Postępowanie karne przed sądami powszechnymi wobec oskarżonego, który zmarł przed wydaniem wyroków, podlega umorzeniu ze względu na przeszkodę procesową zgodnie z art. 17 § 1 pkt 5 k.p.k., co stanowi bezwzględną podstawę uchylenia wydanych orzeczeń.

Kierujący pojazdem wykonujący manewr skrętu w lewo nie jest zobowiązany do upewnienia się, czy jest wyprzedzany; sąd odwoławczy ma obowiązek rozważyć wszystkie zarzuty apelacji, w tym dotyczące wykładni przepisów Prawa o ruchu drogowym, odnoszących się do obowiązków kierowcy.

W procesie karnym sąd ma obowiązek dokładnego wyjaśnienia wszystkich istotnych okoliczności sprawy, w tym możliwości skazanego do wypełnienia obowiązków, takich jak obowiązek alimentacyjny, co szczególnie dotyczy sytuacji, gdy skazany przebywał w zakładzie karnym i nie mógł obiektywnie spełniać tych obowiązków.

Sąd Najwyższy orzekł, że przypisanie R. R. recydywy w kontekście art. 64 § 1 k.k. było niezasadne, co skutkowało uchyleniem wyroku i jego ponownym rozpoznaniem przez Sąd Apelacyjny. Kasacja oskarżonego P. S. została oddalona jako bezzasadna.

Nie można orzekać podwójnego skazania za ten sam czyn związany z obrotem narkotykami, jeśli jest on przedmiotem wcześniejszego prawomocnego wyroku; sprawa powinna być ponownie rozpatrzona, z wyłączeniem elementów dotyczących tożsamych środowiskowych aspektów transakcji z R.J.

Sąd Najwyższy uchyla wyrok Sądu Okręgowego z powodu rażącego naruszenia przepisów procesowych, przekazując sprawę do ponownego rozpoznania w zakresie skazania za przestępstwo z art. 278 § 1 k.k., uwzględniając potrzebę prawidłowej oceny dowodów.

Okoliczność przedawnienia karalności czynu objętego w akcie oskarżenia jako przestępstwo winna skutkować umorzeniem postępowania z urzędu, jeśli zmiana prawa prowadzi do uznania czynu za wykroczenie.

Wymierzenie kary łącznej przekraczającej sumę kar jednostkowych stanowi rażące naruszenie art. 86 § 1 k.k. i ma istotny wpływ na treść orzeczenia, co wymaga uchylenia wyroku i ponownego rozpoznania sprawy.

W przypadku niewyjaśnionych wątpliwości co do wartości mienia przestępstwa, sąd zobowiązany jest przyjąć wartość najniższą, korzystną dla oskarżonego, kierując się zasadą in dubio pro reo.

Naruszenie przepisów art. 86 § 1 k.k. oraz art. 86 § 3 k.k. przez Sąd Okręgowy w Szczecinie skutkujące uchyleniem wyroku w części dotyczącej kary łącznej pozbawienia i ograniczenia wolności oraz przekazaniem sprawy do ponownego rozpoznania.

Nałożenie środka karnego w postaci ściągnięcia równowartości pieniężnej korzyści majątkowej nie jest dopuszczalne, jeżeli zobowiązanie zostało już uregulowane w postępowaniu administracyjnym. Ochrona przed podwójnym egzekwowaniem należności stanowi fundamentalną zasadę zgodności z konstytucyjnym wymogiem proporcjonalności.