Artykuł 51 ust. 1 ustawy o zastawie rejestrowym i rejestrze zastawów stanowi normę intertemporalną rozstrzygającą jedynie kwestie wiążące się z ustanowieniem nowej regulacji w zakresie uproszczonego dochodzenia należności przez banki (art. 96-98 prawa bankowego z 1997 r.). Zgodnie z zasadą wyrażoną w art. XV p.w. k.p.c., plan podziału sumy uzyskanej z egzekucji, sporządzony po wejściu w życie zmiany

Zasady zwrotu kaucji wpłaconej przez najemcę przed dniem 12 listopada 1994 r. uregulowane są w art. 62 ustawy z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych (Dz. U. 1998 r. Nr 120 poz. 787 ze zm.), co oznacza wyłączenie dopuszczalności stosowania w tym zakresie art. 3581 § 3 kc.

1. Błędnym jest twierdzenie, iż imię i nazwisko oraz stanowiska pracownika państwowego /z wyjątkiem służb specjalnych/ lub samorządowego podlega ochronie danych osobowych na podstawie przepisów ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych /Dz.U. nr 133 poz. 883/. 2. Z art. 62 ust. 2 Konstytucji RP wynika obowiązek udostępniania danych już istniejących /dokumenty/. Natomiast żaden przepis

Skoro ubezpieczenie dobrowolne, nie obejmowało kraju, na terenie którego szkoda powstała, to nie ma żadnych podstaw faktycznych ani prawnych uzasadniających twierdzenie, że samochód był objęty dobrowolnym ubezpieczeniem /art. 23 ust. 1 pkt 48 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych - t.j. Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./.

Postępowanie w sprawie zostało wszczęte na podstawie przepisów ustawy o prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych. W związku z tym należy zgodzić się ze stroną /skarżącą,/, że zgodnie z przepisem przejściowym /art. 64 ustawy o prywatyzacji i komercjalizacji przedsiębiorstw państwowych/, stosuje się przepisy dotychczasowe. Przepisami tymi są nie tylko przepisy ustawy o prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych

Organ ten egzekucyjny nie jest upoważniony do badania zasadności i wymagalności obowiązku objętego tytułami wykonawczymi, bowiem badanie zasadności istnienia obowiązku w postępowaniu egzekucyjnym zamieniłoby je w kolejną fazę postępowania orzekającego.

W myśl przepisu art. 23 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ nie uważa się za koszt uzyskania przychodów odpisów i wpłat na różnego rodzaju fundusze tworzone przez podatnika, z wyjątkiem odpisów i wpłat na te fundusze, jeżeli obowiązek lub możliwość ich tworzenia w ciężar kosztów określają odrębne ustawy.

Podstawę ustaleń sądu w sprawie o rentę uzupełniającą, której pracownik dochodzi od pracodawcy w oparciu o art. 444 § 2 KC, mogą stanowić tylko fakty udowodnione w postępowaniu przed sądem orzekającym (art. 235 KPC).

Art. 448 k.c. w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 23 sierpnia 1996 r. o zmianie ustawy - Kodeks cywilny (Dz.U. Nr 114, poz. 542) nie ma zastosowania do zobowiązań powstałych wskutek naruszenia dobra osobistego przed dniem 28 grudnia 1996 r.

Do odszkodowania przysługującego ubezpieczającemu z tytułu umowy ubezpieczenia przepis art. 362 k.c. nie ma zastosowania.

Wszystkie, a nie tylko niektóre wyroby zgrupowane w gałęziach SWW 07 i 08, stanowiące zespoły, części, wyposażenie i akcesoria środków transportu samochodowego, motocykli, skuterów i motorowerów, są wyłączone ze zwolnienia podatkowego, o którym mowa w poz. 10 tabeli stawek podatku obrotowego, stanowiącej załącznik nr 1 do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 kwietnia 1991 r. w sprawie stawek

Za naruszające przepis art. 1 Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej z dnia 22 lipca 1952 r. /t.j. Dz.U. 1976 nr 7 poz. 36 ze zm./ należy uznać przyjęte tylko w latach 1994 i 1995 regulacje, polegające na uznaniu samego tylko nieprowadzenia księgi ewidencji zatrudnienia /bez konieczności stwierdzenia stanu zatrudnienia wyższego od zgłoszonego urzędowi skarbowemu/ za wystarczające do wyłączenia z opodatkowania

Jeżeli w świetle art. 32 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ wystawienie paragonu podmiotowi gospodarczemu jest niedopuszczalne, to organ podatkowy może przyjąć domniemanie faktyczne, iż paragon wystawiono osobie fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej.

Niedopuszczalnym jest pominięcie w decyzji określającej wysokość opłaty skarbowej jednej z osób odpowiedzialnych solidarnie za to zobowiązania podatkowe.

1. Zgodnie z utrwalonym już w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego poglądem możliwość zaliczenia konkretnego wydatku do kategorii kosztów uzyskania przychodu prowadzonej działalności gospodarczej uzależniona jest między innymi od osiągnięcia przychodu, istnienia bezpośredniego związku przyczynowego między tym wydatkiem a uzyskanym przychodem oraz od właściwego udokumentowania tego wydatku

Z przywileju podatkowego określonego w art. 12 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym /Dz.U. 1993 nr 94 poz. 431 ze zm./ nie może korzystać osoba, która nabyła grunty na utworzenie nowego gospodarstwa na podstawie umowy przeniesienia własności innej niż umowa sprzedaży wymieniona w powyższym przepisie oraz w ust. 2 tego artykułu.

W przypadku wątpliwości dotyczących właściwości miejscowej organów podatkowych, rozstrzygnięcie tego zagadnienia jest podstawowym i wstępnym problemem sporu.

Przy ocenie, w toku postępowania podatkowego, czy dany wydatek jest kosztem uzyskania przychodów, zastosowanie znajduje art. 191 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./. Powyższe wyznacza granice kontroli legalności zapadłych w tym względzie rozstrzygnięć, która nie może naruszać zasady swobodnej oceny dowodów.

Zawarte w art. 38 pkt 3 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych (jedn. tekst: Dz.U. z 1993 r. Nr 108, poz. 486 ze zm.) upoważnienie dla Ministra Finansów do wprowadzenia w drodze rozporządzenia tam określonych obowiązków dla osób zobowiązanych do prowadzenia ksiąg, zamiast ich określenia w przepisach cytowanej ustawy o zobowiązaniach podatkowych, nie uzasadnia skazania z art.