Wydatki na konferencję prasową mającą na celu reklamę i promocję towaru mogą być uznane za koszty wydatkowane na promocję i reklamę publiczną w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ wtedy, jeżeli wywołało to skutek w postaci stosownych publikacji prasowych skierowanych do nieograniczonego kręgu czytelników
dotyczy stawki podatku VAT na usługi windykacji należności sklasyfikowane wg PKWiU 67.13.10-00.90
1. Istotna zmiana stanu prawnego, jaka nastąpiła 1 stycznia 2000 r. pozwala na przyjęcie, iż nieodliczenie podatku VAT naliczonego w terminie określonym w art. 19 ust. 3 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ powoduje zawsze utratę prawa do odliczenia, /czyli niemożność korekty VAT naliczonego in plus/. 2. Jak wynika z postanowień
Przeciw poglądowi o posiadaniu przez organy administracji zdolności do wydawania ekspertyz w postępowaniu administracyjnym przemawia wzgląd na potrzebę nie tylko zachowania przez eksperta niezależności i bezstronności, lecz także unikanie sytuacji, gdy usytuowania jednostki w strukturze organów państwowych stwarza zagrożenie dla postrzegania eksperta jako niezależnego przez stronę lub inne osoby.
Prawo do odliczenia podatku VAT przysługuje tylko w przypadku nabycia towaru lub usługi.
Wprawdzie jedną z przesłanek dopuszczalności skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego jest wyczerpanie możliwości działania na drodze administracyjnej, a wniesienie skargi na bezczynność organów administracji jest obwarowane przesłanką wyczerpania środków odwoławczych na drodze administracyjnej, przez co, w tej sytuacji należy rozumieć wniesienie zażalenia do organu wyższego stopnia, to dopuszczalność
1. Wymóg określony w art. 33 ust. 2 pkt 2 w zw. z art. 33 ust. 1 /zdanie drugie i trzecie/ ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ dotyczy wykazania prawa do dysponowania na cele budowlane tylko taką nieruchomością, jaka niezbędna jest do budowy obiektów wymienionych we wniosku. Regulacje objęte tym przepisem wprowadzono celem ułatwienia procesu inwestycyjnego,
O braku uciążliwości zamierzenia inwestycyjnego nie decyduje jedynie okoliczność, iż inwestycja nie została wymieniona w rozporządzeniu Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z dnia 14 lipca 1998 r. w sprawie określenia rodzajów inwestycji szczególnie szkodliwych dla środowiska i zdrowia ludzi albo mogących pogorszyć stan środowiska oraz wymagań, jakim powinny odpowiadać oceny
Dwuletni termin przewidziany w art. 49 ust. 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o usługach turystycznych /Dz.U. nr 133 poz. 884 ze zm./ jest terminem prawa materialnego i nie może być przywrócony niezależnie od przyczyn opóźnienia.
Niedokonanie przez podatnika obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług w terminie, jaki przewidziany jest dla dokonania rozliczenia podatku za miesiąc następny po miesiącu otrzymania faktury, powoduje utratę przez podatnika prawa do dokonania takiego odliczenia /art. 19 ust. 3b ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym
Rzeczą organu administracji jest ocena czy na wykonanie określonych w zgłoszeniu /art. 30 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane - Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ robót budowlanych potrzebne jest pozwolenie na budowę, czy też wystarczy jedynie dokonanie ich zgłoszenia. Ponieważ, organ ten w terminie 30 dni nie zareagował, inwestor miał prawo przystąpić do realizacji projektowanej inwestycji.
W razie datio in solutum (art. 453 k.c.) przepisy o rękojmi przy sprzedaży mają zastosowanie także wówczas, gdy przedmiotem nowego świadczenia jest wierzytelność.
Decyzje będące ściśle związane z określonym adresatem i sytuacją, w której ten adresat się znajduje nie podlegają na ogół sukcesji na podstawie aktów woli ich adresatów. Tego rodzaju decyzje wprawdzie, w drodze wyjątku od generalnego zakazu, mogą podlegać sukcesji, jednakże wymaga to w każdym przypadku wyraźnych podstaw prawnych. Art. 29 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo wodne /Dz.U. nr