przepisów prawa materialnego. W praktyce błędna wykładnia prawa materialnego może prowadzić do niewłaściwego zastosowania tego prawa.
Nie można kwestionować ani też zmieniać wysokości zobowiązania podatkowego, wynikającego z ostatecznej decyzji określającej wydanej na podstawie art. 21 § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) mocą deklaracji korygującej połączonej z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty.
Za rażące naruszenie prawa można przyjąć w przypadku, gdy naruszony został przepis niepozostawiający wątpliwości co do jego bezpośredniego rozumienia. Rażące naruszenie prawa jest oczywiste, wyraźne i bezsporne. Można mówić o nim tylko wówczas, gdy proste zestawienie treści rozstrzygnięcia z treścią zastosowanego prawa wskazuje na ich oczywistą niezgodność.
W zakresie prawa do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, wynikającego z faktury dotyczącej wynagrodzenia za zrzeczenie się roszczeń na podstawie zawartej ugody.
Czy otrzymywane wynagrodzenie stanowi dochód zwolniony z opodatkowania na podstawie przepisu wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 129 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych?
Podatek dochodowy od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dofinansowania otrzymanego z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.