1. Żaden przepis ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ nie daje podstawy do wydania decyzji nakładającej na osobę fizyczną lub prawną obowiązku ubiegania się o pozwolenie na budowę w sytuacji, gdy osoba ta nie wyraża woli podejmowania działalności inwestycyjnej. Zastępowanie w tej kwestii woli inwestora i zmuszanie go do podejmowania takiej działalności nie jest
Sformułowanie zawarte w art. 456 kpk oznacza, że sąd odwoławczy orzeka w formie wyroku tylko wtedy, gdy utrzymuje w mocy, zmienia lub uchyla zaskarżony wyrok sądu pierwszej instancji; a contrario sąd odwoławczy orzeka w formie postanowienia wtedy, gdy rozstrzyga merytorycznie, po przeprowadzeniu rozprawy, apelację złożoną od samego uzasadnienia takiego wyroku.
Sąd rejonowy, rozpoznający odwołanie od orzeczenia kolegium do spraw wykroczeń, którym uniewinniono obwinionego od zarzutu popełnienia przypisanego mu wykroczenia, nie może go skazać, ani też uznając go za winnego odstąpić od wymierzenia kary na podstawie art. 39 § 1 kw (art. 454 § 1 kpk w zw. z art. 510 i 512 § 1 kpk).
Roszczenia spółdzielni mieszkaniowej wobec banku z tytułu rozliczenia kredytu zaciągniętego na budowę mieszkań w celu przydzielenia ich członkom mają związek z działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 118 kc.
Dopuszczalne w świetle art. 512 § 4 kpk odstąpienie od wezwania na rozprawę odwoławczą świadków i biegłych wchodzi w rachubę wówczas, gdy ich zeznania według przewidywań nie będą miały znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy i nie będą stanowiły podstawy orzeczenia.
Udzielenie pełnomocnictwa procesowego do „zastępstwa” w konkretnej sprawie, bez ograniczania zakresu pełnomocnictwa, oznacza umocowanie pełnomocnika do podejmowania wszystkich łączących się z tą sprawą czynności procesowych, a więc także do sporządzenia i wniesienia kasacji.
Od postanowienia sądu drugiej instancji kończącego postępowanie w sprawie opiekuńczej, nie dotyczącego istoty sprawy, lecz mającego charakter formalny, kasacja jest dopuszczalna.
Nie jest zmianą powództwa w rozumieniu art. 193 k.p.c. zmiana żądania obniżenia alimentów (art. 138 k.r.o.) na żądanie częściowego pozbawienia wykonalności wyroku zasądzającego alimenty i wskazanie - jako podstawy żądania - tylko art. 840 § 1 k.p.c., jeżeli w przytoczonym stanie faktycznym nie ma elementów, mogących uzasadniać powództwo opozycyjne.
Określenie 'inna czynność prawna' zawarte w art. 145 § 2 k.c. zd. 2, odnosi się wyłącznie do ważnych czynności prawnych.
Działalnością gospodarczą gminy jest prowadzona w formie komunalnych zakładów budżetowych lub spółek prawa handlowego działalność w zakresie zadań własnych określonych w art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Tekst jednolity: Dz. U. 1996 r. Nr 13 poz. 74 ze zm.), których celem jest zaspokajanie zbiorowych potrzeb ludności w drodze świadczenia usług powszechnie dostępnych
Ugoda sądowa, której zawarcie doprowadziło do umorzenia postępowania na podstawie art. 355 § 1 k.p.c. może być zaskarżona przez wierzyciela w drodze skargi pauliańskiej (art. 527 i nast. k.c.).
1. Przesłanki dopuszczalności zatrzymania wadium należą do warunków przetargu będących niezbędnym elementem minimalnych wymogów ogłoszenia przetargu w rozumieniu art. 701 § 2 k.c. 2. Brak jest podstaw do przyjęcia ustalonego zwyczaju zatrzymywania wadium przez ogłaszającego przetarg (art. 65 § 1 k.c.).
Podstawą prawną do wydania uchwały w sprawie ustalenia opłat za dostarczaną wodę i odprowadzanie ścieków za pomocą komunalnych urządzeń zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorczych urządzeń kanalizacyjnych, po stwierdzeniu przez Trybunał Konstytucyjny niezgodności par. 3 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 grudnia 1996 r. w sprawie urządzeń zaopatrzenia w wodę i urządzeń kanalizacyjnych
Ustawa z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./ w art. 81 ust. 2 nie wprowadza generalnej zasady zwrotu nienależnego cła wraz z odsetkami, lecz uzależnia uprawnienia do odsetek od zaistnienia zwłoki w zwrocie cła. Odsetki przysługują stronie tylko za okres zwłoki w sprawach, w których cło zwrócono po upływie 14-dniowego terminu określonego w art. 79 ust. 2.
Przepisy ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /t.j. Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./ nie odnoszą się do zasad współżycia społecznego dlatego też zarzut skargi naruszenia art. 5 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny /Dz.U. nr 16 poz. 93 ze zm./ nie może stanowić skutecznej podstawy prawnej do wzruszenia decyzji ostatecznej.