Do wniesienia skargi na uchwałę rady gminy o wyborze przewodniczącego rady, nie legitymuje powołanie się na naruszenie interesu prawnego, polegającego na zagrożeniu dla demokracji lokalnej.
Rzecznik Praw Obywatelskich korzysta z tych samych uprawnień co prokurator, ale realizuje inne zadania i wskazanie w skardze na samo naruszenie prawa przedmiotowego nie będzie wystarczające, jeżeli nie towarzyszy temu wskazanie na naruszenie praw i wolności obywatelskich.
1. Ustanawianie kolejnego adwokata z urzędu w celu wykonania jednej z czynności, o których mowa w art. 84 § 3 k.p.k., w sytuacji, gdy poprzedni adwokat po przeanalizowaniu akt sprawy nie znalazł podstaw do sporządzenia i podpisania kasacji lub wniosku o wznowienie postępowania, możliwe jest jedynie w sytuacji, gdy stwierdzone zostaną zaniedbania dotychczas wyznaczonego adwokata w zakresie wykonywania
Ilekroć chodzi o ocenę surowości kary w aspekcie tzw. ogólnych i szczególnych dyrektyw sądowego wymiaru kary, w tym przy uwzględnieniu przepisów pozwalających na zasadach fakultatywnych łagodzić (obostrzać) karę (a także odstępować od jej wymierzenia lub stosować dobrodziejstwo warunkowego zawieszenia kary) - nie można mówić o rażącym naruszeniu prawa w wypadku wyrażenia przez sądy zapatrywań odmiennych
Wymierzenie kary upomnienia uzasadnione jest nawet w przypadku niewielkiego stopnia winy (art. 108 § 1 KP).
Nie wymienienie w rejestrze działalności gospodarczej wszystkich miejsc, w których dany podmiot prowadzi działalność, nie wyklucza możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztów prowadzenia działalności w miejscach nie wymienionych w rejestrze, jeżeli podatnik wykaże innymi dowodami, że faktycznie działalność taka była w tych miejscach prowadzona
Przepis art. 211 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami /Dz.U. nr 115 poz. 741/ powtarza zasadę wprowadzoną w nie obowiązującym już, uchylonym art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 29 września 1990 r. o zmianie ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. nr 79 poz. 464 ze zm./. W wydanych na tle przepisu art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 29 września 1990 r. orzeczeniach
Uznanie, że wynajem i dzierżawa obiektów stanowiły działalność gospodarczą Gminy, a nie czerpanie pożytków z prawa własności tych rzeczy w rozumieniu art. 53 par. 2 Kc jest wątpliwe i nie znajduje potwierdzenia w ustalonych faktach ani nie zostało przekonywająco uzasadnione. Sam fakt ujęcia najmu i dzierżawy w klasyfikacji GUS nie przesądza o uznaniu tych czynności za działalność gospodarczą.
1. Wystawienie przez zagraniczny podmiot faktury na kwotę wyższą nie przesądza, że jest ona wiarygodna i że importer zaniżył faktyczną cenę. Argumentacja oparta wyłącznie na tym, że skoro eksporter wystawił także fakturę na wyższą cenę, to automatycznie należy uznać, że odzwierciedla ona rzeczywistą cenę transakcyjną, ma charakter dowolny i narusza art. 80 Kpa. 2. Dla wszechstronnej oceny wiarygodności
Wobec nie zachowania warunku wyodrębnienia kosztów transportu i ubezpieczenia na fakturze handlowej, przy braku innych przewidzianych prawem dokumentów potwierdzających ich poniesienie w sposób nie budzący wątpliwości, uzasadnione było naliczenie cła od całej wartości towaru uwidocznionej w ujawnionej fakturze.
Polskie Linie Lotnicze LOT muszą kontrolować jedynie paszporty i wizy, także krajów docelowych przy tranzycie przez Polskę. Nie mają obowiązku sprawdzania innych dokumentów, takich jak zaproszenia czy vouchery.
Określenie przez radę gminy rodzaju urządzeń do gromadzenia odpadów nie może sięgać wskazania pojemników na odpady, produkowanych przez konkretnych producentów.
Jeśli importer uzgodnił z eksporterem ceny towaru ustalając, że koszty transportu i ubezpieczenia towaru do miejsca przeznaczenia towaru w kraju importera ponosi eksporter, ale nie ustalił jak będą kształtowały się te koszty na "zagraniczne" i "wewnątrz" kraju i nie wykazał jak faktycznie skalkulował te koszty eksporter, musi liczyć się z tym, że cała ustalona należność za towar stanowi wartość celną
Strona postępowania nie jest zwolniona od współudziału w realizacji obowiązków wynikających z art. 7 i art. 77 par. 1 Kodeksu postępowania administracyjnego.
Obowiązek wykazania się niekaralnością za przestępstwa określone w art. 15 pkt 2 lit. "a" ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o warunkach wykonywania krajowego drogowego przewozu osób /Dz.U. nr 141 poz. 942/ jako warunku uzyskania zezwolenia dotyczy również osób, które przedmiotową działalność gospodarczą wykonywały także przed wejściem w życie cyt. ustawy na podstawie dotychczas obowiązujących przepisów