Przepis art. 11 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 10 maja 1990 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych /Dz.U. nr 32 poz. 191 ze zm./ ma zastosowanie do nieruchomości, które w dniu 27 maja 1990 r. służyła wykonywaniu zadań publicznych należących do właściwości organów administracji rządowej niezależnie od posiadania tytułu prawnego do tej nieruchomości

1. Wniesienie do wojewody podania o unieważnienie uchwały rady gminy z powodu jej niezgodności z prawem jest skierowaniem żądania do organu właściwego w sprawie. W takiej sytuacji przepisy art. 65 i 66 Kpa, a także art. 231 i art. 243 Kpa nie mają zastosowania. Zajęte przez wojewodę stanowisko w związku z takim żądaniem, to jest wydanie rozstrzygnięcia nadzorczego lub udzielenie informacji o braku

Marża umowna znajduje - zgodnie z art. 15 ust. 5 ustawy z dnia 26 lutego 1982 r. o cenach /Dz.U. 1988 nr 27 poz. 195 ze zm./ - pod kontrolą producenta. Zwiększenie marży bez zgody producenta oznacza, że sprzedawca osiąga kwotę nienależną w rozumieniu art. 20 ust. 1 tej ustawy.

W postępowaniu w trybie nadzoru nie jest możliwe łączenie elementów postępowania nadzorczego i postępowania odwoławczego.

Część przepisu art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych oraz o zmianie niektórych ustaw regulujących zasady opodatkowania /Dz.U. nr 21 poz. 86 ze zm./ dotycząca obowiązku podatników tego podatku w zakresie złożenia zeznania ostatecznego oraz określająca, że podatek wynikający z zeznania jest podatkiem należnym za dany rok podatkowy, chyba że urząd skarbowy

Obowiązek ustanowiony w art. 13 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 26 lutego 1982 r. o cenach /Dz.U. 1988 nr 27 poz. 195 ze zm./ i w stanowiącym wykonanie tego przepisu par. 3 w zw. z par. 1 ust. 1 zarządzenia nr 72 Ministra Finansów z dnia 29 grudnia 1988 r. w sprawie wprowadzenia obowiązku informowania przez jednostkę gospodarczą /sprzedawcę/ izb skarbowych o zamiarze podwyższenia ceny umownej /Dz.Urz. Cen

1. Brak ewidencji pozwalającej na ustalenie przedmiotu i podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług /ustawa z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym - Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ powoduje zastosowanie sankcji przewidzianych w art. 27 ust. 5 pkt 2 tej ustawy. 2. Stwierdzenie, że ustawa wchodzi w życie w ściśle określonym dniu oznacza, że ma ona zastosowanie

W sytuacji, gdy nie zachodzą przesłanki komunalizacji wymienione w art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 10 maja 1990 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych /Dz.U. nr 32 poz. 191 ze zm./, to mienie ogólnonarodowe /państwowe/ nie staje się mieniem właściwej gminy mimo, że nie podlega wyłączeniu z komunalizacji na podstawie art. 11 tej ustawy.

Przy ustalaniu prawa do renty inwalidzkiej, okres nieskładkowy dolicza się zgodnie z art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 17 października 1991 r. o rewaloryzacji emerytur i rent, o zasadach ustalania emerytur i rent oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 104, poz. 450 ze zm.) w wymiarze nie przekraczającym jednej trzeciej okresów składkowych uwzględnionych w okresie wskazanym w art. 33 ust. 2 ustawy z dnia

Obrót i dochody z każdej spółki w tym także spółki cywilnej powinny być ustalone w odrębnych decyzjach przez właściwy dla tej spółki organ podatkowy przy udziale organu spółki jako strony postępowania. Obrót i dochód ze spółki nie mogą być ustalane dopiero w decyzjach dotyczących wymiaru poszczególnym wspólnikom podatku dochodowego. Organ podatkowy właściwy dla wymiaru wspólnikowi podatku dochodowego

Zobowiązanie podatkowe powstałe w wyniku zastosowania art. 27 ust. 5 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ nie powstaje z chwilą zaistnienia okoliczności, z którymi przepisy prawa łączą powstanie zobowiązania. W konsekwencji decyzja taka ma charakter ustalający, a zobowiązanie podatkowe powstaje z chwilą doręczenia decyzji /art. 5 ust. 1 ustawy

1. Rozstrzygnięcie w sprawie legalności decyzji administracyjnej wydanej na podstawie art. 39 ust. 1 ustawy z dnia 26 marca 1982 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych /Dz.U. nr 11 poz. 79 ze zm./ jest niezależne od wcześniejszego rozstrzygnięcia co do legalności decyzji o nakazaniu rozbiórki obiektu budowlanego wzniesionego na gruntach rolnych wyłączonych bez pozwolenia z produkcji rolnej. Przepisy

Świadome znaczne zaniżenie w zgłoszeniu celnym wartości celnej towaru, w oparciu o którą dokonano wymiaru cła, stanowi nie tylko uchybienie kupieckiej rzetelności, ale także uzasadnia stwierdzenie nieważności takiej decyzji organu celnego jako wymierzającej cło z rażącym naruszeniem prawa /art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa/.

Bezwzględny charakter art. 40 ust. 4 pkt 2 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości (jedn. tekst: Dz.U. z 1991 r. Nr 30, poz. 127 ze zm.) powoduje, że oddający w użytkowanie wieczyste grunt, w granicach stanowiących obiekt zabytkowy w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1962 r. o ochronie dóbr kultury i muzeach (Dz. U. Nr 10, poz. 48 ze zm.), zobowiązany

Zwrot należności celnych w warunkach ustanowionych w art. 80 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. nr 75 poz. 445 ze zm./, jako wyjątek od zasady obowiązku celnego ustanowionej w art. 4 tego prawa, nie może być interpretowany rozszerzająco. Zwrot tych należności przysługuje "producentowi towaru" a nie "producentowi usługi".

1. Ulga podatkowa odroczenia terminu płatności lub rozłożenie płatności podatku na raty dotyczy wyłącznie podatnika i brakuje jakiejkolwiek podstawy prawnej by organy podatkowe rozkładały na raty pobrane i nie wpłacone należności podatkowe przez płatników z powołaniem się na art. 22 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. nr 27 poz. 111 ze zm./. 2. Skoro czyn płatnika stanowi

Organy administracji celnej orzekły o opłacie manipulacyjnej dodatkowej za niewykonanie obowiązków związanych ze zgłoszeniem celnym za okres dni 30 i to przed dniem 24 czerwca 1994 r. to jest wejściem w życie obwieszczenia Prezesa Trybunału Konstytucyjnego z dnia 24 czerwca 1994 r. o utracie mocy obowiązującej par. 20 rozporządzenia Ministra Współpracy z Zagranicą z dnia 22 sierpnia 1990 r. w sprawie

Przewidziany w art. 83 ust. 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. nr 75 poz. 445 ze zm./ termin nie jest terminem przedawnienia, lecz zakazem orzekania po upływie 2 lat. Przedawnienie dotyczy egzekwowania już wymierzonych należności celnych, zgodnie z art. 83 ust. 3, 4 i 5 prawa celnego.