Sąd Najwyższy jako sąd rewizyjny przy ponownym rozpoznaniu sprawy związany jest (art. 385 k.p.c.) wykładnią prawa zawartą w jego poprzednim orzeczeniu, w którym uchylone zostało orzeczenie sądu pierwszej instancji i sprawę przekazano do ponownego rozpoznania".

Kara umowna przewidziana za przekroczenie terminu wykonania umówionej czynności zastępuje odszkodowanie za wszelkie straty wynikłe ze zwłoki dłużnika. W zakresie dotyczącym odszkodowania art. 84 § 2 k.z. jest przepisem bezwzględnie obowiązującym.

1. Kwalifikowana postać przestępstwa z art. 2 § 2 dekretu z dn. 4.III.1953 r. o wzmożeniu ochrony własności społecznej (Dz.U. Nr 17, poz. 68) zachodzi wtedy tylko, gdy sprawca naraził ofiarę rabunku na utratę życia lub zdrowia. 2. Użycie broni palnej, o którym mowa w tym przepisie, zachodzi wtedy, gdy sprawca oddał z niej strzał w sposób narażający życie lub zdrowie ofiary rabunku na konkretne niebezpieczeństwo

Wobec nieistnienia domów pracy przymusowej przewidzianych w art. 5 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dn. 14.X.1927 r. (Dz.U. Nr 92, poz. 823) o zwalczaniu żebractwa i włóczęgostwa przepisy art. 12 i 13 tego rozporządzenia przewidujące umieszczenie w domu pracy przymusowej nie mogą być stosowane.

Rewizja podpisana przez referendarza śledczego prokuratury nie ma znaczenia prawnego.

Zasady bezpieczeństwa ruchu na bocznicach kolejowych, określone w wydanych przez Polskie Koleje Państwowe przepisach i zawarte w tzw. umowach bocznicowych, powinny być zachowywane nie tylko przez posiadacza (użytkownika) bocznicy, ale także przez każdego, kto z bocznicy na własny rachunek i niebezpieczeństwo korzysta. Jeśli chodzi o stosunki prawne pomiędzy osobą, korzystającą w ten sposób z bocznicy

Każdy pojazd mechaniczny powinien być na drogach publicznych prowadzony z zachowaniem wszelkich środków ostrożności. Ta ogólna zasada obowiązuje wszystkie bez wyjątku pojazdy mechaniczne. Fakt uprzywilejowania pewnej kategorii pojazdów mechanicznych (np. karetki pogotowia w żadnym wypadku nie zwalnia kierowców tychże pojazdów od obowiązku przestrzegania tej zasady, zasady podyktowanej przecież względami

Zgodnie z dyspozycją przepisu art. 79 k.k. sąd mający orzec o zastosowaniu środka zabezpieczającego nie tylko powinien ustalić, że osoba, wobec której ma być zastosowany środek zabezpieczający, jest nieodpowiedzialna i że pozostawienie jej na wolności zagraża porządkowi prawnemu, lecz także, że osoba ta jest sprawcą czynu zabronionego pod groźbą kary.

Sąd powszechny nie jest właściwy do orzekania o umorzeniu egzekucji prowadzonej w trybie administracyjnym na wniosek gminnej kasy spółdzielczej celem ściągnięcia od zobowiązanych należności wynikających z umowy pożyczki, której ta stosownie do postanowienia umowy kontraktacyjnej i zlecenia instytucji kontraktującej udzieliła zobowiązanym zamiast przewidzianej w umowie kontraktacyjnej zaliczki.

Różnica między sytuacją przewidzianą w art. 225 § 1 i w art. 230 § 2 k.k. polega nie na tym, czy śmierć jako skutek zadanego uszkodzenia ciała nastąpiła natychmiast, czy też po upływie pewnego okresu czasu, lecz na tym, jaki był zamiar sprawcy. Kwalifikacja z art. 225 § 1 k.k. ma zastosowanie wówczas, gdy sprawca miał zamiar (bezpośredni lub ewentualny) spowodowania śmierci człowieka. Kwalifikacja

Art. 838 k.p.c. ma również zastosowanie do wykonania wyroków zapadłych w trybie art. 451 i 452 k.p.c. a orzekających obowiązek zaniechania czynności zakłócających posiadanie.

Sąd w wyroku rozwodowym ma obowiązek unormować kwestię alimentów w stosunku do każdego z dzieci z osobna. Orzeczony bowiem z mocy art. 32 kod. rodź. i 437 k.p.c. obowiązek alimentacyjny nie dotyczy już udziału małżonków w kosztach utrzymania rodziny, która z chwilą orzeczenia rozwodu przestaje istnieć, lecz dotyczy obowiązku alimentacyjnego każdego z rodziców wobec każdego ze swych dzieci.

Żądanie zadośćuczynienia za krzywdę moralną na podstawie art. 166 k.z. nie może być uwzględnione, gdy krzywda ta polega wyłącznie na cierpieniu z powodu utraty osoby najbliższej, nie łączy się natomiast z pogorszeniem sytuacji życiowej uprawnionego".

Właściciel nieruchomości, będący zarazem właścicielem mieszczącego się w niej przedsiębiorstwa, może żądać od zarządcy przymusowego wynagrodzenia za korzystanie z pomieszczeń zajmowanych przez przedsiębiorstwo w okresie trwania przymusowego zarządu państwowego wówczas, gdy nieruchomość nie jest składnikiem przedsiębiorstwa, nad którym ustanowiony został przymusowy zarząd państwowy".

Dla przyjęcia odpowiedzialności przedsiębiorstwa na zasadzie art. 196 ustawy o ubezpieczeniu społecznym obojętną jest rzeczą, czy samochód, którym jechał do pracy zmarły wskutek wypadku, stanowił własność osoby trzeciej i czy był kierowany przez szofera będącego pracownikiem tej osoby oraz czy przedsiębiorstwo, którego zmarły był pracownikiem, miało możność wyboru innego samochodu. Pracodawca nie może

Nieważność wyroku ogłoszonego przez sąd, choćby w niewłaściwym składzie, może stwierdzić tylko sąd instancyjnie przełożony - wskutek wniesienia środka odwoławczego.

Pracodawca obowiązany jest w stosunku do pracownika zastosować środki zapewniające ochronę życia i zdrowia pracownika. Szczegółowe sprecyzowanie tych obowiązków może nastąpić w trybie przewidzianym w art. 2 rozporządzenia z dnia 16 marca 1928 r. o bezpieczeństwie i higienie pracy (Dz. U. Nr 25, poz. 325), i tylko postanowienia wydane w tym trybie miałyby charakter bezwzględnie obowiązujący zarówno

Sprawca kradzieży z uspołecznionego sklepu komisowego odpowiada za zagarnięcie mienia społecznego przewidziane w dekretach z dn. 4.III.1953 r. (Dz.U. Nr 17, poz. 68 i 69).

Nabywanie od chałupników ich wyrobów po umówionych z nimi cenach a następnie odprzedawanie tych wyrobów po cenach z góry ustalonych przez władze uspołecznionym przedsiębiorstwom za pośrednictwem spółdzielni i osiąganie w ten sposób zysku nie stanowi przestępstwa z art. 1 dekretu z dn. 4.III.1953 r. (Dz.U. Nr 16, poz. 64). Jeżeli sprawca nie ma przy tym odpowiedniego zezwolenia na prowadzenie handlu

Członkowie komitetu blokowego nie podlegają ochronie prawnej za przestępstwa wymienione w rozdziale XXI k.k.

Przepis art. 324 § 2 k.p.k. o obowiązku wznowienia przewodu sądowego i uprzedzenia stron o możliwości zakwalifikowania czynu pod surowszy przepis karny ma na celu danie stronom możności odpowiedniego ustosunkowania się. Jeśli więc w związku ze wskazaniem oskarżonemu na taką możliwość jeszcze przed zamknięciem przewodu sądowego dano oskarżonemu i jego obrońcy możność zajęcia stanowiska, to niezachowanie