Opodatkowania właściwą stawką podatku transakcji sprzedaży lokali segmentów jednorodzinnych.

Odstępstwo od zasady wyrażonej w art. 190 p.p.s.a. dotyczyć może tylko dwóch sytuacji. Pierwsza z nich związana jest z ewentualną zmianą stanu faktycznego. Gdy rozpoznając sprawę ponownie sąd I instancji stwierdzi, że stan faktyczny, który stanowił podstawę faktyczną rozstrzygnięcia nie został dostatecznie wyjaśniony bądź jest odmienny od poprzednio przyjętego, nie jest związany wyrażoną poprzednio

Naczelny Sąd Administracyjny, działający jako sąd kasacyjny, nie ma jakichkolwiek uprawnień do konkretyzowania, uściślania, czy też korygowania zarzutów strony skarżącej.

"Małżonek rolnika przekazującego gospodarstwo rolne za rentę, któremu przydzielono do bezpłatnego użytkowania działkę gruntu o pow. do 0,5 ha (art. 12 ust. 1 ustawy o przekazywaniu gospodarstw rolnych), chcąc skorzystać z nieodpłatnego nabycia własności działki na podstawie art. 118 pkt 1 u.s.r. wywodzący swoje uprawnienie z art. 12 ust. 2 ustawy o przekazywaniu gospodarstw rolnych powinien legitymować

Uznanie transakcji (czynności) za podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług oznacza automatycznie wyłączenie jej spod opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Przedmiotem postępowania karnego wszczętego aktem oskarżenia jest to zdarzenie faktyczne (historyczne), czyn w znaczeniu naturalnym, który został opisany w akcie oskarżenia przez prokuratora, przy czym o tym jakie zdarzenie ma być przedmiotem osądu nie decyduje sam sposób zredagowania opisu czynu w zarzucie aktu oskarżenia - choć oczywiście winien on spełniać wymagania zawarte w przepisie art. 332

W sprawach z zakresu prawa pracy związek zawodowy nie może wytoczyć powództwa na rzecz pracownika ani wstąpić do postępowania bez jego zgody (art. 462 w związku z art. 61 k.p.c.). Członkostwo w związku zawodowym lub podjęcie się przez ten związek obrony praw i interesów pracownika na jego wniosek (art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych, jednolity tekst: Dz.U. z 2001 r. Nr

Skoro sąd ustalił, że koszty postępowania egzekucyjnego ponosi wierzyciel, jest oczywiste, że kosztami tymi nie mógł zostać obciążony dłużnik, a kwota wyegzekwowana z tytułu tych kosztów od dłużnika powinna mu być zwrócona. Niedokonanie tego spowodowało szkodę, do naprawienia której zobowiązany jest komornik [art. 23 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o komornikach sądowych i egzekucji].