Podatkowa komisja odwoławcza jest właściwa w sprawach podatku dochodowego od podatnika będącego osobą fizyczną, jeżeli podstawa opodatkowania z braku niezbędnych danych do jej ustalenia została określona w drodze szacunku, a wysokość spornej sumy podatku za rok podatkowy przekracza 10.000 zł /par. 1 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 września 1982 r. w sprawie zakresu działania, składu
Przepis art. 15 ust. 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ dopuszcza zaliczenie do kosztów uzyskania przychodu wydatków poniesionych w poprzednim roku podatkowym, jednakże pod warunkiem, że ich zarachowanie w tamtym poprzedzającym roku, nie było możliwe.
Organ odwoławczy nie jest związany ustaleniami organu, który wydał decyzję w pierwszej instancji. Organ ten, dokonując w toku postępowania odwoławczego kontroli zaskarżonej decyzji, nie powinien pozostawić bez wyjaśnienia tych okoliczności faktycznych, na które powołuje się strona skarżąca, a do których organ I instancji nie ustosunkował się, bądź ustosunkował się nieprawidłowo lub wyprowadził na ich
Przepis art. 72 ustawy z dnia 10 grudnia 1959 r. o Służbie Więziennej /Dz.U. 1984 nr 29 poz. 149 ze zm./ nie stwarza podstaw do dodatkowego uposażenia za czas służby wykonywanej przez funkcjonariusza w zakresie jego zwykłych obowiązków służbowych poza ustalonymi godzinami służby ochronnej.
Organ uchylający decyzję w wyniku wznowionego postępowania administracyjnego nie może wydać nowej decyzji rozstrzygającej co do istoty. Stwierdzenie przez organ administracji państwowej wystąpienia przesłanki do wznowienia postępowania administracyjnego skutkować powinno, o ile nie zaistnieją przesłanki negatywne uchylania decyzji administracyjnej wymienione w art. 146 Kpa, decyzją zawierającą rozstrzygnięcie
Osoby pozostające ze stroną w stałym stosunku zlecenia oraz sprawujące zarząd majątku lub interesów strony nie mogą począwszy od dnia 1 lipca 1996 r. występować jako pełnomocnicy procesowi tych stron, choćby zostały umocowane przed tą datą.
O odmowie przyjęcia odwołania od orzeczenia Naczelnego Sądu Lekarskiego rozstrzyga postanowieniem Naczelny Sąd Lekarski art. 46 ust. 3 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o izbach lekarskich (Dz. U. Nr 30, poz. 158) w związku z § 53 rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 26 września 1990 r. w sprawie postępowania w przedmiocie odpowiedzialności zawodowej lekarzy (Dz. U. Nr 69, poz. 406
Rzeczą strony w postępowaniu prowadzonym w trybie art. 156 Kpa jest podniesienie wszelkich okoliczności, które przemawiałyby za stwierdzeniem nieważności decyzji. Natomiast nie jest rzeczą strony podnoszenie w tym postępowaniu argumentów merytorycznych.
Zamieszczanie przez wydawnictwo własnych ogłoszeń reklamowych, dotyczących wydawanego przez siebie tytułu, we własnych czasopismach nie stanowi usługi w rozumieniu art. 2 ust. 3 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./.
1. W orzecznictwie Sądu Najwyższego utrwalił się pogląd, że rewizja skierowana do innego sądu aniżeli właściwy będzie złożona w terminie, o ile ten właściwy sąd zdąży przekazać ją w terminie, jaki ma strona dla skutecznego zaskarżenia orzeczenia. Te same zasady obowiązują przed Naczelnym Sądem Administracyjnym. Skoro zatem strona wbrew wyraźnemu pouczeniu kieruje skargę za pośrednictwem organu, to
Niestawiennictwo w urzędzie pracy z przyczyn nieusprawiedliwionych /nieuzasadnionych/ stanowi przesłankę pozbawienia statusu bezrobotnego /art. 13 ust. 3 pkt 5 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu - t.j. Dz.U. 1996 nr 47 poz. 211 ze zm./, albo pozbawienia prawa do zasiłku /art. 27 ust. 1 tej ustawy/.
To, że zobowiązanie z gwarancji ma charakter akcesoryjny do umowy sprzedaży, nie oznacza możliwości powrócenia do realizacji uprawnień z niej wynikających po skutecznym odstąpieniu od umowy sprzedaży.
1. Treść art. 9 Kpa wskazuje wyraźnie, że obowiązek informowania i wyjaśniania obciąża organ dopiero od momentu wszczęcia postępowania, zaś wyjaśnienia, informacje i wskazówki mają być udzielane stronom i innym osobom uczestniczącym w postępowaniu. Dopiero bowiem w toku postępowania, gdy znany jest jego przedmiot oraz okoliczności faktyczne sprawy, organ może udzielić stronie rzeczywiście wyczerpującej
Orzeczenie o potrzebie przyjęcia osoby chorej psychicznie do szpitala psychiatrycznego na podstawie art. 29 ustawy z dnia 19 sierpnia 1994 r. o ochronie zdrowia psychicznego (Dz.U. 1994 r. Nr 111, poz. 535) sąd opiekuńczy może wydać wyłącznie wówczas, gdy dołączona do wniosku opinia, o jakiej mowa w art. 30 tej ustawy, nie zostanie podważona w toku postępowania. Przesłanką wydania takiego orzeczenia
Dopuszczalna jest kasacja od postanowienia wydanego przez Sąd Wojewódzki w wyniku rozpoznania zażalenia na odmowę dokonania czynności notarialnej.
Wykładnia gramatyczna i logiczna art. 22 ust. 2 i art. 23 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne /Dz.U. nr 30 poz. 163 ze zm./ pozwala na stwierdzenie, że jeżeli zmian w ewidencji gruntów i budynków dokonano na podstawie zgłoszenia opartego na prawomocnym orzeczeniu sądowym lub akcie notarialnym, z których te zmiany wynikają, decyzji o wprowadzeniu zmian do operatu ewidencji
1. Należności z tytułu zwrotu opłat celnych są wierzytelnością podatnika wobec Skarbu Państwa podobnie jak i jego zobowiązania podatkowe. 2. Okoliczność, że organ podatkowy nie rozstrzyga w sprawach cła nie zmienia faktu, że oba organy są Skarbem Państwa i oba powinny wiedzieć, że zwłoka każdego z nich nie może przynieść uszczerbku podatnikowi, bowiem art. 499 Kc gwarantuje mu rozpatrywanie sprawy
Na mocy par. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 października 1954 r. w sprawie utworzenia Tatrzańskiego Parku Narodowego /Dz.U. 1955 nr 4 poz. 23/ i w oparciu o par. 18 ust. 1 powołanego rozporządzenia Tatrzański Park Narodowy posiada tytuł prawny do władania nieruchomościami położonymi w jego granicach, co równocześnie przesądza o wyłączeniu tego mienia z komunalizacji na podstawie art. 5 ust
1. Przepisy wprowadzające ulgi podatkowe nie mogą być interpretowane ani z zastosowaniem wykładni rozszerzającej, ani z zastosowaniem wykładni ścieśniającej. 2. Mieszkanie zajmowane przez skarżącego od 1980 r. wraz z całym budynkiem, zmieniło w 1994 r. status prawny; stało się własnością spółdzielni mieszkaniowej. Mieszkanie to, jako lokal spółdzielczy, skarżący objął - w znaczeniu prawnym - z chwilą
Artykuł 26 ust. 1 pkt 5 lit. "a" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ nie może odnosić się do działki, która powiększy obszar zabudowanej działki /na której budowany jest dom mieszkalny/ już posiadanej przez skarżących i która nie jest sama w sobie działką "pod budowę" w rozumieniu tego przepisu.