Termin określony w art. 10 ustawy z dnia 25 października 1990 r. o zwrocie majątku utraconego przez związki zawodowe i organizacje społeczne w wyniku wprowadzenia stanu wojennego /Dz.U. 1991 nr 4 poz. 17/ ma charakter materialnoprawny i nie podlega przywróceniu.

1. Skoro zgodnie z art. 202 par. 2 zdanie drugie Kpa organ może w terminie 30 dni w trybie autokontroli, uznając skargę za słuszną w całości, zmienić lub uchylić decyzję na zasadach określonych w art. 207 par. 2 Kpa, to jest w przypadku "lżejszych" uchybień prawa materialnego, czy też procesowego, w stosunku do uchybień przewidzianych w art. 207 par. 3 Kpa, to zgodnie z zasadą rozumowania ad maiori

1. Przepisy podatkowe, posługując się pojęciami prawnymi z innych działów prawa, mogą dla celów wymiaru podatków przewidywać zawężające lub odmienne ich znaczenie. Jeżeli jednak z treści przepisów podatkowych nie wprowadzono takiej odmiennej definicji pojęcia prawnego, recypowanego z innego działu prawa, może być ono rozumiane i wyjaśnione tylko w takim sensie, w jakim zostało użyte w przepisie źródłowym

Rozszerzenie wniosku w przedmiocie zwrotu majątku związkowego, utraconego w wyniku wprowadzenia stanu wojennego, przez wskazanie nowego podmiotu, przeciwko któremu wnioskodawca chce dochodzić swego roszczenia, po dniu 31 grudnia 1991 r. jest prawnie bezskuteczne /art. 10 ustawy z dnia 25 października 1990 r. o zwrocie majątku utraconego przez związki zawodowe i organizacje społeczne w wyniku wprowadzenia

1. Z par. 22 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 1991 r. w sprawie karty podatkowej /Dz.U. nr 124 poz. 551/ jednoznacznie wynika, że z samego zgłoszenia prowadzenia przez spółkę handlu piwem, jeśli w rzeczywistości spółka tej działalności nigdy nie podjęła, nie może jeszcze wynikać skutek prawny w postaci utraty prawa do karty podatkowej i obowiązek płacenia podatków obrotowego

Określone w art. 21 ust. 7 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości (jedn. tekst: Dz. U. z 1991 r. Nr 30, poz. 127 z późn. zm.) pierwszeństwo nabycia lokalu zajmowanego przez osoby tamże wymienione nie przysługuje w razie sprzedaży gruntu wraz z budynkiem, w którym znajduje się ten lokal lub w razie oddania gruntu w użytkowanie wieczyste i sprzedaży tego

Przez zapis /jego zmianę/ w ewidencji gruntów nie można ustanawiać lub pozbawiać kogoś własności, ma on bowiem charakter wyłącznie techniczno-deklaratoryjny. Z ewidencji gruntów jako zbioru informacji wynika, iż dokonywanie w nim zmian nie może rozstrzygać o prawie własności ani przedmiocie własności. Te kwestie są przesądzone w innych postępowaniach. Dane w ewidencji mają być jedynie odzwierciedleniem

1. Urząd skarbowy jest uprawniony do ustalenia wartości rynkowej rzeczy lub prawa majątkowego z uwzględnieniem opinii biegłych dopiero wówczas, gdy strony umowy sprzedaży nieruchomości nie wskażą przyczyn, które uzasadniały podanie w umowie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej /art. 19 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych - Dz.U. 1993 nr 90 poz

Gmina może dochodzić na drodze sądowej roszczenia przeciwko Skarbowi Państwa o przekazanie dochodu gminnych funduszy w wysokości 10% wpływów z opłat i kar, o których mowa w art. 87 lit. b ust. 5 ustawy z dnia 31 stycznia 1980 r. o ochronie i kształtowaniu środowiska (jedn. tekst: Dz. U. z 1994 r. Nr 49, poz. 196).

Osoby, które uzyskały członkostwo w spółdzielni mieszkaniowej przed dniem 29 listopada 1991 r., a mimo to w dniu tym pozostawały zarejestrowane jako kandydaci na liście prowadzonej przez Wojewodę bądź spółdzielnię mieszkaniową, nie spełniają warunków ustawowych do uzyskania rekompensaty na podstawie art. 7 ust. 1 2 ustawy z dnia 4 października 1991 r. o zmianie niektórych warunków przygotowania inwestycji

Przepis art. 17 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /t.j. Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312/ stanowi, że przedmiotem przywozu na polski obszar celny na czas oznaczony /czasowy przywóz/ mogą być środki produkcji i środki transportu, z wyjątkiem samochodów osobowych, wydzierżawione, wynajęte lub oddane do użytkowania, przywożone w celu prowadzenia działalności gospodarczej.

Sankcja przewidziana w art. 27 ust. 5 pkt 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ jest sankcją prawa podatkowego, nie opiera się na konstrukcji winy podatnika, nie mają więc znaczenia okoliczności, które spowodowały, iż w ewidencji podatkowej nastąpiło zawyżenie podatku naliczonego. Zastosowanie sankcji podatkowych przewidzianych

Składana deklaracja VAT-7 wykazująca wysokie odliczenie podatku naliczonego od podatku należnego obliguje urząd skarbowy do przeprowadzenia dokładnej kontroli zarówno pod względem formalnym, jak i merytorycznym przed dokonaniem zwrotu podatku.

Zasada "co nie jest zabronione jest dozwolone" nie ma zastosowania na gruncie przepisów ustawy z dnia 26 lutego 1982 r. o cenach /Dz.U. 1988 nr 27 poz. 195 ze zm./.

Stwierdzenie uprawnionego organu zawarte w piśmie skierowanym do organu podatkowego, iż spółka z udziałem podmiotu zagranicznego nie wypełniła warunków wynikających z zezwolenia lub że została utworzona z naruszeniem zasad jej tworzenia określonych prawem, nie pozbawia jej przymiotu spółki z udziałem podmiotu zagranicznego. Tym samym brak jest podstaw do stwierdzenia, że nie uzyskała przysługującego

1. Przedsiębiorstwo państwowe powstałe w wyniku podziału wielozakładowego przedsiębiorstwa państwowego ze składników majątkowych jednego z jego oddziałów ponosi odpowiedzialność całym swoim majątkiem za długi tego przedsiębiorstwa (§ 40 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 listopada 1981 r. - Dz.U. Nr 31, poz. 170 ze zm.) także wtedy, gdy dług ten jest związany z działalnością innego oddziału przedsiębiorstwa

Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wydatków na reklamę w wysokości nie przekraczającej 0,25 procent przychodu wymaga udokumentowania tych wydatków w sposób określony w par. 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 15 stycznia 1991 r. w sprawie zasad prowadzenia rachunkowości /Dz.U. nr 10 poz. 35 ze zm./.

Działanie nadawcy programu lub audycji radiowej może być uznane za czyn nieuczciwej konkurencji, o ile spełnia przesłanki przewidziane w art. 3 ustawy z dnia 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (Dz.U. nr 47, poz. 211 ze zm.).

Postanowienie § 15 ust. 2 pkt 3 ogólnych warunków ubezpieczenia auto-casco, zatwierdzonych uchwalą Zarządu Powszechnego Zakładu Ubezpieczeń S.A. nr UZ 98/92 z dnia 4 września 1992 r., stanowiące, że odpowiedzialność PZU kończy się w razie nieopłacenia kolejnej raty składki z upływem terminu płatności raty składki określonego w dokumencie ubezpieczenia nie jest sprzeczne z przepisami kodeksu cywilnego

Przewidziany w art. 804 k.p.c. zakres związania organu egzekucyjnego treścią tytułu wykonawczego wyklucza możliwość badania przez tenże organ, czy tytuł wykonawczy został wydany w stosunku do podmiotu nie mającego zdolności sądowej (art. 783 k.p.c.).

W myśl art. 7 Kpa organ administracji państwowej przy rozpoznawaniu każdej sprawy ma obowiązek dążyć do pogodzenia interesu społecznego ze słusznym interesem obywateli. Dotyczy to także spraw rozstrzyganych w oparciu o art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. nr 27 poz. 111 ze zm./ - z tym jednak, że ten ostatni przepis ustanawia prymat interesu społecznego

1. Zwiększenie wysokości podatku naliczonego, ustanowione w art. 27 ust. 5 pkt 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, nie jest uzależnione od winy podatnika. 2. Podatnik może dokonywać korekty rozliczenia nadwyżki podatku naliczonego nad należnym, dopóki nie nastąpi stwierdzenie przez organ podatkowy zawyżenia podatku naliczonego