1. Wykonywanie zawodu adwokata indywidualnie poprzez spółki lub spółdzielnie z udziałem adwokatów na podstawie art. 24 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej /Dz.U. nr 41 poz. 324 ze zm./ nie wymaga zezwolenia organów samorządu adwokackiego. Takiego warunku nie przewiduje nie tylko cytowana ustawa, ale także ustawa z dnia 26 maja 1982 r. - Prawo o adwokaturze /Dz.U. nr 16 poz.
Artykuł 16 ust. 1 pkt 38 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych oraz o zmianie niektórych ustaw regulujących zasady opodatkowania /Dz.U. nr 21 poz. 86 ze zm./ w brzmieniu ustalonym w art. 2 pkt 10 ustawy z dnia 6 marca 1993 r. /Dz.U. nr 28 poz. 127/ wprost wyklucza możliwość zaliczania do kosztów uzyskania spółki z o.o. wypłat czy innych świadczeń - dokonywanych na rzecz
Przepis art. 22 ust. 9 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./ nie ma zastosowania w przypadkach, w których wypłata wynagrodzenia twórcy projektu racjonalizatorskiego nie wiązała się z zawarciem umowy przenoszącej prawo własności tego projektu.
Pojęciu "domownik", zawartemu w art. 43 Kpa ustawodawca nie nadał żadnego specyficznego znaczenia, a zatem, zgodnie z wykładnią językową należy przypisać mu takie znaczenie, jakie ma w języku potocznym.
1. Podatnikiem podatku od towarów i usług, zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50/ jest spółka cywilna, a nie jeden ze wspólników. 2. Art. 47 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ stanowi, że wspólnik spółki cywilnej odpowiada całym swoim majątkiem
Uchylenie lub zmiana decyzji ostatecznej, stwierdzenie nieważności oraz wznowienie postępowania może nastąpić tylko w przypadkach przewidzianych w kodeksie /art. 16 Kpa/. Jeżeli więc podatnik złożył ponownie wniosek o umorzenie tej samej zaległości podatkowej, a organ podatkowy rozstrzygnął sprawę w sposób merytoryczny, decyzja zawierająca rozstrzygnięcie podlega stwierdzeniu nieważności /art. 156
Uznanie administracyjne wymaga szczególnej staranności w przedstawieniu przesłanek i wniosków, jakie legły u podstaw jego zastosowania. Brak należytego uzasadnienia rozstrzygnięcia, powoływanie się na ogólniki jest zaprzeczeniem uznania administracyjnego i wskazuje na dowolność organu.
Osoby korzystające z praw pochodnych do gruntu /użytkownicy, użytkownicy wieczyści, zarządcy itp./ nie są stronami postępowania komunalizacyjnego w rozumieniu art. 28 Kpa, nie mogą one ze skutkiem kwestionować procesu komunalizacji, którego stronami są gminy i Skarb Państwa. Powyższe rozciąga się także na budynki i urządzenia znajdujące się na gruncie /art. 191 Kc/.
Wynajmujący przy podwyższaniu czynszu regulowanego za najem lokalu mieszkalnego obowiązany jest wypowiedzieć na piśmie w terminie ustawowym czynsz dotychczasowy (art. 23 ust. 1 ustawy z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych Dz.U. nr 105, poz. 509 ze zm.).
Obowiązkiem gminy jest zaspokajanie potrzeb mieszkaniowych członków wspólnoty samorządowej. Za członka wspólnoty samorządowej uznaje się każdego mieszkańca gminy, bez względu na okres zameldowania w danej gminie.
Stroną postępowania administracyjnego w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji oprócz osób, które uczestniczyły w pierwotnym postępowaniu w charakterze stron mogą być i inne osoby, które żądając stwierdzenia nieważności decyzji wykażą swój interes prawny lub obowiązek.
Decyzja o wywłaszczeniu bądź zwrocie części nieruchomości zastępuje decyzję o jej podziale, o jakim mowa w art. 10 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127 ze zm./.
W sprawach uregulowanych w ustawie z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127 ze zm./ nie ma zastosowania przepis art. 18 ust. 2 pkt 9 lit. "a" ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./.
1. Ustawa z dnia 24 marca 1920 r. o nabywaniu nieruchomości przez cudzoziemców /Dz.U. 1933 nr 24 poz. 202 ze zm./ nie wymienia przesłanek udzielenia zezwoleń, co oznacza że organ orzekający działa na zasadzie uznania administracyjnego. Dotyczy to również banku jako wierzyciela hipotecznego. 2. Środkiem odwoławczym w rozumieniu art. 34 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym
1. Tylko niewłaściwa, niejasna lub nieporadna redakcja przepisu statutowego nie jest i nie może być równoznaczna ze sprzecznością z prawem tegoż przepisu w rozumieniu art. 91 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./. 2. Niedopuszczalna jest ingerencja nadzorcza po upływie jednego roku od daty podjęcia uchwały wcześniejszej w przypadku powtórzenia
Członkowie rady nadzorczej gminnego zakładu opieki zdrowotnej, określeni w art. 45 ust. 1 pkt 2 lit. "b" ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej /Dz.U. nr 91 poz. 408 ze zm./, wywodzić się muszą z grona radnych.
Policjant, służący w którymkolwiek z urzędów podległych komendantowi głównemu, wojewódzkiemu, rejonowemu czy komisariatu Policji, jest zatrudniony w administracji rządowej, zatem dotyczy go zakaz przewidziany w art. 27 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./.
Zastosowanie przepisu art. 11 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych oraz o zmianie niektórych ustaw regulujących zasady opodatkowania /Dz.U. nr 21 poz. 86 ze zm./ wymaga wykazania, iż podatnik, którego dotyczy postępowanie, wykonywał świadczenia na rzecz innego podatnika na warunkach rażąco korzystniejszych i odbiegających od ogólnie stosowanych norm w czasie
Jeżeli wierzyciel /Skarb Państwa/ przed ogłoszeniem upadłości uzyskał zastaw między innymi na ruchomościach, to może nie tylko prowadzić egzekucję wszczętą przed ogłoszeniem upadłości, lecz może po ogłoszeniu upadłości wszcząć egzekucję z przedmiotu, na którym służy mu zabezpieczenie.
Skierowanie do wojewody pisma z wnioskiem o stwierdzenie nieważności uchwały rady gminy nie spełnia warunku przewidzianego w art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ a polegającego na wezwaniu rady gminy do usunięcia naruszenia interesu prawnego lub uprawnienia.