Stwierdzenie, że na prowadzenie robót budowlanych uzyskano zezwolenie konserwatora zabytków, a wobec tego były one legalne, nie odpowiada treści art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./, w którym to przepisie wyraźnie wskazuje się na obowiązek uzyskania przez inwestora wymaganych przez przepisy szczególne uzgodnień, pozwoleń lub opinii innych organów

Incydentalne postanowienie wydane przez organ odwoławczy /zlecenie organowi I instancji przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego w określonym zakresie/ nie należy do żadnej grupy postanowień, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./.

Zamontowanie w sklepie sufitu podwieszanego wraz z zainstalowanym w nim oświetleniem halogenowym nie stanowi zwykłego remontu tegoż pomieszczenia, a jest ulepszeniem lokalu, gdyż tego rodzaju sufit i oświetlenie niewątpliwie podnoszą stan techniczny i użytkowy sklepu. Zgodnie zatem z regulacją art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. "c" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U

1. Ponieważ ustawodawca nigdzie wyraźnie nie zastrzegł, iż prawo do odliczenia spłat kredytu /pożyczki/ dotyczy wyłącznie kredytów /pożyczek/ zaciągniętych w czasie obowiązywania ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./, to należy uznać, że obojętne jest, kiedy kredyt /pożyczka/ przeznaczony na cele mieszkaniowe, wymienione w art. 26

Nie można przyjąć, aby wydatki dokonane przez spółkę ponad kwotę wynikającą z faktur na zakup materiałów - płyt meblowych, a udokumentowane jedynie wekslami i dowodami ich wykupu spełniały wymagania stawiane dowodom księgowym przez par. 7 rozporządzenia z dnia 15 stycznia 1991 r. w sprawie zasad prowadzenia rachunkowości - Dz.U. nr 10 poz. 35, a co więcej - brak jest dowodu, aby poniesione zostały

Dokonując gramatycznej wykładni art. 27 ust. 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ należy stwierdzić, że ustalenie podatku w wysokości 22 procent było bezzasadne, ponieważ przepis ten nie mógł mieć zastosowania w sytuacji, gdy podstawę opodatkowania ustalono w inny sposób niż przez oszacowanie.

Przepisy ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ odmiennie w stosunku do poprzedniego uregulowania /Dział IV Kpa/ dopuszczają możliwość skargi na kasatoryjne decyzje organów odwoławczych. W takim przypadku przedmiotem kontroli i oceny Sądu jest to, czy organ wydający taką decyzję nie przekroczył swoich uprawnień określonych w art. 138 par. 2 Kpa

1. Przepis art. 138 par. 2 Kpa, dopuszczający wydanie przez organ odwoławczy decyzji kasacyjnej, winien być interpretowany ściśle, co oznacza, że decyzja taka zgodna jest z tym przepisem tylko wówczas, gdy rozstrzygnięcie sprawy wymaga uprzedniego przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego w całości lub znacznej części. 2. Przyczyny, dla których organ odwoławczy uznał za konieczne skorzystanie z możliwości

Istnienie w księdze wieczystej prawomocnego wpisu hipoteki przymusowej wyklucza dopuszczalność badania w innym postępowaniu prawidłowości jego dokonania, także ze względu na ograniczenia wynikające z § 2 art. 29 w zw. z § 1 art. 29 prawa o postępowaniu układowym.

1. Z brzmienia art. 5 ust. 3 ustawy z dnia 10 maja 1990 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych /Dz.U. nr 32 poz. 191 ze zm./ wynika, że oceny niezbędności mienia dla wykonywania zadań dokonuje organ przekazujący, a nie sama gmina, co nie oznacza, iż dokonując tej oceny organ nie powinien rozważać wszystkich aspektów sprawy, w tym również

Jeżeli podatnik oprócz prowadzonej działalności wyłącznie w zakresie sprzedaży zwolnionej od podatku VAT, podjął działalność w zakresie sprzedaży opodatkowanej, to od tego też momentu był zobowiązany do prowadzenia ewidencji dla potrzeb podatku VAT, o której mowa w art. 27 ust. 4 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, albowiem

W granicach kontroli zachowania warunków formalnych apelacji, którą sąd II instancji przeprowadza na podstawie art. 373 kpc, mieści się również sprawdzenie zasadności przywrócenia uchybionego terminu do wniesienia apelacji.

Umowa sprzedaży przedsiębiorstwa podlega opłacie skarbowej w wysokości będącej sumą opłat od sprzedaży rzeczy i praw majątkowych składających się na przedsiębiorstwo /mienie przedsiębiorstwa w rozumieniu ustawy z dnia 13 lipca 1990 r. o prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych - Dz.U. nr 51 poz. 298 ze zm./.

Z gramatycznej wykładni art. 21 ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ wynika, że ustawodawca ściśle określił sytuacje, kiedy następuje zwrot bezpośredni, a kiedy pośredni nadwyżki podatku naliczonego nad należnym.

1. Wyjątkowość art. 11 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ polega m.in. na tym, iż poczynione na jego podstawie ustalenia faktyczne mają znaczenie wyłącznie takie, jakie nadaje im ten przepis. Wywołują zatem ograniczone skutki nawet w ramach prawa podatkowego i nie tylko nie mogą być podstawą roszczeń cywilnych, ale i wymiaru innych

Brak prawnej możliwości przydzielenia kwatery nie jest równoznaczny z niedopuszczalnością orzekania o odmowie przydziału w formie decyzji administracyjnej.

1. Dniem sporządzenia spisu z natury zapasów winien być dzień przekroczenia wartości sprzedaży towarów ponad kwotę 80.000 zł, a więc dzień wykonania pierwszej czynności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług. Sporządzenie tegoż spisu z natury zapasów z datą późniejszą niż określona art. 14 ust. 3 zd. 3 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U.

Cofnięcie byłym pracownikom (emerytom) uprawnienia do ekwiwalentu pieniężnego w zamian za deputat węglowy w naturze na podstawie zarządzenia pracodawcy jest nieodpowiednim sposobem pozbawienia ich tego świadczenia, jeżeli było dobrowolnie wypłacane przez dłuższy okres w rozmiarze i na zasadach przewidzianych w układzie zbiorowym pracy, mimo że układ ten już nie obowiązywał.