1. Czym innym są wymogi księgowości, wskazane w ustawie z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości /Dz.U. nr 121 poz. 591/, a czym innym procedura dowodzenia faktów w postępowaniu podatkowym. Zgodnie z art. 180 par. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./, jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy. Jeżeli zatem
Podejmowanie przez Prokuratora Generalnego rozstrzygnięć co do dalszego zajmowania stanowiska przez prokuratora po ukończeniu 65 roku życia nie może być zatem traktowane jako przejaw woli pracodawcy dotyczącej wyłącznie bytu prawnego stosunku pracy. Nie jest to sprawa ze stosunku pracy w rozumieniu art. 47 ust. 2 ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. o prokuraturze /t.j. Dz.U. 1994 nr 19 poz. 70 ze zm./
Skoro Spółka zwiększała wartość należnego jej świadczenia za towar o wartość odsetek płaconych od kredytu bankowego na zakup towaru, to wielkość tych odsetek podlegała opodatkowaniu według takiej stawki jak sprzedawany towar.
Przepisy kodeksu celnego w zakresie określenia obowiązków celnych w zakresie wprowadzenia towarów na polski obszar celny czy przedstawienia towarów w celu nadania im przeznaczenia celnego nie zawierają przepisu który stanowiłby odpowiednik przepisu art. 40 ust. 2 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312/ określający że przewoźnik lub spedytor przewożący towar przez
Instytucja nieważności orzeczeń, określona w art. 101-104 kpk, nie ma zastosowania do postanowień wydawanych w postępowaniu wykonawczym.
1. Wyłączenie kwoty refundacji z całości obrotu przy rozliczaniu podatku od towarów i usług, jako należnej wypłacanej aptekarzom przez inny podmiot niż nabywca leku, ale będącej formą realizacji należności za dany lek, byłoby możliwe tylko wtedy, gdyby pozwalały na to stosowne przepisy prawa. Takich uregulowań nie ma ani w ustawie o podatku od towarów i usług, ani w przepisie o refundacji, wprowadzonym
Zgodnie z założeniem "racjonalnego ustawodawcy" nie można w procesie wykładni przyjmować, że pominięcie w art. 30 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ wyrazu "gastronomia" było przeoczeniem. Przeciwnie: skoro w art. 29, art. 31-32 i art. 53 wyraz ten pojawił się obok wyrazu "handel", to oznacza, że ustawodawca wyraźnie rozróżniał
Sąd Najwyższy może oddalić zażalenie także wówczas, gdy zaskarżone postanowienie, mimo błędnego uzasadnienia, w ostatecznym wyniku odpowiada prawu.
Czynności podejmowane przez jednego z małżonków w celu prawidłowego funkcjonowania prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa, obejmującego składniki stanowiące przedmiot majątku wspólnego obojga małżonków, w zasadzie mieszczą się w granicach zwykłego zarządu majątkiem wspólnym.
Do oceny przekroczenia bądź nie przez właściciela granic wyznaczonych w art. 144 Kc nie są właściwe organy państwowego nadzoru budowlanego, lecz sąd cywilny, który jest jedynie uprawniony do rozstrzygania takich kwestii.
1. Do wydatku budzącego wątpliwości pod względem kosztowym nie w stosunku do wszystkich wspólników jako podatników podatku dochodowego ze wspólnego źródła przychodów, lecz jedynie niektórych z tych wspólników, należy zdecydować się na jedną z dwóch alternatyw: uznać ten wydatek za koszt uzyskania przychodów całego źródła przychodów lub nie uznać go za koszt uzyskania przychodów dla całego tego źródła
1. Nie ma znaczenia, że strona kupująca posiadała w zakresie swego działania świadczenie usług pośrednictwa finansowego. Istotne znaczenie dla podatku od towarów i usług ma bowiem jedynie to czy sprzedający /bądź wykonujący usługę/ osiąga obrót w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. 2. Skarżąca bezpodstawnie również zarzuca naruszenie przepisu par. 63 pkt 13 rozporządzenia Ministra Finansów
Sprawy z zakresu administracji rządowej zlecone przez ustawę jednostkom samorządu terytorialnego do wykonania nie są - w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 12 października 1994 r. o samorządowych kolegiach odwoławczych /w brzmieniu nadanym ustawą zmieniającą ogłoszoną w Dz.U. 1998 nr 162 poz. 1124/ - sprawami należącymi do właściwości jednostek samorządu terytorialnego i dlatego w sprawach tego
Na pisma organu, które nie są aktami administracyjnymi w świetle art. 16 ust. 1 pkt 1-4 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ skarga nie przysługuje.
Skarga na bezczynność organów przysługuje w przypadkach określonych w art. 16 ust. 1 pkt 1-4 ustawy z dnia 11 maja 1995 r o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./. Powołany przepis przez pojęcie bezczynności organów rozumie organy administracji publicznej o jakich mowa w art. 20 ust. 2 ustawy, a takimi organami nie są okręgowe izby radców prawnych.
Właściwość organów samorządowych do wykonywania zadań administracji rządowej, w tym również rozpatrywania odwołań, musi wynikać z ustawy.