Utrata mocy obowiązującej przez ustawę z dnia 22 grudnia 1990 r. o opodatkowaniu wzrostu wynagrodzeń /Dz.U. 1991 nr 1 poz. 1/ nie pozbawiła podatników możliwości ubiegania się o wydanie decyzji, o której mowa w art. 8 ust. 6 tej ustawy w odniesieniu do okresu, w którym wystąpił obowiązek podatkowy w tym podatku.

1. Opinia zarządu gminy, z samej swej istoty, nie jest wiążąca dla organu wydającego zezwolenie /wójta, burmistrza, prezydenta miasta/ i w wypadku, gdy punkt sprzedaży odpowiada kryteriom określonym w art. 18 ust. 2-4 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi /Dz.U. nr 35 poz. 230 ze zm./, organ ten nie może odmówić wydania zezwolenia na sprzedaż

W stosunku do osób, które zarejestrowały się po 1 stycznia 1995 r. w Rejonowym Urzędzie Pracy, nie można stosować przepisów ustawy z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu /Dz.U. nr 106 poz. 457 ze zm./.

Dopuszczalność skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego w trybie art. 216 Kpa na niewydanie postanowienia odnosi się tylko do postanowień wymienionych w art. 196 par. 3 Kpa, które mogą być zaskarżone do tego sądu.

Ustawodawca nie zwolnił z obowiązku płacenia podatku od nieruchomości stanowiących nieużytki. Wprawdzie stosownie do art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./ rada gminy może wprowadzić inne zwolnienia od podatku od nieruchomości niż te, które zostały wymienione w ust. 1 tego artykułu, przy czym upoważnienie to nie zostało ograniczone

1. Rejestracja przez to, że stanowi element definicji bezrobotnego /art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu - Dz.U. 1995 nr 1 poz. 1/ musi być uznana za jeden z konstytutywnych warunków powstania prawa do zasiłku dla bezrobotnych. O ukształtowaniu więc sytuacji prawnej /prawa/ do tego świadczenia można mówić dopiero wtedy, gdy zostały spełnione

Skoro w treści uchwały Rady Gminy nastąpiła omyłka rachunkowa, to Regionalna Izba Obrachunkowa mogła zobowiązać Radę Gminy do sprostowania oczywistej omyłki /art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 7 października 1992 r. o regionalnych izbach obrachunkowych - Dz.U. nr 85 poz. 428/.

Art. 12 ustawy z dnia 7 października 1992 r. o regionalnych izbach obrachunkowych /Dz.U. nr 85 poz. 428/ nie daje żadnych podstaw do stwierdzenia, że wszczęcie postępowania o stwierdzenie nieważności uchwały budżetowej skutkuje zawieszeniem biegu terminu przewidzianego w art. 91 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./. Postępowanie zmierzające do

W związku z tym, że przepis art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm. / obowiązuje w zmienionej wersji od dnia 1 stycznia 1994 r., to oprocentowanie nadpłaty związane z przekroczeniem przez organ podatkowy terminu do zwrotu nadpłaty w odniesieniu do zobowiązań podatkowych powstających inaczej niż w drodze wydania i doręczenia decyzji

Zwolnienie od podatku w myśl art. 14 ust. 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz podatku o akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ - w brzmieniu obowiązującym w 1993 r. - następowało z mocy prawa. Złożenie przez podatnika oświadczenia wymaganego przez ten przepis przesądzało o działaniu tego zwolnienia.

Usługa polegająca na kontroli biletów i pobieraniu opłat karnych za jazdę bez ważnego biletu nie stanowi usługi przewozu osób środkiem komunikacji miejskiej.

W sprawie o rozgraniczenie przepis art. 63 ustawy z dnia 19 października 1991 r. o gospodarowaniu nieruchomościami Skarbu Państwa oraz ozmianie niektórych ustaw (Dz.U. Nr 107, poz. 464 ze zm.) nie stoi na przeszkodzie ustaleniu przebiegu granicy według stanu prawnego odmiennego od wynikającego z aktów własności ziemi, jeżeli w aktach tych nieruchomości zostały określone według danych z ewidencji gruntów

Zgodnie z dyspozycją przepisu art. 22 ust. 10 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./ - zleceniobiorca może także udowodnić, że koszty uzyskania przychodów były wyższe niż wynikające z zastosowania normy procentowej określonej w ust. 9 i wtedy jest podstawa do przyjęcia kosztów uzyskania w wysokości faktycznie poniesionych.

Określone w art. 111 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. Prawo bankowe (tekst jednolity: Dz.U. Nr 72 z 1992 r., poz. 359 z późn. zm.), skutki ogłoszenia upadłości banku nie pozbawiają tego banku uprawnienia do wniesienia rewizji na postanowienia sądu ogłaszającego upadłość.

Wychodząc z założenia, że celem dewolucji kompetencji z art. 150 par. 2 Kpa jest zachowanie zasady obiektywizmu, przepis ten wbrew jego dosłownemu brzmieniu należy odczytywać w ten sposób, iż w określeniu "o wznowieniu postępowania rozstrzyga organ wyższego stopnia" mieści się zarówno postanowienie o wznowieniu postępowania /art. 149 par. 1 Kpa/, jak i decyzja o odmowie wznowienia postępowania /art

Przepis art. 7 ust. 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ dotyczy tylko przekształceń formy prawnej podmiotu, a nie innych rodzajów przekształceń.

Nierzetelne prowadzenie księgi przychodów i rozchodów skutkuje utratą prawa do zwolnienia od podatków obrotowego i dochodowego przez nowo założone niektóre rodzaje działalności gospodarczej /par. 7 ust. 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 18 maja 1990 r. w sprawie zwolnienia od podatków obrotowego i dochodowego przychodów z niektórych rodzajów nowo uruchomionej działalności gospodarczej - Dz.U

Podstawę obliczenia podatku ustaloną w pewnych elementach w drodze szacunku należy uznać za "podstawę obliczenia podatku w drodze szacunkowej" w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. nr 27 poz. 111 ze zm./. Jeżeli nawet istniałaby uzasadniona wątpliwość czy podstawa opodatkowania została ustalona w drodze szacunku, należy przyjąć, że właściwa

Obowiązek solidarnego uiszczenia należnej opłaty przez obie strony umowy pożyczki /art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej - Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./ nie może zostać wyłączony w drodze umowy cywilnoprawnej zawartej między stronami.