Zawiadomienie w trybie art. 54 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane - Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ o zakończeniu budowy i brak sprzeciwu organu właściwego do przyjęcia zawiadomienia nie stoi na przeszkodzie do dalszego prowadzenia postępowania w przedmiocie legalności budowy, jeśli postępowanie w tym przedmiocie wszczęte zostało w czasie prowadzenia robót budowlanych i do dnia zawiadomienia

Stwierdzenie w dniu orzekania na podstawie art. 31 ust. 3 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./, iż obowiązek wykonania wyroku Sądu został spełniony, ale z oczywistym naruszeniem zakreślonego terminu, oznacza niespełnienie obowiązku w części i nie jest przesłanką uznania postępowania za bezprzedmiotowe.

Jeżeli toczy się postępowanie o rozgraniczenie nieruchomości, to do czasu jego zakończenia nie można wydać pozwolenia na budowę, wobec niemożności prawidłowego ustalenia usytuowania budynku w stosunku do spornej granicy.

Pouczenie o treści art. 19 ust. 6 ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego /t.j. Dz.U. 1997 nr 142 poz. 950 ze zm./ winno być w zasadzie zamieszczone w każdej decyzji odmawiającej przyznania pomocy z Państwowego Funduszu kombatantów w trybie rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 17 kwietnia

W myśl art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ skargę na akt administracyjny wnieść można po wyczerpaniu środków odwoławczych przysługujących w postępowaniu administracyjnym.

Zawarty w art. 254 § 1 zd. 2 in fine k.p.k. nakaz odpowiedniego stosowania przepisu art. 263 § 5 k.p.k. odnosi się tylko do zażalenia na postanowienie sądu apelacyjnego, gdy orzeka on w pierwszej instancji w przedmiocie wniosku o uchylenie lub zmianę środka zapobiegawczego.

W sprawie o ustalenie uprawnienia do zasiłku rodzinnego kasacja jest niedopuszczalna, jeżeli wartość przedmiotu zaskarżenia jest niższa niż dziesięć tysięcy złotych (art. 3921 § 1 KPC).

Wszczęcie postępowania administracyjnego przez podmiot nie mający w sprawie przymiotu strony bądź wymienienie takiego podmiotu w decyzji administracyjnej jako jedynego jej adresata, w żadnym przypadku nie może zostać zakwalifikowane jako błąd lub omyłka w rozumieniu art. 113 par. 1 Kpa, nadające się do ich sprostowania, skoro tego rodzaju uchybienie wyszczególnione zostało w art. 156 par. 1 pkt 4 Kpa

1. Z treści art. 9 Kpa wynika powinność organów administracji publicznej co do należytego i wyczerpującego informowania stron o okolicznościach faktycznych i prawnych, które mogą mieć wpływ na ustalenie ich praw i obowiązków. Wymaganie to powinno być przestrzegane szczególnie skrupulatnie, gdy widać, że strona błądzi co do znaczenia swoich zachowań. 2. Skutki pozbawienia uprawnień kombatanckich dotykają

Skoro nakłady ponoszone przez współwłaścicieli na modernizację budynku były zbliżone i za taką samą kwotę nabyli oni budynek, to organy podatkowe nie przekroczyły granic swobodnej oceny dowodów przyjmując, że wartość początkowa tego środka trwałego u obu podmiotów powinna być taka sama.

Pozorność zmiany przeznaczenia samochodu osobowego na samochód ciężarowy, powoduje zastosowanie par. 54 ust. 4 pkt 5 lit. "c" rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 15 grudnia 1997 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 165 poz. 1024 ze zm./ w świetle którego nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu

Warunkiem uznania świadczenia za nienależne w rozumieniu art. 28 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu /Dz.U. 1997 nr 25 poz. 128 ze zm./ jest świadome działanie osoby pobierającej świadczenie.

Z punktu widzenia obowiązku podatkowego wystawienie bądź też nie wystawienie faktury, nie może być zasadniczo traktowane jako przesłanka decydująca o jego powstaniu. Faktury mają przede wszystkim charakter następczy i dokumentacyjny w stosunku do zdarzeń gospodarczych.

Skoro z istoty prowadzonej przez agencję celną działalności gospodarczej wynika, że nie może ona zgłaszać towarów do procedury wywozu na własną rzecz, nie może być osobą korzystającą z tej procedury, to nie może być jej udzielone pozwolenie na jej stosowanie w formie uproszczonej.

Strona będąca spedytorem lub przewoźnikiem, w ramach tych czynności nie może zgłaszać towarów do procedury wywozu na własną rzecz, nie może być podmiotem, na rzecz którego może być dokonane zgłoszenie celne, gdyż jako przedstawiciel bezpośredni lub pośredni w świetle art. 253 par. 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny /Dz.U. nr 23 poz. 117 ze zm./, działa na rzecz innej osoby.

Oczywistą zasadność kasacji wiązać należy przede wszystkim z oceną trafności uchybień, jakie, stosownie do obowiązku wynikającego z treści art. 526 § 1 k.p.k. oraz na podstawach wskazanych w art. 523 § 1 k.p.k., zostały w skardze podane, a które - w granicach zaskarżenia i podniesionych zarzutów (art. 536 k.p.k.) - rozważane są przez sąd kasacyjny. Jeśli ocena co do zaistnienia przynajmniej jednego

Dochody podatników, których celem statutowym jest wspieranie działalności naukowej, w części przeznaczonej i wydatkowanej na nabycie papierów wartościowych nie są zwolnione od podatku dochodowego od osób prawnych. Chybione są zatem zarzuty strony skarżącej dotyczące naruszenia przez organ skarbowy w zaskarżonych decyzjach przepisów art. 17 ust. 1 pkt 4 w związku z art. 17 ust. 1a pkt 2 oraz art. 17

Ustawa z dnia 14 lipca 1983 r. o narodowym zasobie archiwalnym i archiwach /Dz.U. nr 38 poz. 173 ze zm./ stwarza w art. 17 ust. 1 możliwość odmowy udostępnienia materiałów archiwalnych, jeżeli narusza to prawnie chroniony interes Państwa.