Po wniesieniu skargi do sądu administracyjnego na decyzję ostateczną, skarżący nie może skutecznie wystąpić o stwierdzenie nieważności tej decyzji do organu nadzoru.
Z brzmienia art. 332 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ wynika wprost to, że odsyła on tylko do zakresu podmiotowego odpowiedzialności osób trzecich takiego, jaki został uregulowany w ustawie z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /t.j. Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./. Decyzja wydawana w trybie art. 47 ust. 1 w zw. z art. 40 ust
Zgodnie z art. 30 ust. 6a ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. - Karta Nauczyciela /Dz.U. 2003 nr 118 poz. 1112 ze zm./ regulamin podlega uzgodnieniu ze związkami zawodowymi zrzeszającymi nauczycieli. To uzgodnienie nie może jednak prowadzić do przyjmowania, pod wpływem organizacji związkowych, regulaminowych rozwiązań naruszających prawo. Uzgodnienie nie może prowadzić do przyjmowania rozwiązań nie mających
Czy w prawidłowej wysokości ustaliłam współczynnik udziału czynności, w związku z którymi przysługiwało mi prawo do dokonania odliczeń jak i czynności, w związku z którymi takie prawo mi nie przysługuje?
Treść umowy cywilnoprawnej jak i wyrażona w niej wola stron w zakresie w jakim rzutuje na rozmiar obowiązku publicznoprawnego są elementami prawnopodatkowego stanu faktycznego i jako takie winny być ustalone i ocenione przez organy podatkowe w toku prowadzonego przez nie postępowania na podstawie obowiązujących przepisów proceduralnych. W takim też zakresie mieściła się ocena umowy najmu, dzierżawy
1. Na użytek przepisów o podatku od nieruchomości, który nie może być wykorzystywany do prowadzenie działalności gospodarczej "ze względów technicznych", nie może być traktowany jak grunt "związany z prowadzeniem działalności gospodarczej", nawet, gdy jego właścicielem jest przedsiębiorca. 2. Brak dokonania przez gminę przyłączenia do sieci wodno-kanalizacyjnej może być przesłanką do stwierdzenia,
1. Zrealizowanie prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wymaga z jednej strony spełnienia sformalizowanych czynności, a z drugiej strony musi dotyczyć transakcji, które miały miejsce w rzeczywistości i w takim rozmiarze jaki wynika z treści dokumentów stanowiących podstawę do rozliczenia podatku. 2. Przesłanki nieważności czynności prawnych w wyniku sprzeczności z ustawą lub zasadmi
W orzecznictwie nie wywołuje rozbieżności pogląd, że tablice rejestracyjne pojazdu nie są dokumentem w rozumieniu art. 115 § 14 k.k.
Art. 374 § 1 k.p.k. statuuje obowiązkową obecność oskarżonego na rozprawie głównej. Wyjątek od owej zasady przewiduje art. 376 § 2 k.p.k., jeśli oskarżony po złożeniu wyjaśnień, zawiadomiony o terminie rozprawy odroczonej lub przerwanej nie stawił się na rozprawie bez usprawiedliwienia. Wspomnieć trzeba, że art. 139 § 1 k.p.k. nie ma zastosowania do oskarżonego pozbawionego wolności, nawet jeśli o
Wzięcie (czy przetrzymywanie) zakładnika w rozumieniu art. 252 § 1 k.k. może mieć na celu wymuszenie 'okupu' właśnie od tej (pozbawionej wolności) osoby np. w zamian za uwolnienie.
Zasada in dubio pro reo nie oznacza obowiązku wyboru przez sąd najkorzystniejszej dla oskarżonego wersji, lecz zakaz czynienia niekorzystnych domniemań w sytuacji, gdy stan dowodów nie pozwala na ustalenie faktów.
Sąd Najwyższy ustala wyłącznie znamiona przedmiotowe przestępstwa przeciwko wyborom, którego zarzut stanowi podstawę protestu wyborczego.
1. Mimo, że dopiero od dnia 1 stycznia 2003 r. w art. 283 par. 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ exspressis verbis sformułowano uprawnienie dla osoby zastępującej naczelnika urzędu skarbowego do udzielania upoważnienia pracownikom urzędu skarbowego do przeprowadzenia kontroli podatkowej, to z brzmienia normy tego przepisu obowiązującego przed
Błędne zastosowanie /bądź nie zastosowanie/ przepisów materialnoprawnych zasadniczo każdorazowo pozostaje w ścisłym związku z ustaleniami stanu faktycznego sprawy. W konsekwencji oznaczać to będzie brak możliwości skutecznego powoływania się na zarzut niewłaściwego zastosowania prawa materialnego, o ile równocześnie nie zostaną także zakwestionowane ustalenia faktyczne, na których oparto skarżone rozstrzygnięcie
Czym innym jest ocena co do braku przymiotu strony w postępowaniu administracyjnym, a czym innym pozbawienie przez sąd administracyjny strony możności obrony swych praw, o czym mowa w art. 183 par. 2 pkt 5 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./.
Uwzględniając treść art. 337 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ nieodnoszącego się do instytucji wznowienia postępowania, należy stwierdzić, że w przypadku decyzji, które stały się ostateczne przed dniem 1 stycznia 1998 r., objętych następnie postępowaniem w przedmiocie wznowienia postępowania, postępowanie odwoławcze prowadzone w następstwie odwołania
1. Art. 45 ust. 1 Konstytucji gwarantuje każdemu prawo do rozpatrzenia jego sprawy przez sąd. Ocena, czy organizacja społeczna spełnia warunki do dopuszczenia jej do udziału w postępowaniu została ostatecznie dokonana przez organ sądowy. Realizację prawa do sądu w rozpoznawanej sprawie stanowiło wniesienie skargi na postanowienie o odmowie dopuszczenia do udziału w postępowaniu i poddanie kontroli