Zachowanie sprawcy, kierującego pojazdem w stanie nietrzeźwości lub po użyciu środka odurzającego, który w następstwie naruszenia zasad bezpieczeństwa w ruchu powoduje wypadek komunikacyjny, stanowi dwa odrębne czyny zabronione - jeden z art. 178a § 1 lub 2 k.k., drugi zaś z art. 177 § 1 lub 2 k.k. w związku z art. 178 § 1 kk. Ewentualna redukcja ocen prawnokarnych powinna zostać dokonana - z uwzględnieniem

W celu zniweczenia przymiotu nowości wystarcza stworzenie możliwości zaznajomienia się z wynalazkiem /wzorem użytkowym/ w taki sposób, aby przeciętny specjalista mógł na tej podstawie stosować wynalazek /wzór użytkowy/ i jest kwestią całkowicie obojętną, czy i jak szerokie grono osób rzeczywiście zaznajomiło się z tą informacją lub jak szerokiemu gronu osób możliwość taką stworzono.

Osoba, która nie biorąc udziału w postępowaniu administracyjnym uważa jednak, że ma interes prawny w tym postępowaniu zachowuje termin do wniesienia odwołania, gdy wniesie je w terminie, w jakim mogła je wnieść strona, której jako ostatniej doręczono decyzję /postanowienie czy inny akt/.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym /t.j. Dz.U. 1999 nr 15 poz. 139 ze zm./ w planie miejscowym ustala się warunki i zasady podziału terenu na działki budowlane. Wymieniony przepis daje gminie wyłącznie prawo do ustalania warunków i zasad podziału terenu objętego planem na działki budowlane, nie daje natomiast podstawy wprowadzania zakazu podziału

Art. 144 Kc nakazuje właścicielowi, przy wykonywaniu swego prawa własności, zgodnie z normą art. 140 Kc, a więc w granicach wyznaczonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego, powstrzymywać się od działań, które by zakłócały korzystanie z sąsiednich nieruchomości ponad przeciętną miarę. Ten przepis koresponduje z art. 5 ust. 2 pkt 2, 3 i 4 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U

Konwencja dotycząca statusu uchodźców, sporządzona w Genewie dnia 21 lipca 1951 r. /Dz.U. 1991 nr 119 poz. 515/ udziela ochrony przed prześladowaniem z powodu przekonań politycznych, a nie z tytułu ryzyka będącego efektem wiedzy zdobytej w związku z wykonywaną pracą w służbach specjalnych, organach ścigania lub wymiaru sprawiedliwości.

Zamiana drzwi na okno, bez zmiany otworu, w którym zamontowane są te urządzenia, jest czynnością nie podlegającą reglamentacji ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo Budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./.

Właścicielowi nieruchomości gruntowej przysługuje przymiot strony w postępowaniu dotyczącym pozwolenia na budowę, nawet wtedy gdy z wnioskiem występuje inny podmiot legitymujący się prawem do dysponowania nieruchomością na cele budowlane. Właściciel będzie również stroną w sprawie zmiany takiej decyzji w trybie art. 155 Kpa, albowiem jego interesu prawnego dotyczyć będą skutki rozstrzygnięcia organu

Montaż dwufunkcyjnego gazowego pieca centralnego ogrzewania w miejsce piecyka kąpielowego jest zmianą istotnego elementu instalacji gazowej. Zatem, zgodnie z przepisem art. 29 ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ pozwolenie na budowę tej inwestycji było potrzebne.

Skarga, o której mowa w art. 227 Kpa jest odformalizowanym środkiem obrony i ochrony różnych interesów jednostki, które nie dają podstaw do żądania wszczęcia postępowania administracyjnego lub postępowania sądowego.

W sytuacji, gdy decyzja poddana sądowej kontroli legalności określa kwotę zaległości podatkowej i kwotę odsetek za zwłokę, to wartość przedmiotu sprawy /par. 2 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 3 października 1995 r. w sprawie wpisu od skarg na decyzje administracyjne oraz inne akty i czynności z zakresu administracji publicznej - Dz.U. nr 117 poz. 563 ze zm./ stanowi suma obu tych należności

Główny księgowy, który nie jest członkiem zarządu spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, nie jest osobą zarządzającą w imieniu pracodawcy zakładem pracy (art. 24126 § 2 k.p.).

Zgodnie z art. 17 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym zakres przedmiotowy skargi na bezczynność wyznaczają postanowienia art. 16 ust. 1 pkt 1-4 cyt. ustawy. W tej kategorii spraw nie mieści się tzw. skarga popularna, określona w art. 221-256 Kpa.

Wyrażona w art. 121 par. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ zasada zaufania do organów podatkowych nie może być traktowana wyłącznie jako abstrakcyjny postulat wobec tych organów, lecz jako norma prawna, której zastosowanie mieć będzie konkretny wymiar.