Wykonanie robót budowlanych polegających na zmianie pokrycia dachu /wymiana dachówki na blachę dachówkopodobną/ nie wymaga zgłoszenia do właściwego organu.
Decyzja wydana w trybie art. 38 ust. 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ może tylko zadośćuczynić skardze, nie może natomiast przynieść skutku w postaci powrotu sprawy na drogę administracyjnoprawną, bo tę możliwość wykluczyło przekazanie sprawy do sądu. Zakres możliwości służących organowi administracji na podstawie tego przepisu /kompetencja
Organowi Inspekcji Ochrony Środowiska tylko wówczas służy przymiot strony w postępowaniu administracyjnym i sądowym, gdy przepis szczególny przewiduje dla tych organów tego rodzaju uprawnienia.
Określenie w przepisie znamion typu czynu zabronionego, określonego w art. 300 § 2 k.k. wskazuje, że kryminalizacja zawężona została do tych tylko postaci udaremniania przez dłużnika egzekucji, które prowadzą do skutku w postaci udaremnienia lub uszczuplenia zaspokojenia wierzyciela.
Nakaz uchylenia zaskarżonego orzeczenia, nałożony na sąd odwoławczy przepisem art. 439 § 1 k.p.k., nie odnosi się do wyroku uniewinniającego w wypadku stwierdzenia tylko uchybień określonych w pkt 5-7 tego przepisu.
Gmina może być stroną postępowania administracyjnego ze względu na własny interes prawny nawet wtedy, gdy jej organ, np. wójt, burmistrz, prezydent, brat udział w tym postępowaniu, opiniując /uzgadniając/ sposób rozstrzygnięcia w trybie współdziałania z organem administracji publicznej właściwym do wydania decyzji kończącej postępowanie administracyjne w danej sprawie, przewidzianym w art. 106 Kpa.
Pistolet gazowy nie jest bronią palną w rozumieniu art. 280 § 2 k.k.
Brak jest podstawy prawnej, w tym również w art. 64 par. 1 i 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./, do uwzględnienia żądania potrącenia na bieżące zobowiązania podatkowe lub zaległości podatkowe w podatkach stanowiących dochód budżetu Państwa, wierzytelności wobec Skarbu Państwa wynikających z art. 212 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce
Bezskuteczny jest argument zmierzający do wykazania staranności i działania w dobrej wierze przez podatnika, który otrzymał fakturę od kontrahenta, nie posiadającego kopii w rozumieniu par. 54 ust. 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 21 grudnia 1995 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 154 poz. 797 ze zm./.
Nie jest dopuszczalna sytuacja uznania akt w całości za niepodlegające udostępnieniu, bez żadnych ustaleń, tzn. bez nadania im charakteru tajemnicy służbowej i nie opatrzeniu zgodnie z ustawą o ochronie informacji niejawnych klauzulą poufne, bądź też wykazania, że dotyczą one prawnie chronionej tajemnicy, prawa prywatności itp.
1. Złożenie przez podatnika rocznego zeznania podatkowego po terminie przewidzianym w art. 45 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 2000 nr 17 poz. 176 ze zm./ i art. 161 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ nie powoduje jego bezskuteczności, jednak może podlegać sankcjom przewidzianym w ustawie z dnia 10 września
Ostateczne wytyczenie położenia budynku następuje w pozwoleniu na budowę. Nie ma potrzeby określenia w decyzji o ustaleniu warunków zabudowy i zagospodarowania terenu sposobu zabudowy określonej działki poprzez jednoznaczne określenie umiejscowienia planowanych obiektów w określonym fragmencie działki.
Nie ma przeszkód do przyznania ulgi, o której mowa w art. 27c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /t.j. Dz.U. 2000 nr 14 poz. 176 ze zm./, podatnikowi, który w chwili zawarcia umowy o pracę w celu przygotowania zawodowego nie był uprawniony na mocy odrębnych przepisów do szkolenia uczniów, za okres od daty uzyskania stosownych uprawnień do zakończenia szkolenia z
W odniesieniu do sprawcy przestępstwa ciągłego (art. 12 k.k.), określony w art. 60 § 3 k.k. warunek współdziałania z innymi osobami w popełnieniu przestępstwa jest spełniony wówczas, gdy sprawca ten popełnił z innymi osobami całe przestępstwo ciągłe, to jest gdy każde zachowanie sprawcy, stanowiące fragment przestępstwa ciągłego, odpowiada temu wymogowi.