Dla celów podatkowych nie jest istotne w jaki sposób w zakresie cywilnoprawnym strony ustalą swoje wzajemne rozliczenia. Istotne natomiast znaczenie ma faktyczne zużycie materiałów dla zrealizowania określonej inwestycji i uzyskanego z tego tytułu przychodu, gdyż na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ zasadą

Nie podlegają opłacie skarbowej czynności cywilnoprawne w postaci umowy sprzedaży towarów zawierane przez podatników, o których mowa w art. 5 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./. Oznacza to, że wyłączona od opłaty skarbowej jest również sprzedaż towarów używanych, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5 tej ustawy dokonywana

Wolne od cła są więc towary w postaci wzorów, modeli, próbek i materiałów przywożone z zagranicy i służące do akwizycji, reklamy i promocji, nie posiadające wartości handlowej. Dotyczy to więc tylko takich towarów, które są wyraźnie reklamowe czy też promocyjne, których celem w kategoriach obiektywnych jest tylko reklama, promocja i zachęcanie do zakupu.

Prześladowaniami według wykładni Wysokiego Komisarza ds. Uchodźców są "działania polegające na zagrożeniu bezpieczeństwa osobistego ze względu na rasę, religię, narodowość (...)" jedynie wtedy, gdy związane są z działaniami władz kraju pochodzenia - tzn. jeśli są świadomie przez te władze tolerowane, bądź jeśli władze odmawiają lub nie są w stanie zapewnić zainteresowanemu skutecznej ochrony.

Ciężar dowodu co do wykazania istnienia związku przyczynowego między konkretnym wydatkiem a uzyskanym przychodem obciąża podatnika. Z takich okoliczności sprawy jak brak konkretnej tematyki przeprowadzonych szkoleń, brak jakichkolwiek materiałów związanych z poruszanymi w trakcie tych szkoleń zagadnieniami czy wreszcie fakt, że ich uczestnicy nie mogli podać zarówno miejsca, jak i daty tych szkoleń

Przedłużenie 5-letniego terminu przewidzianego w art. 60 § 3 k.r.i.op. może nastąpić tylko wtedy, gdy wyjątkowe okoliczności, wymienione w tym przepisie, powstały przed upływem pięciu lat od orzeczenia rozwodu.

Dopuszczalne jest wpisanie hipoteki przymusowej na nieruchomości dłużnika na podstawie nieprawomocnego i nie podlegającego wykonaniu nakazu zapłaty, zaopatrzonego w klauzulę wykonalności 'dla zabezpieczenia' oraz wniosku wierzyciela, wskazującego ten sposób zabezpieczenia.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./ od podatku od nieruchomości zwalnia się te nieruchomości lub ich części, które są zajęte na potrzeby organów i administracji samorządu terytorialnego. O zwolnieniu od podatku decyduje zatem okoliczność, iż nieruchomość jest wykorzystywana przez organy lub administrację samorządu

1. Spółka prawa handlowego nie będącej bankiem i nie posiadająca zezwolenia Prezesa NBP na prowadzenie działalności bankowej w zakresie udzielania pożyczek nie jest przedmiotem wymienionym w par. 68 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 czerwca 1992 r. w sprawie opłaty skarbowej /Dz.U. nr 53 poz. 253 ze zm./, a zatem udzielone przez te spółki pożyczki nie mogły w 1994 r. korzystać

Spóźnione obniżenie podatku należnego traktowane jest jako zawyżenie podatku naliczonego i podlega obligatoryjnej sankcji określonej w art. 27 ust. 6 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 21 listopada 1996 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr

1. Niedopuszczalne jest określenie przychodu w drodze oszacowania podstawy opodatkowania i jednoczesne uznanie podatkowej księgi przychodów i rozchodów za rzetelną /par. 10 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 grudnia 1995 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów - Dz.U. nr 148 poz. 720/. 2. Postępowanie w sprawie podatku dochodowego jest odrębnym postępowaniem

Określając zobowiązanie podatkowe na podstawie art. 5 ust. 3 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ organ musi uwzględnić wszystkie możliwości jakie podatnikowi dają przepisy regulujące sposób jego ustalania.

Art. 18 par. 2 ustawy z dnia 22 marca 1991 r. prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi i funduszach powierniczych /Dz.U. nr 35 poz. 155 ze zm./ wymaga zezwolenia Komisji Papierów Wartościowych na prowadzenie przedsiębiorstwa maklerskiego. Natomiast zgodnie z par. 63 pkt 13 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 czerwca 1992 r. w sprawie opłaty skarbowej /Dz.U. nr 53 poz. 253 ze zm./

Art. 23 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /t.j. Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ w brzmieniu ustalonym przez art. 1 ustawy z dnia 16 grudnia 1993 r. o zmianie ustaw regulujących zasady opodatkowania i niektórych innych ustaw /Dz.U. nr 134 poz. 646/ stanowi, że za koszty uzyskania przychodów nie uważa się odpisów i wpłat na różnego rodzaju funduszy

Przesłane z zagranicy przedmioty takie, jak fotele dentystyczne, stoliki lekarskie kompresor i szlifierka do gipsu będące pomocne w leczeniu ludzi w gabinetach stomatologicznych, stanowią pomoc charytatywną, która uzasadnia zgodnie z art. 35 pkt 1 lit. "a". ustawy z dnia 13 maja 1994 r. o stosunku Państwa do Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w RP /Dz.U. nr 73 poz. 323/, zwolnienie od opłat celnych

Sprzeczne jest z celem ubezpieczenia mienia od kradzieży lub rabunku objęcie nim także przedmiotów materialnych, które nie nadają się do zabrania celem przywłaszczenia (art. 65 kc).

Od zasady wynikającej z regulacji art. 19 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ ustawodawca podatkowy wprowadził odstępstwo mające zastosowanie w przypadku, gdy podatek VAT naliczony został w określonej kwocie przy zakupie lub imporcie towarów i usług związanych zarówno ze sprzedażą opodatkowaną, jak i ze sprzedażą

Na to, że skarżący dokonali przywozu samochodu w stanie nie zmontowanym, wskazuje miejsce nabycia towaru i ustalenie, że silnik i nadwozie pochodzą z tego samego pojazdu. Należy bowiem odróżnić sprowadzenie pojazdu samochodowego od sprowadzenia części do tego pojazdu. Samochód nie przestaje nim być tylko dlatego, że w celu uniknięcia zapłacenia cła w przewidzianej kwocie został sprowadzony w częściach

W przypadku uchybienia terminu odwołania analizowanie przedmiotu sprawy rozstrzygniętej decyzjami wymiarowymi jest niemożliwe i niedopuszczalne, bowiem z upływem terminu do wniesienia odwołania decyzje te stały się ostateczne, a ich zmiana, uchylenie, stwierdzenie nieważności oraz wznowienie postępowania może nastąpić tylko w przypadkach przewidzianych prawem /art. 16 par. 1 Kpa/.

Zgodnie z art. 149 par. 2 i art. 151 par. 1 Kpa, decyzja wydana w wyniku wznowienia postępowania musi rozstrzygać sprawę co do istoty w całości. Zastępuje ona bowiem dotychczasową decyzję. W nowej decyzji konieczne jest ponowne rozstrzygnięcie o prawach i obowiązkach strony.

Ustanowiony od dnia 1 stycznia 1994 r. w ust. 21 objaśnień do podatkowej księgi przychodów i rozchodów, stanowiących załącznik do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 15 grudnia 1992 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów /Dz.U. nr 99 poz. 496 ze zm./ wymóg zamieszczania w rachunkach numeru rejestracyjnego pojazdu dotyczy wyłącznie samochodów osobowych.

O zryczałtowanej formie opodatkowania decyduje fakt osiągania przez podatnika przychodów z prowadzonej działalności gospodarczej, a nie dokumenty potwierdzające zgłoszenie prowadzenia działalności czy ich klasyfikacja statystyczna.

Z całokształtu unormowania zawartego w ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /t.j. Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ wynika, że decyzje dotyczące tego podatku za 1994 rok, wydane w oparciu o przepis art. 45 ust. 6 tej ustawy, mają charakter decyzji określających.

Podstawy odpowiedzialności funkcjonariuszy Straży Granicznej za szkody wyrządzone w mieniu, które zostało im powierzone, są unormowane w art. 5 ust. 2 dekretu z dnia 5 października 1955 r. o odpowiedzialności żołnierzy za szkody wyrządzone jednostce wojskowej /Dz.U. nr 40 poz. 247 ze zm./. Funkcjonariusz odpowiada za każdą szkodę we wskazanym mieniu, jeżeli nie udowodni, że szkoda wynikła wskutek okoliczności