Zgodnie z art. 86 § 1 k.k., przy łączeniu kar ograniczenia wolności górną granicą jest suma jednostkowych kar, co oznacza, że wymiar kary łącznej nie może przekroczyć tej sumy.

W przypadku przestępstw przeciwko wolności seksualnej lub obyczajności na szkodę małoletniego, sąd jest zobligowany do orzeczenia zakazu zajmowania stanowisk związanych z wychowaniem lub opieką nad małoletnimi, a pominięcie tego obowiązku stanowi rażącą obrazę prawa.

Kara łączna nie może przekraczać sumy kar podlegających łączeniu, co wynika z zasady określonej w art. 86 § 1 k.k., a podczas wydawania wyroku łącznego sąd musi dokładnie uwzględnić wszystkie prawomocne skazania oraz kary jednostkowe i łączne za poszczególne przestępstwa.

W sytuacji, gdy kara pozbawienia wolności została zamieniona na karę aresztu i nie istnieje już w obrocie prawnym, nie jest możliwe włączenie jej do kary łącznej na podstawie przepisów prawa materialnego.

W przypadku połączenia środków karnych tego samego rodzaju, w tym będących częściowo dożywotnimi, zasada absorpcji przewiduje orzeczenie środka karnym o najszerszym zasięgu (dożywotni), a kwestie intertemporalne w zakresie kary łącznej wymagają starannej analizy wyroków i przepisów w kontekście ich obowiązywania w czasie, w zgodzie z art. 4 § 1 k.k.