Za dorobek małżonka uznać należy nabyte przez niego przedmioty majątkowe, które pozostają w jego majątku po pokryciu bieżących wydatków konsumpcyjnych, jak również i te, które jako niezużywalne ze swego przeznaczenia nie nadają się do bieżącej konsumpcji.

W wypadku gdy rozstrzygnięcie o roszczeniach pracownika na podstawie pisma okólnego Prezesa Rady Ministrów z dnia 15 maja 1952 r. (Mon. Pol. Nr A-44, poz. 634) prowadzi do rezultatów dla pracownika mnie) korzystnych niż te, jakie wynikałyby z zastosowania zasad uchwały 7 sędziów Sądu Najwyższego z dnia 16 czerwca 1951 r. C. 479/50, jak również w wypadkach cytowanym pismem okólnym nie unormowanych,

1) Prawomocne orzeczenie podlega kontroli Sadu Najwyższego w trybie rewizji nadzwyczajnej tylko w takim zakresie, w jakim zostało zaskarżone". 2) Sąd Najwyższy nie jest związany podstawami rewizji nadzwyczajnej i bierze z urzędu pod rozwagę naruszenie interesu Państwa Ludowego oraz pogwałcenie istotnych przepisów prawa. W szczególności, chociaż rewizja nadzwyczajna, wniesiona po upływie 6 miesięcy

Do działu majątku wspólnego małżonków, którzy żyli w ogólnej wspólnośc1 majątkowej z § 1483 k. c. n., a których małżeństwo zostało rozwiązane przez rozwód pod rządem prawa małżeńskiego z dnia 25 września 1945 r.), ma jeszcze obecnie zastosowanie przepis art. 28 § tego prawa.

Prekluzja z art. 473 k. z. nie odnosi się do roszczeń pracodawcy lub pracownika związanych ze stosunkiem pracy, wymagalnych dopiero po jego zakończeniu; do tych roszczeń stosuje się przepisy o przedawnieniu.

Współnajemcą w rozumieniu art. 8 ust. 4 dekretu z dnia 21 grudnia 1945 r. o publicznej gospodarce lokalami (Dz. U. z 1950 r. Nr 36, poz. 343) jest również najemca innego mieszkania w tym samym domu".

Brak unormowania w kodeksie zobowiązań problematyki kontraktacji nie uzasadnia bynajmniej stanowiska, że w zakresie tych umów pomijać należy przepisy tego kodeksu. Kodeks zobowiązań c żuje z woli ustawodawcy ludowego, a granice adekwatności i możliwości stosowania poszczególnych jego przepisów w i umów kontraktacyjnych wytycza art. 1 przep. og. pr. cyw.

W stosunku do osoby zajmującej lokal bez tytułu prawnego nie mają zastosowania przepisy dekretu o najmie lokali dotyczące wysokości i sposobu ustalenia czynszu. Przy oznaczaniu wysokości odszkodowania za zajmowanie lokalu bez tytułu prawnego w ramach art. 158 § 1 k.z. odpowiednie stawki czynszowe powinny być jedynie wskaźnikiem wymiaru szkody poniesionej przez osobę, która na skutek bezprawnego zajmowania

Art. 3 przep. og. pr. cyw. nie może stanowić samodzielnej podstawy powództwa z wyjątkiem sytuacji przewidzianej w art. 573 § 1 pkt 2) k. p. c kiedy powództwo o umorzenie egzekucji w całości lub części zmierzające do zastosowania art. 3 przep. og. pr. cyw. oparte jest na zdarzeniach, które nastąpiły po sporządzeniu aktu notarialnego stanowiącego tytuł egzekucyjny. Art. 3 przep. og. pr. cyw. nie pozwala

1. Art. 137 k. p. c. oraz art. 13 ust. 1 w związku z art. 16 ust. 1 przepisów o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, poza przewidzianymi w ustawie wyjątkami, mają zastosowanie jedynie w przypadku, gdy pismu, od którego przypada oplata, nie nadano jeszcze biegu. 2. W przypadku nadania pismu nie opłaconemu biegu i spowodowania na skutek tego doręczenia odpisu stronie przeciwnej, lub wyznaczenia rozprawy

Do dochodzenia przez dłużnika roszczenia o zwrot sumy pieniężnej wyegzekwowanej w trybie egzekucji administracyjnej, prowadzonej w związku z postępowaniem administracyjnym, które następnie zostało umorzone, droga sądowa jest niedopuszczalna także wówczas, gdy przedmiot takiej egzekucji wskutek późniejszej kradzieży nie został przekazany zgadnie z przeznaczeniem do właściwej kasy państwowej".

Sąd, przed który sprawę wytoczono, przekazuje ją w wypadku niewłaściwości miejscowej lub rzeczowej właściwemu sądowi powszechnemu. Brak natomiast w k.p.c. przepisu, który by dawał podstawę do przekazania sprawy innemu organowi, gdy droga sądowa jest niedopuszczalna. Zasada ta dotyczy także wypadku, kiedy do rozpoznania sprawy właściwa jest zakładowa komisja rozjemcza; w takim wypadku sąd odrzuca pozew

Jednym z dopuszczalnych sposobów zabezpieczenia roszczeń pieniężnych jest zajęcie wierzytelności. Zajęcie wierzytelności wymaga zindywidualizowania wierzytelnośc1 mającej służyć jako środek zabezpieczenia, tak aby sąd w razie uwzględnienia wniosku miał możność w swym postanowieniu dokładnie określić sposób i zakres zabezpieczenia.

Prawomocny wyrok orzekający eksmisję nie może być podważony pod względem swej skuteczności na podstawie art. 3 przep. og. pr. cyw. z powołaniem się na okoliczności, które wchodziły w skład stanu faktycznego rozpoznanego przez sąd przy wydawaniu wyroku. Tylko okoliczności, które zaistniały już po wydaniu wyroku i w świetle których korzystanie z prawomocnego wyroku stanowiłoby nadużycie prawa, mogłyby

Dopuszczalne jest powództwo o ustalenie, że powód jest właścicielem nieruchomości (niezależnie od tego, czy dowód własności zaginął), jeżeli powód ma interes w uzyskaniu takiego ustalenia przeciwko pozwanemu. Wyrok taki jest skuteczny jedynie przeciwko pozwanemu i poza tym nie stanowi dokumentu stwierdzającego prawo własności powoda do nieruchomości.

1. Zarządca budynku nie posiada wobec osób trzecich uprawnień samoistnych i wytaczając powództwo w związku z zarządem i budynkiem powinien ujawnić swego mocodawcę i domagać się określonych świadczeń w jego imieniu jako jego pełnomocnik. 2. Nie ma uzasadnionych podstaw do wykluczenia aprobaty dokonanych wkładów przez najemcę związanych z bieżącym remontem przez powołane do tego czynniki w granicach

O właściwości rzeczowej sądu decyduje w każdym wypadku treść i zakres żądania, jakie strona zgłasza w powództwie, niezależnie od tego, w jakim zakresie żądanie to może w wyniku rozpoznania sprawy okazać się uzasadnione.

Osoba, która utrzymuje lokal użytkowy lub urządzenia w tym lokalu w stanie zagrażającym bezpieczeństwu osób wchodzących do lokalu w związku z charakterem działalności tej osoby, (np. sklep, biuro itp.), z reguły ponosi na zasadzie art. 134 k. z. odpowiedzialność za szkody doznane przez klientów, interesantów itp., pozostające w związku przyczynowym ze stanem lokalu i urządzeń.

1. O wysokości honorarium adwokata w sprawie decyduje treść umowy zespołu adwokackiego lub adwokata z klientem. Nadzór nad właściwym stosowaniem stawek wynagrodzenia adwokackiego należy do organów adwokatury i Ministra Sprawiedliwości. Jeżeli więc strona udowodni, że zapłaciła adwokatowi określoną kwotę, nie wyższą od przewidzianego w rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 19 sierpnia 1953

Stosownie do art. 10 ustawy z dnia 1 lipca 1949 r. o obowiązku uczestniczenia w obrocie bezgotówkowym termin wykonania zobowiązania w obrocie bezgotówkowym uważa się za zachowany, jeżeli w ostatnim dniu tego terminu dłużnik udzieli zlecenia dokonania przelewu bądź wręczy czek rozrachunkowy. Jednakże taki skutek przypisać można udzielonemu zleceniu jedynie w tym wypadku, gdy zlecenie przelewu było w

I. Z mocy art. 16 ust. 3 przepisów o kosztach sądowych w sprawach cywilnych nie ma zażalenia na zarządzenie przewodniczącego, obejmujące wezwanie strony o uiszczenie w terminie tygodniowym należnej opłaty, od której złożenia uzależnione jest dokonanie czynności, przyjęcie wniosku (art. 13 ust. 1 i 3 i art. 14 przepisów o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, art. 137 § 1 k. p. c.) lub zapobieżenie