Odpowiedzialność administracyjna towarzystwa emerytalnego określona w art. 156 ustawy z dnia 28 sierpnia 1997 r. o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych /Dz.U. nr 139 poz. 934 ze zm./ nie jest pod względem przesłanek tożsama z odpowiedzialnością uregulowaną w art. 204 ust. 7. Przepis art. 204 ust. 6 ustawy o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych nie może być wykorzystywany

1. Porównanie przepisów art. 3 par. 1 pkt 2 i art. 209 par. 1 pkt 1 i par. 2 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny /Dz.U. nr 23 poz. 117 ze zm./ z przepisami art. 4 ust. 1 i art. 23 ust. 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./ uzasadnia ocenę, że w odniesieniu do cła pojęcie "dług celny" użyte w art. 265[2] Kodeksu celnego jest odpowiednikiem wcześniejszego

Agitacja w lokalu wyborczym stanowi naruszenie art. 87 ust. 2 ustawy z dnia 12 kwietnia 2001 r. Ordynacja wyborcza do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej i do Senatu Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.U. Nr 46, poz. 499 ze zm.), a czas jej trwania i liczbę adresatów bierze się pod rozwagę przy ocenie jej wpływu na wynika wyborów (art. 80 ust. 2 Ordynacji wyborczej).

1. Narodowy Bank Polski nie jest zakładem budżetowym, w związku z czym określenia: "działalność gospodarcza" o jakiej mowa w art. 16 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 5 stycznia 1991 r. - Prawo budżetowe /Dz.U. 1993 nr 72 poz. 344 ze zm./ oraz "odpłatne wykonywanie wyodrębnionych zadań i pokrywanie kosztów swojej działalności z przychodów własnych" użyte w art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 26 listopada 1998 r.

Niepubliczny zakład opieki zdrowotnej udzielający w latach 1999-2000 świadczeń zdrowotnych oraz realizujący cele i zadania określone w art. 1 ust. 1-3 ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej /Dz.U. nr 91 poz. 408 ze zm./ miał obowiązek uiszczania podatku od nieruchomości według stawek określonych na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 2 i pkt 6 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach

Stanowisko reprezentowane przez organy celne w sposób ewidentny narusza przepis art. 30 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ a w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego zaznacza się jednolity pogląd o bezwzględnym w zasadzie, obowiązku respektowania poglądu prawnego wyrażonego w orzeczeniu Sądu zarówno przez organ jak i przez sąd.

Art. 5 ust. 1 ustawy uznaje za praktyki monopolistyczne takie nadużywanie pozycji dominującej na rynku, jak m.in. „sprzedaż towarów w sposób powodujący uprzywilejowanie niektórych przedsiębiorców lub innych podmiotów' (pkt 3) oraz „narzucanie uciążliwych warunków umów, przynoszących przedsiębiorcy narzucającemu te warunki nieuzasadnione korzyści' (pkt 6). Możliwość przyjęcia istnienia praktyki monopolistycznej

W wypadku uchylenia po dniu 16 października 2001 r, po rozpoznaniu kasacji, prawomocnego wyroku wydanego przez sąd rejonowy w sprawie o wykroczenie w trybie art. 508 § 3 k.p.k., jeśli zachodzi potrzeba prowadzenia dalszego postępowania, Sąd Najwyższy uchyla także orzeczenie kolegium do spraw wykroczeń i przekazuje sprawę sądowi rejonowemu do rozpoznania jej w pierwszej instancji.

Skoro objęte postępowaniem pozwolenie na budowę dotyczy robót budowlanych polegających na adaptacji /przebudowie/ części poddasza w budynku mieszkalnym wielorodzinnym na pomieszczenia mieszkalne, to dla ich wykonania nie było wymagane wcześniejsze uzyskanie decyzji w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy i zagospodarowania terenu. Taka inwestycja nie powoduje, bowiem zmiany sposobu zagospodarowania

Uznaniowe decyzje organów administracji nie mogą być przedmiotem kontroli sądowej o ile nie naruszają albo nie nadużywają prawa.

O zakwalifikowaniu danego aktu prawnego jako decyzji nie decyduje nazwa występująca w przepisie prawnym czy w nagłówku pisma, lecz wyłącznie jego treść i wynikający z niej merytoryczny charakter aktu. Tożsamość sprawy zachodzi także wtedy, gdy w prawa i obowiązki strony wejdą jej następcy prawni, gdy są to prawa zbywalne i dziedziczne.

Nie ma powodu aby ocenę oddziaływania na środowisko traktować inaczej niż jako jeden /choć w sposób szczególnie uregulowany/ z dowodów w toku postępowania administracyjnego. Niedopuszczalne jest bezkrytyczne przyjmowanie wniosków wynikających z tego rodzaju oceny. Przy takim bowiem założeniu należałoby uznać, że to nie organ administracji publicznej, ale rzeczoznawca sporządzający ocenę faktycznie