Orzeczenia
p o s t a n a w i a: pozostawić zażalenie bez rozpoznania.
Konstytucja i ustawa o TK wymagają, aby skarga konstytucyjna obejmowała zarzut niezgodności z Konstytucją konkretnej normy - żaden fragment uzasadnienia niniejszej skargi nie odwołuje się zaś do postanowień tego aktu, lecz ogólnie zarzuca mu obniżenie standardu ochrony praw w stosunku do stanu prawnego obowiązującego uprzednio.
Sygnalizacja w sprawie P 39/06 z 20.01.2007, ZU 2007/11A/161 - Prawo do sądu (automatyczne odrzucanie zarzutów)
p o s t a n a w i a: nie uwzględnić zażalenia.
p o s t a n a w i a: nie uwzględnić zażalenia.
Bieg terminu do wniesienia skargi konstytucyjnej liczyć należy od momentu doręczenia skarżącemu prawomocnego wyroku sądu II instancji; wniesienie skargi kasacyjnej jako nadzwyczajnego środka zaskarżenia jest irrelewantne dla biegu tego terminu.
Wytyk z art. 40 § 1 ustawy - Prawo o ustroju sądów powszechnych nie jest więc udzielany indywidualnie oznaczonemu sędziemu, lecz sądowi rozumianemu jako cały skład, orzekający w danej sprawie. Sąd odwoławczy udzielający wytyku nie przeprowadza indywidualizacji odpowiedzialności poszczególnych członków składu orzekającego za popełnione uchybienie.
p o s t a n a w i a: odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.
Ze względu na realizację prawa do obrony możliwe jest wyłączenie odpowiedzialności karnej osoby składającej w konkretnym postępowaniu zeznania w charakterze świadka, pomimo zrealizowania przez jej zachowanie znamion typu czynu zabronionego opisanego w art. 233 § 1 k.k. Podstawę wyłączenia odpowiedzialności stanowi w tych przypadkach niemożność przypisania temu zachowaniu cechy bezprawności. Wyłączenie
p o s t a n a w i a: nie uwzględnić zażalenia.
Istotą skargi konstytucyjnej jest bowiem kontrola konstytucyjności tych aktów normatywnych, które stanowiły podstawę orzeczenia przez sąd lub organ administracji publicznej o prawach i wolnościach skarżącego, a nie aktów normatywnych określających postępowanie przed Trybunałem Konstytucyjnym.
p o s t a n a w i a: odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.
p o s t a n a w i a: odmówić nadania wnioskowi dalszego biegu.
p o s t a n a w i a: odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.
Ogłaszanie aktów wykonawczych w okresie „spoczywania ustawy” po zharmonizowaniu terminu ich wejścia w życie z terminem wejścia w życie ustawy upoważniającej, stwarza zainteresowanym gwarancję, iż nie zostaną zaskoczeni nowymi uregulowaniami prawnymi, umożliwia zaznajomienie się z nowym prawem oraz pozwala przygotować warunki dla jego należytego funkcjonowania.
Kluczowe znaczenie dla dopuszczalności nadania skardze konstytucyjnej dalszego biegu ma spełnienie przez skarżącego przesłanek formalnych, do których należy uzyskanie przez niego prawomocnego wyroku lub postanowienia sądu, wydanych na podstawie zaskarżonych przepisów, prowadzących do naruszenia konstytucyjnych praw lub wolności oraz dochowanie trzymiesięcznego terminu zakreślonego dla wniesienia skargi
p o s t a n a w i a: odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.
p o s t a n a w i a: odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.
p o s t a n a w i a: odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.
Powołanie się na zarzut naruszenia art. 92 ust. 1 Konstytucji wymaga każdorazowo doprecyzowania, jakie prawo lub wolność wyrażone w przepisach konstytucyjnych zostały naruszone wskutek ustanowienia rozporządzenia niezgodnie z wymogami sformułowanymi przez ustrojodawcę. Z treści samodzielnie ujmowanego art. 92 ust. 1 Konstytucji nie wynika bowiem jakiekolwiek prawo podmiotowe, które chronione mogłoby
p o s t a n a w i a: odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.