W świetle polskiego prawa procesowego karnego śmierć skazanego nie wyklucza merytorycznego rozpatrzenia wniesionej kasacji na jego korzyść, gdyż przepisy Kodeksu postępowania karnego (k.p.k.) dopuszczają rozpoznanie kasacji i orzekanie w oparciu o jej rezultaty także po zaistnieniu śmierci oskarżonego, gdzie ewentualne uchylenie orzeczenia może mieć miejsce z uwagi na wykazanie rażącego naruszenia

Nieprawidłowe wykorzystanie pojęcia gwaranta oraz błędna interpretacja znamion czynu z art. 157 § 3 k.k. w zw. z art. 157 § 1 k.k. i art. 160 § 1 k.k. przez sąd odwoławczy może prowadzić do niewłaściwej oceny charakteru działania lub zaniechania sprawcy oraz błędnej oceny obiektywnego przypisania skutku w sytuacji, gdy w ciąg zdarzeń włączają się działania innych osób. Przy rozpoznawaniu odpowiedzialności

W świetle obowiązującego prawa, obowiązku naprawienia szkody nie orzeka się, jeśli roszczenie wynikające z popełnionego przestępstwa jest przedmiotem innego postępowania lub o roszczeniu tym prawomocnie orzeczono, co wynika z klauzuli antykumulacyjnej określonej w art. 415 § 1 zd. 2 k.p.k. Sąd drugiej instancji zobowiązany jest należycie kontroliować zarzuty apelacyjne i uwzględniać zawarte w aktach