Kryterium braku winy, jako przesłanki przywracającej termin do uiszczenia wpisu, wiążę się z obowiązkiem do szczególnej staranności przy dokonywaniu czynności procesowej. "Ważny powód" musi być związany z uchybieniem terminu, nie zaś ze skutkiem tego uchybienia.

Przez osobę prawną powstałą w wyniku połączenia się osób prawnych, o której mowa w art. 93 par. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm.; w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2000 r./, wstępującą we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki łączących się osób prawnych, należy rozumieć także osobę prawną, która

Na podstawie art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 31 maja 1996 r. o świadczeniu pieniężnym przysługującym osobom deportowanym do pracy przymusowej oraz osadzonym w obozach pracy przez III Rzeszę i Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich /Dz.U. nr 87 poz. 395 ze zm./ na przyznanie uprawnień nie może mieć wpływu fakt urodzenia się w obozie pracy a osadzenie w nim.

Z woli ustawodawcy, wyrażonej w art. 116 par. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./, ciężar udowodnienia terminu zgłoszenia wniosku, o którym mowa w tym przepisie, obciąża stronę, która z faktu tego wywodzi określone okoliczności. Oznacza to, że skarżąca, chcąc uwolnić się od odpowiedzialności za płatnika /spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością/ jako

Preferencyjne opodatkowanie, przewidziane w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 26 października 1999 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od osób fizycznych /Dz.U. nr 90 poz. 1008/, a także w obowiązującym w 2002 r. analogicznym rozporządzeniu z dnia 15 lutego 2000 r. /Dz.U. nr 12 poz. 145/ i następnie w znowelizowanym od dnia 1 stycznia 2001 r. przepisie art. 6 ust. 4 pkt 3 ustawy

Artykuł 39 ust. 4 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych /Dz.U. 2000 nr 71 poz. 838 ze zm./ nie stanowi podstawy prawnej do wydania decyzji regulującej przyszłe stosunki pomiędzy zarządcą drogi i posiadaczem urządzenia zlokalizowanego za zezwoleniem zarządcy drogi w pasie drogowym, niezwiązanego z gospodarką drogową lub potrzebami ruchu.

Pokwitowanie odbioru odpisu decyzji po dacie doręczenia zastępczego w trybie art. 44 Kpa /także w trakcie biegu terminu do wniesienia środka odwoławczego/ świadczy jedynie o zaistnieniu tego faktu. Fakt ten nie ma więc wpływu na zmianę biegu terminu do wniesienia odwołania od tej decyzji.

Samych czynności przygotowawczych do uruchomienia produkcji nie można uznać za działalność gospodarczą, ponieważ nie są one ani działalnością wytwórczą, ani handlową, ani żadną inną wymienioną w art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej /Dz.U. nr 41 poz. 324 ze zm./. Wydatki poniesione na przygotowanie do podjęcia nierozpoczętej działalności gospodarczej, nie mogą być

W sytuacji gdy organ po złożeniu przez stronę deklaracji korygującej poweźmie wątpliwości co do wykazanego w niej zobowiązania lub kwoty zwrotu podatku, powinien wszcząć postępowanie podatkowe w sprawie określenia zobowiązania podatkowego za dany okres obrachunkowy.

Nie każde naruszenie przez pracodawcę lub działającego w jego imieniu przepisów art. 32 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych (jedn. tekst: Dz. U. Nr 79, poz. 854), gwarantujących ochronę stosunku pracy działaczy związków zawodowych, stanowi rażące naruszenie prawa pracy w rozumieniu w art. 281 pkt 3 k.p. W szczególności nie zawsze stanowi takie naruszenie, rozwiązanie umowy o pracę

1. Uzyskanie przez inwestora uzgodnienia, o jakim mowa w art. 32 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ nie może zastępować wydanej na podstawie art. 29 pkt 2 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych /Dz.U. nr 14 poz. 60 ze zm./ zgody zarządu drogi na dysponowanie nieruchomością, w tym wypadku pasa drogowego, na cele budowlane stosownie

Egzekucja wyroku orzekającego eksmisję skarżącego z lokalu jest aktem równoznacznym z ustaniem jego pobytu w tym lokalu w rozumieniu art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych /t.j. Dz.U. 2001 nr 87 poz. 960/ i jeśli nawet po wykonaniu egzekucji eksmitowana osoba wbrew woli wierzyciela egzekucyjnego wtargnie do lokalu, nie stanowi to stałego jej pobytu

Z uwagi na treść art. 1 § 2 k.k.w. oraz podstawy kasacji określone w art. 523 § 1 k.p.k., niedopuszczalne jest zaskarżenie kasacją prawomocnych postanowień sądu wydawanych w postępowaniu wykonawczym w zakresie, w jakim podlegają one korygowaniu w trybie przewidzianym w art. 24 § 1 k.k.w.

Nie wiek, lecz fakt deportacji /wywiezienia/ w rozumieniu art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 31 maja 1996 r. o świadczeniu pieniężnym przysługującym osobom deportowanym do pracy przymusowej oraz osadzonym w obozach pracy przez III Rzeszę i Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich /Dz.U. nr 87 poz. 395/ winien decydować o uprawnieniu danej osoby do świadczenia przysługującego z tytułu doznanych represji