Naczelny Sąd Administracyjny nie jest właściwy rzeczowo do rozpatrywania skargi na decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w przedmiocie składek ubezpieczeniowych /art. 16 i nast. ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym - Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./.
Naruszenie art. 328 § 2 KPC z reguły nie ma wpływu na treść wyroku, gdyż uzasadnienie sporządzane jest po jego wydaniu. Niezachowanie wymagań konstrukcyjnych uzasadnienia może czynić jednakże zasadnym kasacyjny zarzut naruszenia prawa materialnego przez jego zastosowanie do niedostatecznie jasno ustalonego stanu faktycznego.
Przyczyna wypowiedzenia warunków pracy i płacy określona przez pracodawcę jako 'zmiany organizacyjne' może uzasadniać wypowiedzenie tylko wówczas, gdy zostanie wykazany jego związek przyczynowy z przeprowadzoną reorganizacją.
1. Likwidacja pracodawcy nie jest zdarzeniem powodującym wygaśnięcie umowy o pracę. 2. Wykreślenie osoby fizycznej z ewidencji działalności gospodarczej nie jest likwidacją pracodawcy w rozumieniu art. 411 KP. 3. Spółka cywilna może być następcą prawnym w stosunkach pracy łączących jej wspólnika jako przedsiębiorcę z pracownikami zatrudnionymi przy prowadzeniu przez niego samodzielnej działalności
Załatwiając żądanie wydania z akt odpisu decyzji organ administracyjny ma obowiązek wydania takiego odpisu lub podjęcia postanowienia o odmowie wydania odpisu. Wynika to z art. 74 par. 2 Kpa. Przepis ten jest wprawdzie tak sformułowany, jakby stanowić miał podstawę wydania postanowienia o odmowie wydania odpisu z akt jedynie stronie oraz w sytuacjach o których mowa w par. 1 tego artykułu, jednakże
Ustawę z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ cechuje wyjątkowy - nawet w prawie podatkowym - formalizm niezbędny jednak z uwagi na sposób rozliczania tego podatku. Stwierdzenie, że podatnikowi przysługuje odliczenie, o którym mowa w art. 19 ust. 1 tej ustawy, może być dokonane wyłącznie na podstawie dokumentów spełniających wymogi
Zrzeczenie się korzystania z przedawnienia (art. 292 KP) wymaga świadomego i celowego oświadczenia woli przez uprawnioną do tego stronę, że nie czyni użytku z przysługującego jej prawa uchylenia się od zaspokojenia przedawnionego roszczenia.
Decyzja ostateczna w sprawie przywrócenia stosunków wodnych, oparta na przepisie art. 50 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo wodne /Dz.U. nr 38 poz. 230 ze zm./, i wydana po dniu 31 grudnia 1998 r. kończy postępowanie administracyjne. Decyzja taka jako mająca charakter decyzji ostatecznej /zgodnie z art. 38 ust. 1 wyżej wymienionej ustawy/, otwiera zarazem stronie drogę sądową do dochodzenia
Samo nałożenie obowiązku uzyskania pozwolenia na użytkowanie, w myśl art. 55 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /t.j. Dz.U. 2000 nr 106 poz. 1126/, nie daje podstaw organowi nadzoru budowlanego do oceny merytorycznej w tym przedmiocie, bowiem w świetle art. 83 ust. 1 tej ustawy nie jest on uprawniony do prowadzenia postępowania administracyjnego i wydania decyzji w tym zakresie
Zgodnie z § 15 pkt 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 27 grudnia 1974 r. w sprawie niektórych praw i obowiązków pracowników skierowanych do pracy za granicą w celu realizacji budownictwa eksportowego i usług związanych z eksportem (jednolity tekst: Dz.U. z 1990 r. Nr 44, poz. 259 ze zm.) dopuszczalne było wypłacanie ekwiwalentu za urlop wypoczynkowy po każdym przepracowanym miesiącu. Pracodawca
Obalenie domniemania doręczenia adresatowi pisma sądowego w terminie wskazanym w art. 44 Kpa, upoważnia do wystąpienia przez stroną z wnioskiem o przywrócenie terminu do uiszczenia opłaty.
W sytuacji, kiedy wydania nakazu opróżnienia budynku w trybie art. 68 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ domaga się sam właściciel, obowiązkiem organu jest wyjaśnienie, czy wniosek ten nie został złożony w celu nieuzasadnionego przerzucenia ciężaru dostarczenia lokali zamiennych na gminę /art. 68 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane - Dz.U
Naruszenie obowiązków ewidencyjnych wynikających z art. 27 ust. 4 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, powoduje zastosowanie sankcji przez organy podatkowe.
Naczelny Sąd Administracyjny nie jest uprawniony do kontroli i oceny orzeczeń w sprawach należących do właściwości innych sądów.