1. Nadużycie korzystania ze świadczeń z ubezpieczenia społecznego może być kwalifikowane jako ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych (art. 52 § 1 pkt 1 kp w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 2 lutego 1996 r. o zmianie ustawy – Kodeks pracy oraz o zmianie niektórych ustaw, Dz.U. 1996 r. Nr 24, poz. 110 ze zm.). 2. Rozwiązanie umowy o pracę w trybie art. 52 kp jest wadliwe, jeżeli wskazana

Wejście w życie nowych przepisów, które nie przewidują określonego uprawnienia nie pozbawia skutecznie nabytego w przeszłości uprawnienia pracowniczego, jeżeli zmieniona regulacja nie zawiera wyraźnego przepisu derogującego to uprawnienie.

1. Pracownikowi mianowanemu nie można wypowiedzieć warunków pracy lub płacy na podstawie art. 42 kp. 2. Mianowanie nie oznacza jedynie powierzenia stanowiska pracownikowi samorządowemu, lecz jest jednocześnie aktem, który rodzi stosunek pracy tego pracownika z określonym urzędem; likwidacja tego stanowiska nie powoduje więc utraty mocy prawnej mianowania, a stosunek pracy nie staje się stosunkiem umownym

Naruszenie prawa materialnego będące następstwem jego błędnej wykładni (art. 3931 pkt 1 k.p.c.) polega na mylnym zrozumieniu treści zastosowanego przepisu. Ta postać naruszenia obejmuje także ustalenie treści ogólnych pojęć prawnych, do których należą zasady współżycia społecznego.

1. Sprawa o zawarcie przyrzeczonej umowy o pracę (art. 389 i 390 KC w związku z art. 300 KP) jest sprawą z zakresu prawa pracy (art. 476 § 1 pkt 1 KPC) i nie może być uznana za spór dotyczący ustanowienia nowych warunków pracy i płacy w rozumieniu art. 262 § 2 pkt 1 KP, co prowadziłoby do braku roszczenia materialnoprawnego, a nie do braku drogi sądowej. 2. Oświadczenie woli pracodawcy zobowiązującego

Koncesja na prowadzenie działalności gospodarczej określonego rodzaju nie może być udzielona małoletniemu.

Na podstawie art. 20 ust. 1 Karty Nauczyciela w brzmieniu sprzed nowelizacji dokonanej ustawą z dnia 14 czerwca 1996 r. o zmianie ustawy - Karta Nauczyciela (Dz.U. Nr 87, poz. 369) wystąpienie rzeczywistych zmian organizacyjnych uprawniało dyrektora szkoły, według jego wyboru, do rozwiązania stosunku pracy lub przeniesienia nauczyciela w stan nieczynny.

Nie stanowi dyskryminacji pracownika (art. 113 KP) uzasadnione wypowiedzenie umowy o pracę, nie spowodowane względami dotyczącymi płci, wieku, niepełnosprawności, rasy, narodowości, przekonań - zwłaszcza politycznych lub religijnych - oraz przynależności związkowej.

Odmówić udzielenia odpowiedzi na przedstawione pytania prawne

Naczelny Sąd Administracyjny jest właściwy w sprawach skarg na orzeczenia wojskowych komisji lekarskich, o których mowa w art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej /Dz.U. 1992 nr 4 poz. 16 ze zm./, na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./.

1. Możliwość stwierdzenia granicy na podstawie decyzji organu administracji wyłącza dopuszczalność jej ustalenia w sprawie o rozgraniczenie według ostatniego spokojnego stanu posiadania. 2. Decyzja administracyjna o rozgraniczeniu traci moc wiążącą w części objętej żądaniem przekazania sprawy sądowi, natomiast w części nie objętej tym żądaniem staje się ostateczna. Przedmiotem osądu w takiej sytuacji

1. Do ocenycharakteru umowy o pracę zawartej z nauczycielem przed wejściem w życie ustawy z dnia 14 czerwca 1996 r. o zmianie ustawy - Karta Nauczyciela (Dz.U. Nr 87, poz. 396) należy stosować obowiązujące wówczas brzmienie ustawy. Posiadanie kwalifikacji do zajmowania stanowiska nauczyciela nie było wtedy warunkiem do zawarcia umowy o pracę na czas nie określony. 2. Warunki organizacji nauczania,

Nie stanowi ciężkiego naruszenia podstawowych obowiązków pracowniczych (art. 52 § 1 KP) wykonywanie w czasie zwolnienia chorobowego pracy, która nie jest sprzeczna z zaleceniami lekarskimi.

Przy rozpatrywaniu wniosku o umorzenie zaległości podatkowej organ podatkowy ma obowiązek brać pod uwagę przede wszystkim sytuację, w jakiej podatnik znajduje się w chwili, gdy podejmowana jest decyzja w sprawie umorzenia zaległości podatkowej. W myśl art. 7 Kpa organ administracji przy rozpoznawaniu każdej sprawy ma obowiązek dążyć do pogodzenia interesu społecznego ze słusznym interesem obywateli

Przy rozpatrywaniu wniosku o umorzenie zaległości podatkowej organ podatkowy ma obowiązek brać pod uwagę przede wszystkim sytuację, w jakiej podatnik znajduje się w chwili, gdy podejmowana jest decyzja w sprawie umorzenia zaległości podatkowej. Niepowodzenia finansowe działalności gospodarczej nie mogą skutkować obowiązkiem umorzenia należności podatkowej. Również nie stanowi podstawy do umorzenia

Postanowienia Konwencji dotyczącej cywilnych aspektów uprowadzenia dziecka za granicę, sporządzonej w Hadze w dniu 25 października 1980 r. (Dz.U. z 1995 r. Nr 108, poz. 528), stanowią część krajowego porządku prawnego i są stosowane w Rzeczypospolitej Polskiej bezpośrednio, z uwzględnieniem wiążącej Polskę Konwencji o prawach dziecka, przyjętej przez Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych dnia 20

Pozbawienie pracownika prawa do wynikającej z umowy o pracę odprawy pieniężnej w sytuacji, gdy prawomocnie w innej sprawie ustalono bezpodstawność zastosowania wobec niego art. 52 § 1 KP i minął termin z art. 52 § 2 KP należy uznać za bezzasadne.

Formuła prawna użyta w art. 21 ust. 2 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ "jeżeli zachodzi uzasadniona obawa uchylenia się podatnika od wykonania obowiązku podatkowego" winna być rozumiana w sensie istnienia uzasadnionej obawy, że podatnik nie wykona obowiązku podatkowego. Stan ten daje się zobiektywizować i nie powinien być ograniczany

1. Jeżeli ustanowienie użytkowania wieczystego gruntu i sprzedaż lokalu mieszkalnego nastąpiły przed 27 maja 1990 r., to w tej części mienie to nie służyło wykonywaniu zadań publicznych, należących do właściwości administracji rządowej /MON/, o których mowa w art. 11 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 10 maja 1990 r. Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych

Przepis art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 29 grudnia 1993 r. o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy (Dz.U. z 1994 r. Nr 1, poz. 1 ze zm.) nie uzależnia przejścia na Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych roszczenia wobec pracodawcy lub masy upadłości o zwrot wypłaconych świadczeń od zastrzeżenia obowiązku ich zwrotu.

Pracownik ma roszczenie o zapłatę podwyższonego wynagrodzenia, jeżeli w regulaminie wynagradzania wprowadzono postanowienie o obligatoryjnej waloryzacji płac.

Przepis art. 22 ust. 2 Karty Nauczyciela nie ma zastosowania, jeżeli szkoła gminna nie ma możliwości zatrudnienia nauczyciela w pełnym wymiarze zajęć, a szkoła państwowa, w której prowadzi on zajęcia odmawia szkole gminnej refundacji wynagrodzenia wypłaconego przez nią za pracę nauczyciela w szkole państwowej.

1. Przepis art. 20 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ wyodrębnia z ogółu podatników podatku VAT grupę takich, którzy dokonują jednocześnie w ramach swojej działalności zarówno sprzedaży towarów opodatkowanych i nieopodatkowanych określając jednocześnie szczególne zasady związane zarówno z ewidencją działalności jak i zmniejszeniem

Nie jest właściwa wykładnia art. 4771 § 2 KPC, nie uwzględniająca szczególnej ochrony działaczy związkowych przed rozwiązaniem stosunku pracy określonej w art. 32 ustawy z dnia 23 maja 1994 r. o związkach zawodowych (Dz.U. Nr 55, poz. 234 ze zm.).