Utrata w trybie par. 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 18 maja 1990 r. w sprawie zwolnienia od podatków obrotowego i dochodowego podatników osiągających przychody z niektórych rodzajów nowo uruchomionej działalności gospodarczej prawa do zwolnienia od wymienionych podatków następuje z mocy prawa w razie zaistnienia przewidzianych w tym przepisie przesłanek.
Podstawą powództwa z art. 840 § 1 pkt 2 k.p.c. może być potrącenie, mimo że powód zarzut potrącenia mógł zgłosić w postępowaniu rozpoznawczym w sprawie, w której został wydany tytuł wykonawczy; ocena charakteru sprawy z powództwa przeciwegzekucyjnego jako sprawy gospodarczej dokonywana jest na podstawie działu IVa k.p.c. normującego postępowanie w sprawach gospodarczych oraz ustaw związkowych traktujących
1. Do kategorii orzeczeń kończących postępowanie sądowe nie należy postanowienie oddalające wniosek o sprostowanie orzeczenia. Kodeks postępowania karnego przewiduje w art. 92 możliwość sprostowania w każdym czasie oczywistych omyłek pisarskich. Sprostowanie nie oznacza jednak wprowadzenia do orzeczeń składników pominiętych lub powodujących zmianę treści orzeczenia, w tym danych, które zmieniają
Powierzenie organom gminy w trybie porozumienia, o jakim mowa w art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ i art. 40 ust. 1 ustawy z dnia 22 marca 1990 r. o terenowych organach rządowej administracji ogólnej /Dz.U. nr 21 poz. 123 ze zm./, prowadzenia spraw rozstrzyganych w drodze decyzji administracyjnej nie obejmuje upoważnienia do wydawania
Uchwała rady gminy, podjęta w trybie art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 10 maja 1990 r. Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych (Dz.U. nr 32 poz. 191 ze zm.), o likwidacji przedsiębiorstwa w celu jego prywatyzacji przez sprzedaż na podstawie art. 37 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 13 lipca 1990 r. o prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych (Dz.U. nr 51,
Ustalenie stawek opłaty targowej, w różnej wysokości dla różnych targowisk w obrębie gminy, mieści się w granicach ustawowego upoważnienia dla rady gminy zawartego w art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31/.
Podatnicy, którzy w roku 1989 nabyli na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1989 nr 3 poz. 12 ze zm./ uprawnienia do odliczenia od podstawy opodatkowania wydatków związanych z realizowaną inwestycją z zakresu rozwoju nauki i techniki zachowują prawo do odliczenia 100 procent wydatków od podstawy obliczenia podatku także w latach
Zastosowanie art. 156 par. 2 Kpa może odnosić się także tylko do tej części decyzji, wydanej z rażącym naruszeniem prawa, w której do konkretnych części nieruchomości nastąpiły nieodwracalne skutki prawne. Jeśli w części nieruchomości przejętej na cele reformy rolnej skutki takie nie nastąpiły, miałby w tej części zastosowanie art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa.
1. Uchwała rady gminy w sprawie ustalania stawek opłaty targowej jest przepisem prawa lokalnego rangi podustawowej. Zasada, że Naczelny Sąd Administracyjny bada bezpośrednio zgodność z prawem decyzji administracyjnych, nie kontroluje natomiast aktów normatywnych stanowiących podstawę prawną tych decyzji, nie stoi na przeszkodzie pośredniej kontroli legalności aktów normatywnych stopnia niższego niż
1. Art. 15 ust. 1 ustawy z 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./ stwarza podstawę do pobierania opłaty targowej od podmiotów dokonujących sprzedaży na targowiskach. Dokonywanie sprzedaży na targowiskach nie może oznaczać nic innego, jak zawieranie umów sprzedaży w rozumieniu art. 535 Kc. Samo zajęcie miejsca na targowisku lub poza nim nie jest równoznaczne
Kioski i podobne obiekty, które wzniesione zostały zarówno zgodnie z udzielonym pozwoleniem na ich budowę, jak i bez takiego pozwolenia, czy samowolnie, w których prowadzona jest działalność handlowa w formie sklepu, nie są targowiskami w rozumieniu art. 1 ust. 1 i art. 3 dekretu z 2 sierpnia 1951 r. o targach i targowiskach /Dz.U. nr 41 poz. 312 ze zm./ oraz art. 15 ust. 2 ustawy z 12 stycznia 1991
1. Złożenie przez nabywcę towarów pisemnego oświadczenia, że przeznaczone są one na cele zaopatrzeniowe bądź inwestycyjne jest materialnoprawną przesłanką zwolnienia sprzedawcy od podatku obrotowego /par. 9 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 kwietnia 1991 r. w sprawie podatku obrotowego od osób fizycznych oraz nie będących jednostkami gospodarki uspołecznionej osób prawnych i innych
Zweryfikowanie bilansu nie jest równoznaczne ani z ustaleniem obowiązku podatkowego, ani z wymiarem podatku.
Opłaty administracyjne, wprowadzane przez radę gminy na podstawie art. 18 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./, nie mogą obejmować czynności urzędowych, których wykonanie łączy się z obowiązkiem organu administracji wyczerpującego zebrania materiału dowodowego, wynikającym z art. 77 par. 1 Kpa.
Osobą przewożącą towar w rozumieniu art. 42 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. nr 75 poz. 445 ze zm./ jest podmiot zobowiązany do dostarczenia towaru do urzędu celnego wskazanego w postanowieniu o przekazaniu sprawy; podmiot ten ponosi też przewidziane w ustawie konsekwencje prawne niewykonania obowiązku dostarczenia towarów /art. 70 ust. 1 pkt 3 tej ustawy/.
Ze zwolnienia od cła przewidzianego w art. 14 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. nr 75 poz. 445 ze zm./ korzysta tylko to mienie osoby przesiedlającej się, które było wykorzystywane dla celów w tym przepisie wymienionych.
1. Do opinii właściwych ministrów, warunkujących uzyskanie zwolnienia od podatku dochodowego przewidzianego w art. 24 ust. 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1991 r. o spółkach z udziałem zagranicznym /Dz.U. nr 60 poz. 253/, ma zastosowanie tryb przewidziany w art. 106 Kpa. 2. Art. 106 Kpa ma pełne zastosowanie w sytuacji, gdy organami współdziałającymi są naczelne organy administracji państwowej, a stronie
Wysokość opłaty targowej nie może być uzależniona od podmiotu dokonującego sprzedaży.
1. Uchwały rad gmin, podjęte na podstawie art. 7 ust. 2 i art. 12 ust. 4 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./, nie mogą być adresowane do konkretnie /imiennie/ określonych podmiotów; muszą one być adresowane do nie określonego kręgu osób, bez względu na to, jakiej faktycznie ich liczby będą dotyczyły. 2. Uchwała rady gminy zwalniająca od podatku
Zgodnie z art. 35 Kpa w związku z art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 26 grudnia 1989 r. - Prawo celne, opłata manipulacyjna dodatkowa, o której mowa w art. 70 ust. 1 pkt 3 tej ustawy, pobierana za niewykonanie w terminie obowiązków celnych /art. 42 Prawa celnego/ nie może być wymierzona za okres przypadający po terminie, do którego - zgodnie z art. 35 Kpa - organ celny zobowiązany był do wydania decyzji o
1. Uchwała Centralnej Komisji do Spraw Tytułu Naukowego i Stopni Naukowych o zatwierdzeniu lub odmowie zatwierdzenia uchwały rady wydziału w sprawie nadania stopnia naukowego doktora habilitowanego /art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 12 września 1990 r. o tytule naukowym i stopniach naukowych - Dz.U. nr 65 poz. 386/ ma moc decyzji administracyjnej. 2. Podejmując powyższą uchwałę Centralna Komisja - stosownie
Nie są "nienależnymi" należności celne uiszczone przez importera towaru jeżeli następnie osoba nabywająca od niego ten towar dysponuje prawem do zwrotu cła; zwrot cła następuje bez odsetek, o których mowa w art. 81 ust. 2 w związku z art. 79 ust. 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. nr 75 poz. 445 ze zm./.
Podstawę do obciążenia oskarżonego, przeciwko któremu umorzono postępowanie karne na mocy art. 11 pkt 2 k.p.k. w zw. z art. 26 § 1 k.k., kosztami zastępstwa adwokackiego, wyłożonymi przez oskarżyciela posiłkowego, stanowią przepisy art. 80 k.p.k. w zw. z art. 98 § 1 k.p.c.
Czy porozumienie zawarte w dniu 28 sierpnia 1990 r. w trybie art. 40 ust. 1 ustawy z dnia 22 marca 1990 r. o terenowych organach rządowej administracji ogólnej /Dz.U. nr 21 poz. 123 ze zm./ oraz art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ pomiędzy Kierownikiem Urzędu Rejonowego we Wrocławiu a Zarządem Miasta Wrocławia, reprezentowanym przez Prezydenta