W konsekwencji, wówczas gdy w przepisach prawnych pojawiają się pojęcia i terminy niezdefiniowane w prawie unijnym, Trybunał Sprawiedliwości co do zasady za niezasadne uznaje opieranie się na rozumieniu danego pojęcia czy też terminu, które przyjęte zostało w krajowym porządku prawnym.
w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego VAT od wydatków poniesionych w związku z realizacją inwestycji polegającej na rozbudowie Stacji Uzdatniania Wody i budowie sieci kanalizacji sanitarnej
prawo do odliczenia podatku naliczonego VAT związanego z realizacją projektu
W zakresie określenia miejsca świadczenia usługi kompleksowej organizacji targów/imprez promocyjnych, określenia miejsca świadczenia usług takich jak: udostępnianie powierzchni wystawienniczej lub lokalu, usługi reklamowe, zapewnienie obsługi stoiska: hostessy, konferansjerzy, ochrona fizyczna, udostępnienie wyposażenia stoiska, montaż/demontaż stoiska/sceny/ekspozycji w przypadku gdy usługi te świadczone
Nie stanowi przesłanki wznowienia postępowania podatkowego na podstawie art. 240 § 1 pkt 8 o.p. wyrok Trybunału Konstytucyjnego uznający za niekonstytucyjny przepis obowiązujący w określonym przedziale czasu, analogicznej treści jak przepis stanowiący podstawę prawną kwestionowanej w trybie wznowienia decyzji ostatecznej, ale obowiązujący w innym okresie czasu niż przepis, którego niekonstytucyjność
Brak możliwości odzyskania podatku VAT, w związku z realizacją projektu współfinansowanego ze środków unijnych niezwiązanych z wykonywaniem czynności opodatkowanych.
W orzecznictwie jak i w piśmiennictwie przyjmuje się, że naruszenie prawa materialnego przez błędną jego wykładnię może polegać na wadliwym określeniu treści norm prawnych wynikających z przepisów prawa materialnego. W praktyce błędna wykładnia prawa materialnego może prowadzić do niewłaściwego zastosowania tego prawa.
Właściciel nieruchomości powinien przy wykonywaniu swego prawa powstrzymywać się od działań, które by zakłócały korzystanie z nieruchomości sąsiednich ponad przeciętną miarę wynikającą ze społeczno-gospodarczego przeznaczenia nieruchomości i stosunków miejscowych.
Wywołane skargą kasacyjną postępowanie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym podlega więc zasadzie dyspozycyjności i nie polega na ponownym rozpoznaniu sprawy w jej całokształcie, lecz ogranicza się do rozpatrzenia poszczególnych zarzutów przedstawionych w skardze kasacyjnej w ramach wskazanych podstaw kasacyjnych. Istotą tego postępowania jest bowiem weryfikacja zgodności z prawem orzeczenia wojewódzkiego
Należy stwierdzić, że zarzut przedwczesnego prowadzenia postępowania jest bezpodstawny.
Zarzut kasacyjny wadliwego zastosowania przepisu prawa materialnego ze względu na błędnie ustalony stan faktyczny, bez powiązania go z przepisami służącymi temu ustaleniu, nie pozwala Naczelnemu Sądowi Administracyjnemu - związanemu podstawami skargi kasacyjnej - na jego skontrolowanie.