Jeżeli nieprzedstawienie potwierdzenia uprawnienia do przebywania w lokalu nastąpiło w okolicznościach, kiedy z naruszeniem obowiązków wynikających z art. 9 Kpa organ administracji nie poinformował strony jak ma postępować i błędnie załatwił pismo skierowane do niego przez zarządcę budynku to uchybienia te miały istotny wpływ na wynik sprawy.

Skoro zezwolenie na uruchomienie nowego zakładu lub filii poza siedzibą przedsiębiorstwa, jest rozstrzygnięciem wprowadzającym poważne zmiany do dotychczasowego zezwolenia - w nowym zakładzie lub filii można prowadzić działalność gospodarczą znacznie przekraczającą rozmiary dotychczasowej działalności określonej w zezwoleniu - to w takim wypadku organ administracji państwowej winien zobowiązać właściciela

Jeżeli współwłaściciel nieruchomości ubiegający się o zameldowanie w tej nieruchomości osoby bliskiej nie wystąpił do sądu powszechnego z żądaniem wydania upoważnienia sądowego do potwierdzenia uprawnienia także w imieniu drugiego współwłaściciela to organy administracji państwowej zgodnie z dyspozycją art. 9 Kpa były zobowiązane do poinformowania go o omawianym uprawnieniu i powinny były udzielić

Decyzję administracyjną o stwierdzeniu choroby zawodowej lub odmowie stwierdzenia takiej choroby wydaje organ administracji państwowej /art. 104 par. 1 Kpa. - Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny a jako organ odwoławczy Główny Inspektor Sanitarny. Rozpoznawanie choroby zawodowej dokonywane jest przez jednostki organizacyjne wymienione w par. 7 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 listopada 1983

Skarżący nie może ponosić konsekwencji przewlekłości postępowania i okoliczności, których ze względu na upływ czasu nie będzie można ustalić, nie mogą przemawiać przeciwko niemu.

Bez względu na to, czy określona publikacja została objęta zakazem wydanym na podstawie art. 16 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 31 lipca 1981 r. o kontroli publikacji i widowisk /Dz.U. nr 20 poz. 99 ze zm./, czy też w ocenie organów celnych odpowiada kryteriom zakazu, określonym w art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 26 marca 1975 r - Prawo celne /Dz.U. 1984 nr 57 poz. 290 ze zm./, jeżeli jej odbiorcą jest jednostka

1. Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 26 lutego 1982 r. o cenach /Dz.U. nr 7 poz. 52 ze zm./, w każdym wypadku, gdy z przyczyn niezależnych od jednostki gospodarczej następuje zwyżka któregokolwiek elementu składowego ceny, jednostka ta ma uprawnienie do odpowiedniego podwyższenia ceny, wynikające z ustawy i nie podlegające ograniczeniu w innej drodze niż ustawowa. 2. Ograniczenie w uchwale

Powoływanie się skarżącego w toku postępowania administracyjnego na terminy przedawnienia z art. 646 Kc, nie zmienia w niczym jego sytuacji prawnej w niniejszym postępowaniu. Upływ terminu przedawnienia powodować może tylko określone następstwa w zakresie odpowiedzialności cywilnej, natomiast nie ma żadnego wpływu na uznanie skargi dotyczącej nierzetelności usług za bezzasadną i w związku z tym nie

Procedura rozstrzygania przez organy administracji właściwe w sprawach oświatowych sporów wynikających w związku ze stosowaniem przepisów regulaminu oceniania, klasyfikowania i promowania uczniów /załącznik do zarządzenia Ministra Oświaty i Wychowania z dnia 21 lipca 1981 r. w sprawie regulaminu oceniania, klasyfikowania i promowania uczniów - Dz.Urz. MOiW nr 6 poz. 45/, przewidziana w par. 2 tego

1. Sprawność urządzeń technicznych znajdujących się w lokalu mieszkalnym i wpływających na wysokość czynszu najmu, jak również ewentualne przyczyny ich niesprawności, nie mają wpływu na ustalenie stawek czynszu przez terenowy organ administracji państwowej. 2. Zawiniona przez wynajmującego niesprawność takich urządzeń wywołuje skutki wyłącznie cywilnoprawne w postaci roszczenia przewidzianego w art

1. Orzekający o wydaniu zezwolenia organ administracji państwowej nie działa dowolnie lecz jedynie w ramach zakreślonych przepisami ustawy z dnia 9 kwietnia 1968 r. o zezwoleniach na publiczną działalność artystyczną, rozrywkową i sportową /Dz.U. nr 12 poz. 64/. 2. W istocie rzeczy zakazana jest każda działalność objęta przepisami ustawy jeżeli sprzeciwia się prawu albo zagraża bezpieczeństwu, spokojowi

Ponieważ działające w sprawie organy administracji państwowej starannie podkreślają - w odpowiedzi na skargę - że ich stanowisko w przedmiocie odmowy wypłacenia odprawy nie ma w żadnym wypadku charakteru decyzji administracyjnej, istnieją podstawy do potraktowania skargi jako wniesionej w trybie art. 216 Kpa, to jest na "bezczynność organu". Jednakże ze względu na rzeczywiste znaczenie pism znajdujących

Skoro organ I instancji drugą swoją decyzję wydał bez podstawy prawnej w toku toczącego się postępowania odwoławczego, to należało uchylić tę decyzję z przyczyny nieważności, a następnie ustosunkować się do odwołania strony od nieostatecznej decyzji pierwszoinstancyjnej i orzec w sposób przewidziany w art. 138 Kpa.

1. Narzucenie organowi administracji państwowej stopnia podstawowego przez organ II instancji sposobu rozstrzygnięcia sprawy sprowadza faktycznie postępowanie administracyjne do jednej instancji i pozbawia organ stopnia podstawowego samodzielności nieodzownej w rozstrzyganiu spraw administracyjnych. 2. Zawarty w art. 18 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 8 czerwca 1972 r. o wykonywaniu i organizacji rzemiosła

1. Ocena niewykonalności decyzji organu administracji państwowej powodująca nieważność takiej decyzji nie może wynikać wyłącznie ze stanu rzeczy istniejącego jedynie w dniu wydania decyzji, lecz musi uwzględniać faktyczny brak możliwości jej wykonania również po jej wydaniu. 2. Nawet znaczny stopień trudności przy wykonywaniu przez zakład pracy obowiązku zapewnienia pracownikom bezpiecznych i higienicznych

1. Zakreślony w cytowanym przepisie trzydziestodniowy termin do przekazania sądowi wniesionej skargi lub uznanie jej za całkowicie uzasadnioną i podjęcie decyzji o zmianie lub uchyleniu decyzji zaskarżonej, jest terminem porządkowym i jego przekroczenie nie wywołuje takich skutków prawnych, które miałyby wpływ na ocenę ważności decyzji wydanej po upływie zakreślonego terminu. 2. Przepisy rozporządzenia

Decyzja jest niewykonalna w rozumieniu art. 156 par. 1 pkt 5 wówczas, gdy zachodzi przeszkoda w jej wykonaniu wynikająca z określonych przepisów prawa lub jest faktycznie nie możliwa do wykonania np. przy istniejącym stanie wiedzy technicznej. Nie uzasadnia natomiast twierdzenia o niewykonalności decyzji jej wysoki koszt lub nieopłacalność ekonomiczna.

Rozstrzygnięcie w przedmiocie indywidualnej sprawy administracyjnej przyjęcia albo odmowy przyjęcia na pierwszy rok studiów w szkole wyższej jest decyzją administracyjną w rozumieniu Kodeksu postępowania administracyjnego, do wydania której mają zastosowanie przepisy tegoż kodeksu, przy czym organem administracji państwowej pierwszej instancji administracyjnej uprawnionym do wydania decyzji jest Wydziałowa

W przeciwieństwie do art. 7 ustawy z dnia 22 listopada 1973 r. o zagospodarowaniu lasów nie stanowiących własności Państwa /Dz.U. nr 48 poz. 283 ze zm./ art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 26 marca 1982 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych /Dz.U. nr 11 poz. 79/ przewiduje zaniechanie dotychczasowego użytkowania gruntów dokonane przez jego posiadacza lub właściciela po uprzednim określeniu warunków tego

Organ podatkowy nie ma wprawdzie obowiązku zastosowania się do propozycji czy też opinii organizacji samorządu społeczno-zawodowego i gospodarczego podatników, ale obowiązany jest do podania w decyzji, dlaczego stanowiska tego samorządu nie uwzględnia.

Jeżeli ustalenie podstawy opodatkowania w drodze szacunkowej, o której mowa w art. 11 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. nr 27 poz. 111/ jest możliwe przy zastosowaniu różnych metod jej obliczania, to organ podatkowy winien w decyzji szczegółowo uzasadnić, dlaczego przyjął określoną metodę, a inne możliwe do zastosowania i analizowane w sprawie pominął.

Zrzeczenie się w postępowaniu administracyjnym lokalu mieszkalnego, którego najemcami są małżonkowie, nie stanowi sprawy mniejszej wagi - w rozumieniu art. 33 par. 4 Kpa - nie może więc być dokonane przez jedno z małżonków bez umocowania udzielonego przez drugiego małżonka.

1. Przy stosowaniu ustawy z dnia 8 czerwca 1972 r. o wykonywaniu i organizacji rzemiosła /Dz.U. 1983 nr 7 poz. 40 ze zm./ dyrektywa zawarta w art. 7 Kpa, że interes strony należy uwzględnić zawsze, gdy nie stoi temu na przeszkodzie interes społeczny, oznacza między innymi obowiązek rozważenia przez organ administracji nie tylko tego, czy osoba ubiegająca się o uzyskanie potwierdzenia wykonywania rzemiosła