Od postanowienia sądu drugiej instancji kończącego postępowanie w sprawie opiekuńczej, nie dotyczącego istoty sprawy, lecz mającego charakter formalny, kasacja jest dopuszczalna.
Nie jest zmianą powództwa w rozumieniu art. 193 k.p.c. zmiana żądania obniżenia alimentów (art. 138 k.r.o.) na żądanie częściowego pozbawienia wykonalności wyroku zasądzającego alimenty i wskazanie - jako podstawy żądania - tylko art. 840 § 1 k.p.c., jeżeli w przytoczonym stanie faktycznym nie ma elementów, mogących uzasadniać powództwo opozycyjne.
Określenie 'inna czynność prawna' zawarte w art. 145 § 2 k.c. zd. 2, odnosi się wyłącznie do ważnych czynności prawnych.
Działalnością gospodarczą gminy jest prowadzona w formie komunalnych zakładów budżetowych lub spółek prawa handlowego działalność w zakresie zadań własnych określonych w art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Tekst jednolity: Dz. U. 1996 r. Nr 13 poz. 74 ze zm.), których celem jest zaspokajanie zbiorowych potrzeb ludności w drodze świadczenia usług powszechnie dostępnych
Ugoda sądowa, której zawarcie doprowadziło do umorzenia postępowania na podstawie art. 355 § 1 k.p.c. może być zaskarżona przez wierzyciela w drodze skargi pauliańskiej (art. 527 i nast. k.c.).
1. Przesłanki dopuszczalności zatrzymania wadium należą do warunków przetargu będących niezbędnym elementem minimalnych wymogów ogłoszenia przetargu w rozumieniu art. 701 § 2 k.c. 2. Brak jest podstaw do przyjęcia ustalonego zwyczaju zatrzymywania wadium przez ogłaszającego przetarg (art. 65 § 1 k.c.).
Przepisy ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /t.j. Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./ nie odnoszą się do zasad współżycia społecznego dlatego też zarzut skargi naruszenia art. 5 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny /Dz.U. nr 16 poz. 93 ze zm./ nie może stanowić skutecznej podstawy prawnej do wzruszenia decyzji ostatecznej.
Ustawa z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./ w art. 81 ust. 2 nie wprowadza generalnej zasady zwrotu nienależnego cła wraz z odsetkami, lecz uzależnia uprawnienia do odsetek od zaistnienia zwłoki w zwrocie cła. Odsetki przysługują stronie tylko za okres zwłoki w sprawach, w których cło zwrócono po upływie 14-dniowego terminu określonego w art. 79 ust. 2.
Organem nadzoru w zakresie kontroli uchwał organów samorządu terytorialnego w sprawie przyznawania wynagrodzeń członkom zarządu jest regionalna izba obrachunkowa.
1. Zarządzenie Kierownika Urzędu do spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia 23 lipca 1996 r. w sprawie wymaganych dokumentów i dowodów oraz szczególnego trybu postępowania przy składaniu i rozpatrywaniu wniosków o przyznanie świadczenia pieniężnego przysługującego osobom deportowanym do pracy przymusowej oraz osadzonym w obozach pracy przez III Rzeszę i Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich
1. Ustawa ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /t.j. Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./ w art. 81 ust. 2 nie wprowadza zatem generalnej zasady zwrotu nienależnego cła wraz z odsetkami, lecz uzależnia uprawnienia do odsetek od zaistnienia zwłoki w zwrocie cła. 2. Przepisy Prawa celnego nie odsyłają bowiem do oprocentowania nadpłat w zobowiązaniach podatkowych, lecz do zasad pobierania odsetek
Wyłączenie od załatwienia sprawy /art. 130 par. 1 pkt 5 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa - Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ dotyczy przypadku, w którym pracownik urzędu skarbowego biorący udział w wydaniu decyzji w I instancji bierze następnie udział w wydaniu decyzji także w II instancji, nie ma natomiast zastosowania do spraw rozpatrywanych na skutek uchylenia decyzji przez organ
Organy samorządu notarialnego nie są uprawnione do nakładania obowiązków prawnych na Ministra Sprawiedliwości.
Trzydziestodniowy termin do wniesienia skargi upływał w dniu 21 sierpnia 1999 r. Ponieważ dzień ten nie był dniem ustawowo wolnym od pracy w rozumieniu art. 57 par. 4 Kpa należało przyjąć, iż wniesienie skargi w dniu 23 sierpnia 1999 r. nastąpiło z uchybieniem terminu określonego w art. 35 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./.
Zakres pojęcia posiadania, stanowiącego znamię przestępstwa określonego w art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 2 grudnia 1993 r. o oznaczaniu wyrobów znakami skarbowymi akcyzy (Dz. U. 1993 r. Nr 127 poz. 584), nie jest ograniczony do posiadania samoistnego lub zależnego w rozumieniu art. 336 kc, lecz obejmuje każde faktyczne władanie wyrobami, o których mowa w tym przepisie, w tym również wykonywane za kogo