Umowa pożyczki, w związku z którą doszło do wymierzenia opłaty, nie jest "tego rodzaju" co umowa sprzedaży, dzierżawy czy najmu. Skoro tak, umowa taka jest przedmiotem opłaty stosownie do art. 1 ust. 1 pkt 2 lit. "c" ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./. 2. Spółki, które w latach 1994 i 1995 udzielały pożyczek bez wymaganego zezwolenia, a do takich należała

Nie każda czynność cywilnoprawna wymieniona w art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./, objęta równocześnie zakresem przedmiotowym z art. 7 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, nie podlegała opłacie skarbowej z mocy art. 3 ust. 1 pkt 5 ustawy

Osoba, na rzecz której dokonuje się rejestracji pojazdu, powinna udokumentować swoje prawo własności do tego pojazdu. Zarejestrowany może być bowiem jedynie pojazd, który stanowi przedmiot uregulowanego prawa własności. Jedną z istotnych okoliczności wymagających wyjaśnienia w postępowaniu w sprawie rejestracji pojazdu /por. art. 7 i art. 77 par. 1 Kpa/ jest ustalenie, czy osoba, na rzecz której ma

Kontrola Naczelnego Sądu Administracyjnego obejmuje prawidłowość zaskarżonej decyzji z punktu widzenia przesłanek materialnoprawnych, oraz postępowania, w którym została wydana. Rozważania nad kwestiami materialnoprawnymi są jednak niemożliwe w sytuacji gdy ustalenia faktyczne w sprawie zawierają tak znaczne uchybienia, że nie pozwalają na kontrolę prawidłowości decyzji, co do istnienia w sprawie faktów

1. Zastrzeganie w umowie pożyczki między osobami fizycznymi odsetek w wysokości nadmiernej, nie mającej uzasadnienia ani w wysokości inflacji, ani w zyskach osiąganych w ramach normalnej, rzetelnie prowadzonej działalności gospodarczej, może być sprzeczne z zasadami współżycia społecznego. 2. Ocena zgodności takich umów z zasadami współżycia społecznego została pozostawiona sądom dokonującym jej na

Przez orzeczenie Sądu, o którym mowa w przepisie art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ należy rozumieć wyłącznie wyrok, w którym przyznano, stwierdzono albo uznano uprawnienie lub obowiązek, a także wyrok którym uwzględniono skargę na bezczynność organu. Natomiast w wypadku wyroku uchylającego albo stwierdzającego nieważność lub

Wykonywanie użytkowania nie jest przesłanką roszczenia o ustanowienie użytkowania wieczystego, przewidzianego w art. 204 ustawy z 1997 r. o gospodarce nieruchomościami.

W okresie pomiędzy 1 maja 1977 r. a 1 stycznia 1990 r. nie było przeszkód prawnych w dochodzeniu przed sądami powszechnymi świadczeń cywilnoprawnych z tytułu wypadków w zatrudnieniu zaistniałych przed dniem 1 stycznia 1968 r.

Zarząd gminy nie może wydać decyzji administracyjnej w sprawie opłat adiacenckich, jeżeli na podstawie art. 146 ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami /Dz.U. nr 115 poz. 741 ze zm./ nie została podjęta uchwała rady gminy w przedmiocie wysokości stawki procentowej opłaty adiacenckiej.

Doręczenie organowi nadzoru uchwały przez podmiot do tego nie zobowiązany, nie spełnia ustawowych wymogów.

Przez przepisy szczególne, o jakich mowa w art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ należy rozumieć przepisy inne niż prawo budowlane, z których wynikają obowiązki zapewnienia, by w przygotowywanej inwestycji znalazły odpowiedni wyraz szczególne wymagania związane z potrzebą ochrony niektórych terenów lub obiektów budowlanych albo wynikające z potrzeby

Ocena dopuszczalności ugody sądowej według kryterium słusznego interesu pracownika (art. 469 KPC) powinna być dokonana przez porównanie treści ugody (ustalonej według kryteriów wskazanych w art. 65 KC) z przysługującymi pracownikowi roszczeniami wynikającymi z przytoczonych przez niego okoliczności faktycznych.

Spór, w którym związek zawodowy domaga się, by uznano go za stronę układu zbiorowego pracy, nie jest sporem z zakresu prawa pracy w rozumieniu art. 476 § 1 KPC i nie należy do drogi sądowej.

Regulamin podziału akcji, o którym stanowi art. 46 ust. 4 ustawy z dnia 30 kwietnia 1993 r. o narodowych funduszach inwestycyjnych i ich prywatyzacji (Dz.U. Nr 44, poz. 202 ze zm.), może uwzględniać przy konstruowaniu kryteriów podziału akcji takie okoliczności różnicujące sytuacje uprawnionych pracowników, które są do pogodzenia z celem tej ustawy, zakładającej równy udział pracowników w podziale

Ogólne powołanie się pracownika na jego sytuację rodzinną, sprowadzające się do wskazania, że ma na utrzymaniu dzieci, nie wystarcza do uznania, że pracodawca rozwiązał stosunek pracy sprzecznie z zasadami współżycia społecznego (art. 8 KP).

Powołane w kasacji liczne przepisy prawa, których naruszenia w żadnej mierze się nie uzasadnia, stanowią pozorne wskazanie podstawy kasacyjnej.

Sposób skorzystania przez pracodawcę z upoważnienia do wydania zakładowego aktu normatywnego nie podlega ocenie w świetle art. 8 KP. Konstrukcja nadużycia prawa z art. 8 KP odnosi się do prawa podmiotowego o charakterze cywilnym, a nie do prawa przewidzianego przez prawo administracyjne lub konstytucyjne.

Nieudzielenie przez zakładową organizację związkową informacji o pracownikach korzystających z jej obrony (art. 30 ust. 21 zdanie pierwsze ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych, jednolity tekst: Dz.U. z 2001 r. Nr 79, poz. 854), zwalnia pracodawcę z obowiązku współdziałania z tą organizacją, także w zakresie uzyskania zgody zarządu zakładowej organizacji związkowej na rozwiązanie stosunku

Obowiązkiem lekarza jest świadczenie pracy w godzinach wyznaczonych treścią umowy o pracę, a nie do czasu przyjęcia ostatniego pacjenta zapisanego na wizytę określonego dnia.

Zgodnie z zasadami prawidłowo prowadzonego postępowania administracyjnego /także prowadzonego na podstawie przepisów ordynacji podatkowej/, decyzja powinna wskazywać ustalony przez organ administracyjny stan faktyczny, określać przesłanki zastosowania tej a nie innej kwalifikacji prawnej i ustalać jakie okoliczności stanu faktycznego odpowiadają którym z fragmentów normy prawnej zastosowanej w sprawie

O publicznym charakterze drogi nie decyduje oznaczenie danego gruntu w ewidencji gruntów jako drogi, lecz jej prawne zaliczenie do jednej z kategorii dróg publicznych, określonych w art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych /Dz.U. nr 14 poz. 60 ze zm./.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 2 pkt 5 ustawy z dnia 17 lipca 1997 r. o szczególnych zasadach remontów i odbudowy obiektów budowlanych zniszczonych lub uszkodzonych wskutek powodzi /Dz.U. nr 80 poz. 492/ nie wymaga uzyskania pozwolenia na budowę odbudowa innych obiektów budowlanych wymienionych w art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./, zniszczonych