Przewidziane w par. 66 ust. 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 czerwca 1992 r. w sprawie opłaty skarbowej /Dz.U. nr 53 poz. 253 ze zm./ zwolnienie od obowiązku uiszczenia opłaty skarbowej od zmiany umów najmu związane było ze zmianą czynszów najmu wynikającą z przepisów prawa, a nie także ze zmianą innych składników świadczenia ponoszonego przez najemcę na rzecz wynajmującego, a dotyczących

Przepis art. 27 ust. 5 pkt 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50/ ma charakter obligatoryjny; zastosowanie sankcji w nim przewidzianej nie zależy od wyboru organu podatkowego lecz następuje gdy ustalone zostaną przesłanki w tym przepisie ustanowione.

Do pracownika prowadzącego w chwili rozwiązania stosunku pracy działalność gospodarczą w ramach spółki z ograniczoną odpowiedzialnością nie stosuje się przepisu art. 8 ust. 3 pkt 5 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. z 1990 r., Nr 4, poz. 19 ze zm.).

Do osób bliskich najemcy, w myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /t.j. Dz.U. 1987 nr 30 poz. 165 ze zm./ zalicza się wstępnych, zstępnych, rodzeństwo, dzieci rodzeństwa, powinowatych w tej samej linii lub stopniu, osoby przysposobione oraz ich małżonków i zstępnych, osoby przysposabiające, osoby przyjęte na podstawie orzeczenia sądu opiekuńczego na wychowanie oraz osoby

Ustalenie w postępowaniu odwoławczym, że zaskarżona odwołaniem decyzja została wydana w sprawie już poprzednio rozstrzygniętej inną decyzją, może uzasadniać jedynie uchylenie zaskarżonej decyzji. Nie daje jednak wbrew postanowieniom art. 138 par. 1 pkt 2 i par. 2 Kpa podstaw do merytorycznego rozstrzygnięcia w sprawie przez organ odwoławczy, bądź do przekazania sprawy do ponownego rozpatrzenia przez

Tam, gdzie wchodzi w grę rozbieżność w wykładni prawa nie można mówić o jego rażącym naruszeniu /art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa/.

Odstąpienie od umowy pożyczki /art. 721 Kc/ nie uzasadnia zwrotu prawidłowo naliczonej i uiszczonej opłaty skarbowej.

Zestawienie przepisu art. 35 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /t.j. Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127 ze zm./ i art. 2c ustawy z dnia 29 września 1990 r. o zmianie ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. nr 79 poz. 464 ze zm./ wskazuje, że do czasu zakończenia sprawy prowadzonej na podstawie art. 2c, to jest zawarcia

Jeżeli nie zastrzeżono inaczej, cena towarów wydanych kupującemu wraz z fakturą przez sprzedawcę staje się wymagalna w dacie ich odbioru.

1. Z treści przepisów ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ wynika, że utworzenie jednostki pomocniczej w gminie w postaci dzielnicy miejskiej zależy od woli Rady Gminy i pozostaje w sferze jej uznania, po rozeznaniu opinii w tej kwestii mieszkańców gminy. 2. Uprawnienie do wniesienia skargi w oparciu o art. 101 ustawy o samorządzie terytorialnym ma

1. Podstawą do orzeczenia odpowiedzialności za zobowiązania podatkowe na podstawie art. 14 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. nr 27 poz. 111 ze zm./ winno być ustalenie w sposób nie budzący wątpliwości, że napiwki otrzymywane przez pracowników kasyna stanowiły wynagrodzenia podlegające podatkowi na podstawie ustawy z dnia 4 lutego 1949 r. o podatku od wynagrodzeń /

Ustawa z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ wyraźnie rozróżnia rachunek /zwany inaczej fakturą/ i rachunek uproszczony. Podstawą do obniżenia podatku należnego może być tylko faktura, nie zaś rachunek uproszczony.

Sprzedaż własnych środków trwałych i elementów wyposażenia przedsiębiorstwa nie jest wykonywaniem statutowej działalności gospodarczej. Nie podlega więc zwolnieniu od opłaty skarbowej na mocy art. 3 ust. 1 pkt 5 lit. "a" ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej. Zwolnieniu podlegają umowy sprzedaży zawierane wyłącznie w wykonywaniu działalności gospodarczej.

Ubezpieczeniowemu Funduszowi Gwarancyjnemu nie przysługuje roszczenie o zwrot wypłaconego – w myśl art. 51 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1990 r. o działalności ubezpieczeniowej (Dz.U. nr 59, poz. 344) – odszkodowania za szkodę spowodowaną przed dniem 1 stycznia 1993 r. przez posiadacza pojazdu nie posiadającego obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej.

W zakresie możliwości stosowania szacunkowego ustalenia podstawy opodatkowania przepis art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. nr 3 poz. 12 ze zm./ jest bardziej rygorystyczny od art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. nr 27 poz. 111 ze zm./.

Przepis art. 121 (zdanie pierwsze) ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (Dz. U. z 1991 r., Nr 7, poz. 24 ze zm.) w zakresie odnoszącym się do okresu od wejścia w życie tej ustawy do chwili jej ogłoszenia w Dzienniku Ustaw jest niezgodny z art. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 22 lipca 1952 r. (jednolity tekst: Dz. U. z 1976 r., Nr 7, poz. 36 ze zm.) utrzymanym

Za wody opadowe spływające do ogólnospławnej kanalizacji sanitarnej nie mogą był pobierane opłaty jak za ścieki wprowadzone do komunalnych urządzeń kanalizacyjnych (§ 11 ust. 1 i § 12 ust. 4 rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 23 grudnia 1986 r. w sprawie urządzeń zaopatrzenia w wodę i urządzeń kanalizacyjnych oraz opłat za wodę i wprowadzanie ścieków – Dz.U. nr 47, poz. 234 z późn. zm.).

Pewne zachowania człowieka uzbrojonego nie polegające na strzelaniu należy zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 31 stycznia 1961 r. o broni, amunicji i materiałach wybuchowych /Dz.U. nr 6 poz. 43 ze zm./ uznać za używanie broni w celach sprzecznych z porządkiem publicznym. Dotyczy to zwłaszcza straszenia bronią oraz publicznego demonstrowania jej w sposób wskazujący na zamiar wymuszenia przy

Przepis art. 33 ust. 3 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (jednolity tekst: Dz. U. z 1993 r., Nr 71, poz. 342 ze zm.) ma zastosowanie także do rolnika, który na skutek wypadku przy pracy rolniczej stał się długotrwale niezdolnym do pracy w gospodarstwie rolnym przed objęciem go ubezpieczeniem emerytalno-rentowym i następnie nabył prawo do renty inwalidzkiej rolniczej

Pracownik mianowany, z którym stosunek pracy został rozwiązany w okolicznościach określonych w art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. z 1990 r., Nr 4, poz. 19 ze zm.) zachowuje prawo do wcześniejszej emerytury przyznanej na podstawie § 1 rozporządzenia

1. Przepis art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1962 r. o obywatelstwie polskim (Dz. U. Nr 10, poz. 44 ze zm.) nie uzależnia nabycia obywatelstwa polskiego z mocy prawa od przybycia osoby zainteresowanej do Polski, jedynie w ramach umowy międzynarodowej czy zorganizowanej akcji przesiedleńczej. 2. Każdy cudzoziemiec narodowości lub pochodzenia polskiego, który przybył do Polski z zamiarem osiedlenia

Ustalenie po uprawomocnieniu się decyzji przyznającej pracownikowi rentę inwalidzką z ogólnego stanu zdrowia, że zdarzenie stanowiące przyczynę jego inwalidztwo było wypadkiem w drodze z pracy do domu, jest okolicznością istniejącą przed i ujawnioną po wydaniu tej decyzji, która uzasadnia ponowne ustalenie wysokości świadczenia z urzędu na podstawie art. 80 ustawy z dnia 14 grudnia 1982 r. o zaopatrzeniu

Organ podatkowy nie może wydać decyzji na podstawie art. 27 ust. 5 pkt 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50/ przed upływem terminu, do którego podatnik jest zobowiązany złożyć deklarację dotyczącą rozliczenia oraz obliczenia podatku i jego wpłacenia.

Przepis art. 15 ust. 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. nr 21 poz. 86 ze zm./ nie stanowi samodzielnej podstawy do uznania określonego kosztu za koszt uzyskania przychodu; reguluje jedynie zasady potrącania kosztów uzyskania przychodów.