Posiadanie nieruchomości nie uzasadnia interesu prawnego posiadacza w żądaniu ustalenia nieważności decyzji, dotyczącej zamiarów inwestycyjnych planowanych na sąsiednich nieruchomościach. Budowa na sąsiednich działkach nie narusza bowiem interesów prawnych posiadacza, w szczególności nie ma wpływu na posiadanie i upływ czasu istotne z punktu widzenia instytucji zasiedzenia. Dopiero uwzględnienie wniosku
1. Czy świadczone na rzecz nie będących podatnikami nierezydentów usługi: monitorowania i raportowania projektu, szkolenia załogi, zbierania i przetwarzania danych finansowych i budżetowych, pomocy w przygotowaniu dokumentacji, należy opodatkować stawką podatku od towarów i usług w wysokości 0%? 2. Czy obciążenie kosztami poniesionymi w celu wykonania usługi, podlega opodatkowaniu stawką właściwą dla
Czy można odliczyć podatek naliczony od zakupionych części zamiennych do samochodu osobowego?
Decyzja wydana w trybie art. 124 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami /Dz.U. nr 115 poz. 741 ze zm./ zastępuje zgodę właściciela na wejście w teren gdy jej właściciel nie wyraża na to zgody i decyzja ta zastępuje dowód o jakim mowa w art. 32 ust. 4 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ tj. prawo do dysponowania nieruchomością
Posiadanie jest szczególnym stanem faktycznym, pozostającym pod ochroną prawną, z którym prawo wiąże pewne skutki prawne m.in. nabycie prawa własności przez upływ czasu /zasiedzenie/. Prawo udziela mu również tymczasowej, prowizorycznej ochrony /art. 342-344 Kc/. Jednakże posiadanie nieruchomości nie uzasadnia interesu prawnego posiadacza w żądaniu ustalenia nieważności decyzji, dotyczącej inwestycyjnych
Niewłaściwe poprawienie (przerobienie) przez obwodową komisję do spraw referendum w protokole głosowania w obwodzie liczby osób uprawnionych do głosowania i liczby głosów ważnych oraz podanie różniących się od siebie liczb otrzymanych przez tę komisję kart do głosowania w protokołach sporządzanych po pierwszym i drugim dniu głosowania, poddaje w wątpliwość rzetelność komisji i wiarygodność sporządzonego
Postój pojazdów samochodowych na drogach publicznych w wyznaczonych w trybie administracyjnym "strefach parkowania" nie jest odpłatnym świadczeniem usługi parkingowej w rozumieniu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ i czynność ta nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem.
Skoro w postępowaniu administracyjnym o udzielenie pozwolenia na budowę organ bada, czy w wyniku realizacji inwestycji może dojść do naruszenia interesu osób trzecich, ale tylko w zakresie ewentualnego naruszenia norm z zakresu Prawa budowlanego i warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki, to w postępowaniu o nałożenie obowiązku uzyskania pozwolenia na budowę odnośnie zamierzonej inwestycji
Czy Spółka przy sprzedaży budynku mieszkalnego (będącego towarem handlowym) lub jego części po remoncie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług?
Jeżeli sprawa użytkowania obiektu budowlanego będzie dopiero przedmiotem rozstrzygnięcia organu administracji, a w obrocie prawnym funkcjonuje decyzja organu o zgłoszeniu sprzeciwu odnośnie zamiaru o przystąpieniu do użytkowania obiektu budowlanego, to przesądzenie o możliwości użytkowania takiego obiektu w zaświadczeniu nie jest dopuszczalne.
Zarządzenie starosty wydane na podstawie art. 130a ust. 5 i 6 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym /Dz.U. nr 98 poz. 602 ze zm./ stanowi akt z zakresu administracji publicznej dotyczący przyznania uprawnienia i obowiązku wynikających z przepisu prawa ujęty w art. 16 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./.
Postępowanie wznowieniowe może być poświęcone jedynie zbadaniu i ocenie, czy w danej sprawie występują ustawowe przesłanki do wznowienia, określone w art. 240 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./. Przedmiotem takiego postępowania nie może być zatem powtórne merytoryczne rozpoznanie sprawy, gdyż w sposób oczywisty naruszałoby to zasadę stałości decyzji