Stronie, której nie doręczono odpisów załączników do pisma procesowego strony przeciwnej, nie przysługuje prawo powoływania się na uchybienie art. 128 KPC, jeżeli przed końcem posiedzenia następującego bezpośrednio po tym uchybieniu nie zgłosiła stosownego zastrzeżenia na podstawie art. 162 KPC.

Przesłankę rozwiązania stosunku pracy za wypowiedzeniem z mianowanym pracownikiem samorządowym polegającą na zmniejszeniu stanu zatrudnienia (art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 22 marca 1990 r. o pracownikach samorządowych, jednolity tekst: Dz.U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1593 ze zm.) należy odnosić do całego reorganizowanego urzędu, a nie do jego poszczególnych jednostek organizacyjnych.

1. W sprawie o uznanie za bezskuteczne wypowiedzenia umowy o pracę na czas nie określony z przyczyn dotyczących stanu zdrowia pracownika, gdy twierdzi on, że uległ wypadkowi przy pracy, sąd powinien rozważyć, czy na pracodawcy ciążą obowiązki z art. 231 KP. 2. Prawomocny wyrok sądu dotyczący zdarzeń, które mają znaczenie prejudycjalne dla oceny zgłoszonych roszczeń, wiąże na podstawie art. 365 § 1

Pracodawca nie jest związany wnioskiem pracownika zawierającym propozycję terminu udzielenia mu urlopu wypoczynkowego. Jest jednak związany takim wnioskiem pochodzącym od pracownicy, która urodziła lub ma urodzić dziecko i chciałaby skorzystać z urlopu wypoczynkowego bezpośrednio po urlopie macierzyńskim.

Przeniesienie nauczyciela mianowanego do innej szkoły na podstawie art. 18 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. - Karta Nauczyciela (jednolity tekst: Dz.U. z 1997 r. Nr 56, poz. 357 ze zm.) nie powoduje rozwiązania dotychczasowego stosunku pracy, a zatem nauczycielowi nie przysługuje odprawa przewidziana w art. 20 ust. 2 Karty Nauczyciela, choćby przyczyną przeniesienia była likwidacja szkoły.

W przypadku żądania wydania świadectwa pracy istotą sporu jest wykonanie obowiązku wynikającego ze stosunku pracy, którego istnienie nie jest sporne. Tym różni się takie roszczenie od powództwa o ustalenie (art. 189 KPC), w którym istota sporu polega na stwierdzeniu istnienia stosunku pracy.

Konsekwencją deklaratoryjnego charakteru decyzji wydawanych na podstawie art. 29 ust. 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ był obowiązek podatnika do obliczenia podatku w sposób i w wysokości określonej prawem i zapłaty w określonym przez prawo terminie, w tym z uwzględnieniem częściowej utraty prawa do obniżenia podatku

1. W świetle art. 253 i art. 256 par. 1 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny /Dz.U. nr 23 poz. 117 ze zm./ brak jest podstaw do przyjęcia, że dłużnik, poprzez zawarcie umowy z agencją celną może zwolnić się z obowiązku uiszczenia cła i podatku, ciążących na nim z mocy ustawy i przenieść te obowiązki na agencję celną, gdy jest przedstawicielem bezpośrednim. Agencja celna w takim przypadku

Podstawę do ustalania opłaty prolongacyjnej stanowi art. 57 par. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./, który określa nie tylko, że naliczenie nastąpić ma w drodze decyzji ale ponadto, poprzez użycie wyrazu "ustala", wymaga aby opłata prolongacyjna ustalona była za cały okres odroczenia /rozłożenia na raty/ w konkretnej kwocie.

Osoba uprawniona z umowy renty mieści się w ogólnym pojęciu strony zawartym w art. 133 i art. 134 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./, gdyż działanie organów podatkowych pośrednio dotyczy jej interesów. Z tego względu wszelkie ustalenia dotyczące jej osoby, sytuacji materialnej i życiowej mają swoją podstawę w ustawie jeżeli ustalenia te zmierzają

Dla zastosowania art. 66 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ konieczne będzie ustalenie i przytoczenie w uzasadnieniu decyzji, czy stwierdzone nieprawidłowości odnoszą się do stanu technicznego całego budynku, czy też tylko znajdujących się w nim lokali mieszkalnych.

Decyzja o umorzeniu postępowania w sprawie przywrócenia stosunków wodnych na gruncie z powodu bezprzedmiotowości /art. 105 par. 1 Kpa/ nie korzysta z przymiotu decyzji ostatecznej w rozumieniu art. 38 ust. 1 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo wodne /Dz.U. nr 38 poz. 230 ze zm./ Od decyzji takiej przysługuje odwołanie do organu administracji publicznej wyższego stopnia pod kątem kontroli

1. Osoba trzecia /będąca osobą fizyczną/ za wycięcie drzew i krzewów z cudzej nieruchomości bez zgody właściciela lub posiadacza ponosi odpowiedzialność karną /za występek lub wykroczenie/ i odpowiedzialność cywilną z tytułu czynu niedozwolonego /art. 415 Kc w zw. z art. 80 ustawy z dnia 31 stycznia 1980 r. o ochronie i kształtowaniu środowiska - Dz.U. 1994 nr 49 poz. 196 ze zm./. 2. Jeżeli osoba trzecia

Nieracjonalne i nieefektywne byłoby pozbawienie organu kontroli skarbowej do określenia zobowiązania podatkowego w drodze oszacowania. Jeżeli bowiem organ ten z mocy art. 193 par. 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ jest uprawniony do stwierdzenia, że księgi podatkowe są nierzetelne, to nie można tego organu pozbawiać możliwości określania zobowiązania

Spóźnione jest przedstawienie okoliczności uzasadniających rozpoznanie kasacji (art. 3933 § 1 pkt 3 KPC) dopiero w zażaleniu na postanowienie o jej odrzuceniu.