Nie każda sprzedaż rzeczy ruchomych - dokonana we własnym imieniu i na własny rachunek - podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ale tylko taka, która była jedynym celem ich nabycia /art. 5 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym - Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./.
Twierdzenie, że jedynym dokumentem na podstawie którego kierownik rejonowego urzędu pracy może uwzględnić nieobecność bezrobotnego w wyznaczonym terminie jest zaświadczenie o niezdolności do pracy w rozumieniu przepisów o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa wystawione na druku MZ/L-4 nie znajduje uzasadnienia w ustawie z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu
Podstawę obliczenia podatku stanowi dochód po odliczeniu między innymi kwot składek na ubezpieczenie społeczne podatnika i osób z nim współpracujących, jeżeli nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Muszą być to jednak składki rzeczywiście zapłacone w roku podatkowym, a nie takie, które podatnik powinien lub ma zamiar w przyszłości zapłacić.
Naczelny Sąd Administracyjny odmówił udzielenia odpowiedzi na przedstawione pytanie prawne.
Zaliczenie określonego wyrobu do właściwego grupowania SWW należy do obowiązków producenta tego wyrobu. Wynika to z faktu, że właśnie producent posiada wszelkie informacje niezbędne do zaliczenia wyrobu do odpowiedniego grupowania SWW to jest informacje dotyczące rodzaju użytego surowca, technologii wytwarzania, konstrukcji i przeznaczenia wyrobu. W przypadkach spornych dotyczących zaliczania wyrobu
Ustalając wartość przedmiotu zaskarżenia w kasacji nie sumuje się wartości przedmiotu rozstrzygnięcia powództwa głównego i wzajemnego.
Nie ma usprawiedliwionych podstaw kasacja oparta na założeniu, że powód powinien być, w związku z przeprowadzeniem dowodów z urzędu, uprzedzony o zamiarze oparcia rozstrzygnięcia reformatoryjnego przez sąd rewizyjny na innej podstawie prawa materialnego, aby mógł przedstawić odpowiednie dowody.
Skarga w trybie art. 101 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. 1996 nr 13 poz. 74 ze zm./ nie może być wniesiona na uchwałę czyniącą bezskutecznym wezwanie do usunięcia zarzucanego naruszenia interesu prawnego lub uprawnienia, będącą wewnętrznym etapem działań związanych z tym wezwaniem.
Art. 169 par. 2 Kpa określa inne przesłanki obalenia mocy dowodowej ksiąg, niż wynikające a contrario z art. 169 par. 1 Kpa. Ze sformułowania tego przepisu, tj. użycia w nim spójników "lub" i "albo" dla połączenia zdań określających te przesłanki, wynika, iż nie muszą one wystąpić łącznie.
W pojęciu niebezpieczeństwa, o jakim mowa w art. 548 § 1 kc, mieści się obowiązek zapłaty przez kupującego ceny za rzecz, powierzoną przez sprzedawcę przewoźnikowi, choćby przewoźnik kupującemu odbiorcy przesyłki nie wydał.
Niezgodne z treścią art. 19 ust. 3 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ ujęcie przez podatnika w ewidencji podatku VAT za dany miesiąc faktury, którą otrzymał w następnym miesiącu stanowi jednocześnie naruszenie art. 27 ust. 4 tej ustawy.
1. Pracownicy skarżącego przybyli dobrowolnie do Urzędu Skarbowego, aby zawiadomić organ podatkowy o naruszeniach prawa w firmie, w której zostali zatrudnieni, a organ podatkowy uznał ich oświadczenia za istotne dla sprawy. W takim razie niezrozumiała jest odmowa przesłuchania składających oświadczenie w charakterze świadków, skoro domagał się tego skarżący, a sam organ uznał treść oświadczeń za istotną
Ściągnięcie nie uiszczonej kary grzywny i kosztów postępowania orzeczonych przez kolegium do spraw wykroczeń należy do egzekucji sądowej.