1. Art. 332 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./, nakazując stosowanie do odpowiedzialności osób trzecich za zaległości podatkowe powstałe przed dniem 1 stycznia 1998 r. przepisów ustawy o zobowiązaniach podatkowych odnosi się wyłącznie do materialnoprawnych przepisów określających zasady tej odpowiedzialności /art. 40-47 ustawy z dnia 19 grudnia 1980

Wobec tego, że podatnicy nie prowadzili szczegółowej 'dokumentacji' pozwalającej na precyzyjne ustalenie uzyskanej produkcji gotowej i ubytków, uznać należy za uzasadnione zastosowanie rozliczenia produkcji według wskaźników i opracowania książkowego. Rozchód surowca mięsnego uzyskanego z uboju nie znalazł bowiem odzwierciedlenia w zrealizowanych przychodach uzyskanych ze sprzedaży mięsa i wędlin.

Postępowanie w trybie wznowienia postępowania nie jest postępowaniem odwoławczym. Nie ma więc do niego zastosowania art. 335 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz.926 ze zm./.

Ocena należytej staranności, o której mowa w art. 210 par. 3 pkt 3 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny /Dz.U. nr 23 poz. 117 ze zm./, nie powinna być dokonywana w oderwaniu od obiektywnie istniejących możliwości ustalenia na giełdzie samochodowej, czy samochód został legalnie wprowadzony na polski obszar celny oraz czy jego sprzedawca posługuje się autentycznymi dokumentami.

Przepis art. 58 par. 1 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny /Dz.U. nr 23 poz. 117/ upoważniający organ celny do orzekania o przypadku rzeczy jest niezgodny z art. 46 Konstytucji RP z dnia 2 kwietnia 1997 r. /Dz.U. nr 78 poz. 483/.

W postępowaniu administracyjnym dotyczącym odpowiedzialności zawodowej w budownictwie postępowanie wyjaśniające poprzedzające wystąpienie organu nadzoru budowlanego z wnioskiem o orzeczenie w przedmiocie zastosowania kary w zakresie nie uregulowanym przepisami ustawy - Prawo budowlane powinno być prowadzone przy odpowiednim zastosowaniu przepisów Kodeksu postępowania karnego.

Z przepisu art. 89 ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414/ wynika, iż organy nadzoru budowlanego w przypadku uzasadnionych wątpliwości co do stanu technicznego obiektu budowlanego mogą nałożyć na inwestora, właściciela lub zarządcę obiektu, obowiązek dostarczenia w określonym terminie odpowiednich ocen technicznych lub ekspertyz na koszt ww. osób. Obowiązek taki

1. Wartość sprzedaży wyrobów alkoholowych, przesądzająca o ewentualnej zwyżce należnej opłaty jest wyznaczana łącznie dla całej sprzedaży napojów alkoholowych w punkcie sprzedaży, niezależnie od tego czy wzrost dotyczył wszystkich grup napojów czy tylko niektórych. 2. Obowiązek zapłacenia podwyższonej opłaty jest wyznaczany przez wartość sprzedaży wyrobów alkoholowych /netto/, która nie obejmuje podatku

Do obowiązku podmiotu dokonującego obrotu towarowego z zagranicą należy przedłożenie prawidłowego świadectwa pochodzenia towaru. Jeżeli natomiast organy celne mają wątpliwości co do pochodzenia towaru, mogą dokonać sprawdzenia przedłożonego przez stronę świadectwa.

1. Pochodzenie polskie, stanowiące wedle ustalonej praktyki Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji preferencyjną przesłankę udzielenia zgody na nabycie nieruchomości, nie jest pojęciem zdefiniowanym normatywnie. W przepisach nie ma jego definicji. Oznacza to, że skoro nie uczynił tego ustawodawca, wyraźnie wskazując co decyduje o istnieniu polskiego pochodzenia, brak jest podstaw do przyjmowania

1. Zgodnie z Klasyfikacją Usług do usług finansowych /KU 94/ zaliczać należało usługi bankowe /podbranża 9401/, czyli usługi związane z udzielaniem kredytów oraz z obsługą obrotu gotówkowego i bezgotówkowego. Sprzedaż papierów wartościowych, do których zaliczyć należy akcje, nie może więc być uznana za usługę bankową tj. finansową, korzystającą ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie

Stosownie do art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ podatnikami są osoby fizyczne wykonujące we własnym imieniu i na własny rachunek czynności, o których mowa w art. 2 w okolicznościach wskazujących na zamiar ich wykonywania w sposób częstotliwy, nawet jeżeli zostały one wykonane jednorazowo.

1. Art. 38 ust. 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ stanowi samodzielną podstawę prowadzącą do wzruszenia decyzji ostatecznej. Organ podejmujący rozstrzygnięcie w tym trybie jest związany treścią żądania skarżącego, przy czym wyłączona jest możliwość wybiórczego uwzględnienia skargi. 2. Decyzja wydana na podstawie art. 38 ust. 2 powołanej

Samo nieprzyjęcie przez pracownika nowych warunków pracy lub płacy w sytuacji określonej w art. 58 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. - Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną /Dz.U. nr 133 poz. 872 ze zm./ nie jest wystarczającą przesłanką do odmowy przyznania temu pracownikowi zasiłku przedemerytalnego na podstawie art. 37j ust. 3 ustawy z dnia 14 grudnia 1994

Przepisy art. 193 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ nie przewidują, odmiennie niż w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 1997 r. art. 169 par. 2 Kpa, aby ujawnienie sprzeczności ekonomicznych mogło samo w sobie stanowić podstawę pominięcia ksiąg jako dowodu w postępowaniu podatkowym.

Odpowiednie zastosowanie art. 50 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ nie wymaga uprzedniego rozstrzygnięcia przez sąd zagadnień związanych z zarządem wspólnymi pomieszczeniami. Istotne są tylko te przesłanki wymienione w przepisie, od których uzależnione jest wstrzymanie prowadzenia robót budowlanych. Organ administracji wydaje zaś decyzję na podstawie

W sytuacji, gdyż Sąd w wyroku wypowiedział ocenę prawną, to w tej sprawie ocena ta wiąże nie tylko organ, ale i Sąd. Okoliczność, że organ administracji nie podziela tego poglądu nie ma znaczenia, jeżeli organ w drodze rewizji nadzwyczajnej nie zakwestionował tej oceny, ocena ta wiąże z mocy art. 30 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./. Nie

Postawienie w kasacji zarzutu obrazy art. 233 § 1 k.p.c. nie może polegać na zaprezentowaniu przez skarżącego stanu faktycznego, ustalonego przez niego na podstawie własnej oceny dowodów; skarżący może tylko wykazywać, posługując się wyłącznie argumentami jurydycznymi, że sąd drugiej instancji rażąco naruszył ustanowione w wymienionym przepisie zasady oceny wiarygodności i mocy dowodów i że naruszenie

Radca prawny reprezentujący osobę fizyczną powinien wykazać swoją zdolność postulacyjną. W tym celu konieczne jest złożenie oświadczenia, po myśli art. 89 § 3 k.p.c. Zaniechanie tego oświadczenia powoduje, że przedłożone pełnomocnictwo należy ocenić jako dokument dotknięty brakiem formalnym.

Art. 247 k.p.c. nie dotyczy prowadzenia dowodu ze świadków lub z przesłuchania stron na okoliczności, jakie zdarzyły się po zakończeniu aktu spisywania dokumentu.

Produkt /towar/ będący rezultatem przetworzenia w rozumieniu art. 80 ust. 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./ nie może być identyczny z przedmiotami użytymi do jego uzyskania i tylko w takim wypadku zastosowanie przedmiotów importowanych może być poczytane za ich zużycie przy wyrobie towarów i w razie eksportu tych towarów może uzasadniać zwrot należności

Skoro żadna ze stron umowy nie prowadziła przedsiębiorstwa maklerskiego, brak jest podstawy prawnej do zwolnienia skarżących od opłaty skarbowej.