Istotą rażącego naruszenia prawa jest pominięcie w sposób pełny, oczywisty i przez to niejako demonstracyjny nakazu bądź zakazu określonego postępowania. Rażące naruszenie prawa w decyzji administracyjnej to taki sposób rozstrzygnięcia sprawy, jakiego w żaden sposób tolerować nie można, to w potocznym znaczeniu ilustracja "gwałtu na prawie". Takie właśnie kryteria stosuje się przy analizie potrzeby

1. Przy rozpoznawaniu sporów kompetencyjnych sąd nie analizuje bliżej stanu faktycznego spraw po to, aby nie ograniczać organów w samodzielnym ich rozstrzyganiu. Podobnie sąd obowiązany był postąpić przy rozpoznawaniu tego sporu, precyzując jedynie przedmiot sprawy, którą należy rozpoznać w postępowaniu odwoławczym. 2. Po uwzględnieniu generalnej klauzuli i konkretnych rozwiązań przyjętych w art. 1

Zgodnie z art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa naruszenie prawa skutkuje nieważność decyzji tylko wtedy, gdy jest rażące. Dotyczy to zarówno podstawy stwierdzenia nieważności w nadzorczym postępowaniu administracyjnym toczącym się w ramach art. 157 Kpa, jak i w postępowaniu sądowoadministracyjnym wszczętym skargą z art. 196 par. 1 Kpa. Wynika to jednoznacznie z przepisów art. 207 par. 2 i par. 3 Kpa. Przez rażące

Z faktu, iż wobec strony nie zachowano normy gwarancyjnej, mającej służyć ochronie jej praw, nie można wywodzić niekorzystnych dla tejże strony skutków prawnych. Z istoty normy gwarancyjnej wynika bowiem, iż to właśnie jedynie strona, wobec której nie dochowano przewidzianych w przepisach procedury warunków, może się na okoliczność tą powoływał, zarzucając naruszenie jej praw.

Artykuł 3 ust. 2 ustawy z dnia 23 lutego 1991 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego (Dz.U. nr 34, poz. 149) nie tylko „pozwala” na przeprowadzenie przez sąd wojewódzki dodatkowego postępowania dowodowego w sprawach o uznanie orzeczeń za nieważne, ale zobowiązuje go do takiego właśnie zachowania, jeżeli zachodzi

W wypadku dokonania kradzieży rzeczy ruchomej, a więc i samochodu, za granicą, osobą uprawnioną, o której mowa w art. 199 k.p.k., jest – bez względu na miejsce nabycia – właściciel skradzionej rzeczy lub osoba uprawniona do władania taką rzeczą, o czym decydują przepisy prawa cywilnego, w tym art. 24 § 2 ustawy z dnia 12 listopada 1965 r. – Prawo prywatne międzynarodowe (Dz.U. nr 46, poz. 290).

Jeżeli wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia odwołania od decyzji organu administracji państwowej I instancji został mylnie skierowany do Naczelnego Sądu Administracyjnego, to Sąd ten na podstawie art. 200 par. 2 Kpc w związku z art. 211 Kpa winien przekazać go do rozpoznania właściwemu organowi administracyjnemu.

1. Przepis prawa sformułowany fakultatywnie nie może być traktowany jako źródło uprawnienia. Źródłem takim jest dopiero akt właściwej władzy przyznający uprawnienie na podstawie takiego przepisu. 2. Przepis par. 10 ust. 5 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 listopada 1987 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów Prawa lokalowego /Dz.U. nr 36 poz. 203/ stosuje się do stanów faktycznych, będących

Podstawowym warunkiem prawidłowości zachowania trybu określonego w art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym, dotyczącego bezskuteczności wezwania do usunięcia naruszenia przed wniesieniem skargi na uchwałę organu gminy do Naczelnego Sądu Administracyjnego jest skierowanie tego wezwania do tego samego organu, który je podjął.

W sprawach o roszczenia przewidziane w art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 23 lutego 1991 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego (Dz.U. nr 34; poz. 149), sąd uwzględniając wniosek, zasądza od Skarbu Państwa odszkodowanie sa poniesioną szkodę i zadośćuczynienie za doznaną krzywdę wraz z ustawowymi odsetkami od dnia

1. Odsetki za zwłokę obliczane są według zasady określonej w par. 13 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 31 grudnia 1989 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1990 nr l poz. 4/ tylko od tych rat podatku lub ich części, które nie zostały uiszczone w terminie określonym w decyzji o rozłożeniu podatku na raty. 2. Użyte w par. 13 ust. 2 powołanego

Przepis art. 101 ust. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym nie wymaga identyczności stron.

Sprawa z powództwa spółdzielni mieszkaniowej przeciwko wykonawcy robót budowlanych o roszczenia z tytułu rękojmi za wady fizyczne obiektu budowlanego jest sprawą gospodarczą w rozumieniu art. 4791 § 1 k.p.c.

Art. 40 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ nie stanowi podstawy do ustalania przez radę gminy opłat za korzystanie z cmentarza komunalnego. Opłaty za miejsce na cmentarzach mają prawo pobierać Przedsiębiorstwa Gospodarki Komunalnej lub inne jednostki sprawujące zarząd cmentarzem. Jeżeli natomiast na danym terenie nie ma jednostek, które sprawują

Osoba, która weszła w posiadanie nieruchomości na podstawie umowy mającej na celu przeniesienie własności, zawartej bez zachowania formy aktu notarialnego, nie jest samoistnym posiadaczem w dobrej wierze.

W świetle art. 25 ust. 2 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o rozwiązywaniu sporów zbiorowych /Dz.U. nr 5 poz. 236/ nie można uznać za działanie legalne uchwały rady gminy o przeprowadzeniu akcji protestacyjnej rolników, która miała wywrzeć presję na organy państwowe w celu zmuszenia ich do poszerzenia eksportu płodów rolnych i ograniczenia importu żywności.

1. W sytuacji, gdy Wojewódzka Komisja Poborowa, uwzględniając żądanie skargi o uchylenie zaskarżonego do sądu administracyjnego orzeczenia Rejonowej Komisji Poborowej uchyliła to orzeczenie, jednakże w następstwie tego nie orzekła o skierowaniu poborowego do służby zastępczej bądź o uchyleniu również orzeczenia Rejonowej Komisji i przekazaniu tejże Komisji sprawy do ponownego rozpatrzenia - orzeczenie

Ani ustawa z dnia 22 marca 1990 r. o pracownikach samorządowych /Dz.U. nr 21 poz. 124 ze zm./, ani rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 9 lipca 1990 r. w sprawie wynagradzania pracowników samorządowych /Dz.U. nr 48 poz. 283/, nie zawierają upoważnień dla organów gmin do ustalania dla burmistrza i jego zastępcy, odwołanych ze stanowiska, odprawy w wysokości trzymiesięcznego wynagrodzenia.

1. Zezwolenie na prowadzenie w przyczepie campingowej sprzedaży napojów alkoholowych przeznaczonych do spożycia poza miejscem sprzedaży byłoby sprzeczne z treścią par. 5 ust. 1 i 2 rozporządzenia Ministra Handlu Wewnętrznego i Usług z dnia 6 maja 1983 r. w sprawie usytuowania punktów sprzedaży napojów alkoholowych oraz trybu wydawania zezwoleń na sprzedaż tych napojów /Dz.U. nr 25 poz. 119 ze zm./.

Osoba bliska zmarłego najemcy mieszkania zakładowego, zajmująca wspólnie z nim to mieszkanie do chwili jego śmierci, po wytoczeniu przeciwko niej powództwa o eksmisją, ma interes prawny do wystąpienia z powództwem o ustalenie, że przysługuje jej prawo do lokalu zamiennego.

Skoro przepis art. 14 ust. 1 pkt 38 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. nr 75 poz. 445 ze zm./ przewiduje, iż wolny od cła jest towar, który uległ zniszczeniu przed podjęciem do obrotu na polskim obszarze celnym, to również wolny od cła jest towar utracony na skutek kradzieży dokonanej przed podjęciem go do obrotu.