Okoliczność, że byłe wspólniczki, prowadzące po likwidacji spółki działalność indywidualną, opodatkowały dokonaną przez siebie sprzedaż towarów pozostałych po zlikwidowanej spółce, nie oznacza bynajmniej nieistnienia obowiązku podatkowego po stronie likwidowanej spółki z tytułu pozostałych zapasów /towarów/ i dla istnienia tego obowiązku pozostaje okolicznością obojętną.

Zarówno ustawa z dnia 25 czerwca 1997 r. o cudzoziemcach /Dz.U. nr 114 poz. 739/ jak i kodeks postępowania administracyjnego nie zawierają podstawy prawnej do wydania postanowienia o stwierdzeniu, że wniosek cudzoziemca o nadanie statusu uchodźcy w Rzeczypospolitej Polskiej został złożony z uchybieniem terminu.

Skoro ustawodawca daje podatnikowi prawo odliczenia podatku naliczonego od nabytych /zakupionych/ towarów i usług, to podatnik, nie może odliczać podatku naliczonego, wynikającego z faktur wystawionych na innych nabywców, choćby byli wspólnikami, gdyż, w rozumieniu ustawy, nie wspólnicy spółki cywilnej są podatnikami podatku VAT.

1. Uznanie przez inwestora przy odbiorze robót, że prace wykonano wadliwie lub niezgodnie z umową, nie powoduje obniżenia wynagrodzenia pracowników, jeżeli uprzednio pracodawca zaakceptował wykonanie tych robót, jako odpowiadające wymaganym kryteriom jakościowym. 2. Pracownik nie ponosi ryzyka związanego z działalnością pracodawcy (art. 117 § 2 KP). Nie jest sprzeczne ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem

1. Świadczenie polegające na ponoszeniu kosztów dowozu zatrudnionych u niej pracowników do miejsca pracy i z powrotem jest przychodem ze stosunku pracy, podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Obowiązkiem płatnika wynikającym z art. 31 i art. 38 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ było zatem obliczenie

1. W świetle art. 23 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ o zaliczeniu wydatków leasingobiorcy do kosztów uzyskania przychodów nie decyduje charakter leasingu /operacyjny czy kapitałowy/, lecz wyłącznie okoliczność, czy przedmiot leasingu - zgodnie z odrębnymi przepisami - zalicza się do składników majątku leasingodawcy

Matka nie ma prawa do wcześniejszej emerytury, jeżeli choroba dziecka nie upośledza sprawności jego organizmu, w sposób wymagający jej stałej opieki (§ 1 ust. 3 pkt 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 15 maja 1989 r. w sprawie uprawnień do wcześniejszej emerytury pracowników opiekujących się dziećmi wymagającymi stałej opieki, Dz.U. Nr 28, poz. 149).

Jeżeli pracownik jako osoba prowadząca działalność gospodarczą zawiera ze swym pracodawcą umowę agencyjną lub umowę zlecenia, to dochód otrzymywany z tytułu takich umów traktuje się w zakresie obliczania wysokości składki na ubezpieczenie społeczne jako jego wynagrodzenie z tytułu zatrudnienia u tego pracodawcy.

1. Zlecenie prowadzenia dokumentacji podatkowej przez biuro rachunkowo-podatkowe odbywa się na podstawie odpowiedniej umowy cywilnoprawnej, zawieranej przez podatnika, i tego rodzaju umowy nie mogą zmieniać ani przenosić na biuro rachunkowe odpowiedzialności administracyjno-podatkowej ciążącej na podatniku. 2. Złożenie korekty po rozpoczęciu przez organy podatkowe kontroli źródłowej w zakresie prawidłowości

Jeżeli z uzasadnienia zaskarżonego wyroku wynika w sposób oczywisty, że przyczyną odmowy przyznania renty inwalidzkiej z tytułu wypadku przy pracy jest stwierdzenie braku inwalidztwa w związku z tym wypadkiem, to nie-podanie podstawy prawnej rozstrzygnięcia nie stanowi uchybienia, które może mieć istotny wpływ na wynik sprawy (art. 3931 pkt 2 KPC).

Faktura wystawiona przez podmiot, który nie jest podatnikiem VAT, nie odpowiada treści przepisów art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ oraz par. 35 ust. 4, par. 38 i par. 54 rozporządzenia z dnia 8 grudnia 1994 r. w sprawie wykonania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U

Matka nie ma prawa do wcześniejszej emerytury, jeżeli choroba dziecka nie upośledza sprawności jego organizmu, w sposób wymagający jej stałej opieki (§ 1 ust. 3 pkt 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 15 maja 1989 r. w sprawie uprawnień do wcześniejszej emerytury pracowników opiekujących się dziećmi wymagającymi stałej opieki, Dz.U. Nr 28, poz. 149).

Obowiązek sądu wynikający z przepisu art. 5 KPC nie może być rozumiany w ten sposób, iż w braku uprawnień ubezpieczonego do świadczenia objętego zaskarżoną decyzją organu rentowego sąd powinien ustalić, czy ubezpieczony spełnia warunki do innego świadczenia ubezpieczeniowego, o które przed organem rentowym nie występował.

Jeżeli w ostatnim zakładzie pracy zatrudniającym pracownika istniały warunki pracy narażające go na chorobę zawodową i w okresie zatrudnienia w tym zakładzie choroba zawodowa została u pracownika stwierdzona w sposób prawem przewidziany, a wskutek tej choroby doznał on uszczerbku na zdrowiu, to odpowiedzialność ponosi ten ostatni zakład pracy, chociażby okres pracy w tym zakładzie nie był znaczny i

1. Powszechnie interpretuje się pojęcie "wody kopalnianej" jako wszelką wodę pochodzącą z wyrobisk górniczych i to nie tylko wydobywaną przy zastosowaniu systemu podziemnej eksploatacji złoża, ale również przy eksploatacji odkrywkowej czy systemem otworów wiertniczych. 2. W przepisach ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo wodne /Dz.U. nr 38 poz. 230 ze zm./ brak jest jakichkolwiek ograniczeń

Niedopuszczalne jest uzupełnienie kasacji przez wskazanie po terminie zakreślonym w art. 3944 KPC nowych zarzutów.

1. Warunkiem wstępnym dopuszczalności skargi jest wobec powyższego bezskuteczność wezwania do usunięcia naruszenia prawa. Wezwanie to może bowiem, choć nie musi, prowadzić do ponownego rozważenia przedmiotu podjętej uchwały. Istotą i celem wezwania jest stworzenie organom samorządu terytorialnego dodatkowych możliwości autokorekty własnego działania. 2. Rada gminy jako jedyny jej organ wyposażona została

Sąd drugiej instancji nie narusza art. 232 zdanie drugie KPC w sytuacji, gdy zebrany w postępowaniu przed sądem pierwszej instancji materiał dowodowy był wystarczający do dokonania niewadliwych ustaleń faktycznych.

Odmówić udzielenia odpowiedzi na przedstawione pytanie prawne.