Ustalenie, czy na konkretnej osobie ciąży obowiązek podatkowy czy też jest ona od tego zwolniona, po pierwsze nie jest domeną sądu karnego, lecz organów finansowych, orzekających w postępowaniu administracyjnym (aż do szczebla NSA), a po wtóre ustalenie istnienia obowiązku podatkowego nie może być utożsamiane z obowiązkiem swoistej samodenuncjacji, uzasadniającym odpowiedzialność karną na podstawie

1. Postanowienie sądu kasacyjnego o pozostawieniu kasacji bez rozpoznania nie stanowi orzeczenia „zapadłego w następstwie rozpoznania kasacji”, może zatem być ono zaskarżone w trybie kasacji (arg. ex art. 463 § 1 w związku z arg. a contrario art. 467a § 2 kpk). 2. Wobec treści art. 468 kpk i statusu osoby represjonowanej w postępowaniu o stwierdzenie nieważności orzeczenia nie jest dopuszczalne wniesienie

Żaden przepis Kodeksu postępowania administracyjnego nie wyłącza możliwości domagania się przez stronę oceny w postępowaniu nadzwyczajnym decyzji wydanej na podstawie art. 160 par. 5 Kpa.

Data wydania, a także uprawomocnienia się postanowienia odrzucającego niedopuszczalny z powodu uchybienia terminu środek zaskarżenia pozostaje bez wpływu na datę uprawomocnienia się nie zaskarżonego w terminie orzeczenia.

Odstąpienie od realizacji umowy nie uzasadnia zwrotu prawidłowo naliczonej i uiszczonej opłaty skarbowej.

1. Nie można mówić o podróży służbowej jeżeli pracownik wykonuje zadanie w miejscowości, w której znajduje się jego stałe miejsce pracy, a tym samym nie ma uzasadnienia w takim przypadku wydawać przez pracodawcę polecenia wyjazdu służbowego i dokumentować ewentualne koszty. 2. Przy wykonywaniu swoich uprawnień organy podatkowe nie mogą ingerować w treść umów o pracę, a zwłaszcza w sposób wynagradzania

Warunkiem dopuszczalności skargi na bezczynność organu administracji, o której mowa w art. 17 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./, jest przede wszystkim występowanie podstawy prawnej do określonego zachowania się organu wobec przedstawionego żądania strony.

Odstąpienie od realizacji umowy nie uzasadnia zwrotu prawidłowo naliczonej i uiszczonej opłaty skarbowej.

Ta sama nieruchomość nie może być przedmiotem zarządu ustanowionego na rzecz państwowej jednostki organizacyjnej i jednocześnie użytkowania wieczystego na rzecz osoby fizycznej. Wygaszenie prawa zarządu /art. 35 ust. 2 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości - Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127 ze zm./ nie może nastąpić w drodze domniemania w oparciu o określony

Zgodnie z art. 40 ust. 3 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ odpowiedzialność osoby trzeciej nie obejmuje odsetek za zwłokę powstałych przed terminem płatności, określonych w decyzji o odpowiedzialności podatkowej tej osoby.

1. Dopłata do wypoczynku przysługująca strażakom jest świadczeniem socjalnym nie wchodzącym w skład uposażenia /art. 86 i 87 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej Dz.U. nr 88 poz. 400 ze zm./. 2. Przepisy wymienionej ustawy oraz rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 16 października 1992 r. w sprawie świadczeń socjalnych w zakresie korzystania z wczasów i rekreacji

Wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, jako instytucja określona przez ustawę z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./, wymaga wystąpienia do właściwego organu z konkretnym pismem procesowym zawierającym wprost żądanie usunięcia ściśle określonego naruszenia prawa. Nie można zatem uznać spełnienia warunku wezwania do usunięcia naruszenia prawa jeżeli

1. Nie ma żadnych przeszkód, by wniosek o zaniechanie poboru podatku rozpatrywać mimo braku stosownej wpłaty, byleby miała ona miejsce przed terminem jaki zakreśla par. 1 ust. 4 zarządzenia Ministra Finansów z dnia 4 marca 1994 r. w sprawie częściowego zaniechania poboru niektórych podatków i innych należności, do których stosuje się przepisy o zobowiązaniach podatkowych oraz warunków tego zaniechania

Podmiot, który rozpoczyna działalność gospodarczą /lub działalność tę już prowadzi/, ma obowiązek zapoznania się z obowiązującymi przepisami, bo nieznajomość tych przepisów nie zwalnia go od obowiązków ustawowych.

Obowiązek utrzymania czystości chodnika przy drodze gminnej spoczywa na gminie.

Przepis art. 2c ust. 6 ustawy z dnia 29 września 1990 r. o zmianie ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. nr 79 poz. 464 ze zm./, odwołujący się do regulacji zawartych w rozdziale 5 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127 ze zm./ wskazuje, że w zakresie określania wysokości pierwszej opłaty rocznej za

Przepisy ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego /Dz.U. nr 17 poz. 75 ze zm./ dotyczące zasad orzekania o uprawnieniach w związku z wypełnieniem hipotezy przepisu art. 21 ust. 2 pkt 4 lit. "a" są oparte na założeniu relacji czasowo-skutkowej między momentem prowadzenia działalności lub zaistnienia stanu uprawniającego

1. Kontrola legalności decyzji uznaniowych sprawowana przez Naczelny Sąd Administracyjny polega w szczególności na sprawdzeniu, czy jej wydanie poprzedzone było prawidłowo przeprowadzonym postępowaniem oraz wyjaśnieniem stanu faktycznego sprawy. 2. Sam wybór rozstrzygnięcia, dokonywany na podstawie kryteriów słuszności i celowości, pozostaje poza kontrolą sądu.

1. To, iż Skarb Państwa lub gmina nie władają wywłaszczoną nieruchomością ma tylko takie znaczenie, że organ orzekający nie może - do czasu przejęcia jej we władanie - wydać decyzji orzekającej o jej zwrocie. Ta okoliczność nie może natomiast - sama przez się - stanowić podstawy do odmowy zwrotu wywłaszczonej nieruchomości, jako że brak władania nieruchomością nie jest warunkiem materialnoprawnym wynikającym

Fakt wytoczenia powództwa z art. 24 Kc przeciwko organowi samorządu radcowskiego nie może być oceniony jako dowód braku spełniania wymogów art. 24 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych /Dz.U. nr 19 poz. 145 ze zm./.

Jednoosobowa Spółka Skarbu Państwa, powstała w wyniku przekształcenia przedsiębiorstwa państwowego na podstawie przepisów ustawy z dnia 5 lutego 1993 r. o przekształceniach własnościowych niektórych przedsiębiorstw państwowych o szczególnym znaczeniu dla gospodarki państwa /Dz.U. nr 16 poz. 69/ jest państwową osobą prawną.