Zmiana stanu prawnego nie powoduje automatycznie zmiany treści decyzji ustalającej dopuszczalny poziom hałasu ani też jej eliminacji z obrotu prawnego. To w interesie prawnym strony, dla której ustalono decyzją administracyjną dopuszczalny poziom hałasu jest ewentualna zmiana wysokości tego poziomu i wystąpienie o wszczęcie postępowania administracyjnego w celu zmiany decyzji określającej dopuszczalny

W świetle art. 188 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./, jeżeli strona zgłasza dowód, to organ podatkowy może nie uwzględnić wniosku, jeżeli żądanie dotyczy tezy dowodowej już stwierdzonej na korzyść strony, ale gdy strona wskazuje na dowód, który ma znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy, ponieważ jest zgłoszony na tezę dowodową odmienną, to dowód taki

Jeżeli strona zgłasza dowód, to w świetle art. 188 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ organ podatkowy może nie uwzględnić wniosku, gdy żądanie dotyczy tezy dowodowej już stwierdzonej na korzyść strony; jeżeli jednak strona wskazuje na dowód, który ma znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy, przy czym jest zgłoszony na tezę dowodową odmienną, taki dowód

Następca prawny akcjonariusza spółki może mieć interes w występowaniu z żądaniami do Spółki, nie może natomiast reprezentować ze skutkiem prawnym interesów tej Spółki przed organem administracji.

1. Dla przyjęcia przekroczenia granic obrony koniecznej przez jej nadmierną intensywność konieczne jest dokonanie opartego na ocenie całokształtu występujących w sprawie okoliczności ustalenia, że osoba odpierająca zamach obejmowała zarówno swą świadomością, jak i wolą naruszenie (poprzez zastosowanie niewspółmiernego środka lub sposobu obrony) dóbr napastnika w zakresie dalej idącym, niż niebezpieczeństwo

W stanie prawnym ukształtowanym ustawą z dnia 6 września 2001 r. o zmianie ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji oraz niektórych innych ustaw /Dz.U. nr 125 poz. 1368/ w przypadku bezczynności wierzyciela w podejmowaniu czynności zmierzających do wykonania tytułu egzekucyjnego podmiotowi, którego interes prawny lub faktyczny został naruszony w wyniku niewykonania obowiązku służy skarga

Konieczność wyjaśnienia wątpliwości co do treści decyzji /art. 215 par. 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa - Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ zachodzi wówczas, gdy jej treść jest sformułowana w sposób niejasny, budzący wątpliwości co do istoty rozstrzygnięcia, powodujący trudności w ustaleniu zakresu obowiązku bądź przysługującego uprawnienia.

Zgodnie z art. 70 par. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ termin przedawnia zobowiązania liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku i wynosi on 5 lat. Jest to więc termin ustawowy, który powoduje wygaśnięcie zobowiązania niezależnie od fazy w jakiej jest postępowanie, nawet w trakcie egzekucji.

Gmina, uchwalając plan miejscowy, może określone tereny przeznaczać na cele publiczne niezależnie od tytułów prawnych poszczególnych podmiotów do tych terenów. Kwestie związane z ewentualnymi odszkodowaniami za wywłaszczoną lub wywłaszczone nieruchomości mogą być rozpatrywane dopiero po uchwaleniu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

Wynikająca z przepisu art. 32 ust. 1 Konstytucji zasada równości obywateli wobec prawa me wyklucza różnicowania w odmiennych stanach faktycznych. Zgodnie z tą zasadą wszystkie podmioty prawa charakteryzujące się w równym stopniu daną istotną cechą powinny być traktowane według tej samej miary bez zróżnicowania dyskryminującego jak i faworyzującego /wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 20 października

W art. 101 § 1 pkt 2 in principio k.p.k. użyto sformułowania „osoba nieuprawniona do orzekania” w odniesieniu do sprawy, w której wydano orzeczenie będące przedmiotem postępowania o stwierdzenie nieważności. Nieuprawniona do orzekania jest zatem osoba, której udział w wydaniu tego orzeczenia nastąpił z przekroczeniem ustawowych granic jej uprawnienia do orzekania.

Punkt 6 Zasad do Porozumienia o ujednoliceniu zasad określania pochodzenia towarów z krajów rozwijających się w celu udzielenia preferencji celnych w ramach ogólnego systemu preferencji sporządzonego w Moskwie dnia 5 czerwca 1980 r. /Dz.U. 1982 nr 15 poz. 116 i 117/ jednoznacznie zobowiązuje importera do udokumentowania pochodzenia towaru świadectwem pochodzenia, które powinno być przedstawione łącznie

Występowanie w sprawie w charakterze pełnomocnika osoby, która nim nie może być, oznacza brak należytego umocowania pełnomocnika, a tym samym zawsze prowadzi do nieważności postępowania (art. 379 pkt 2 KPC).