Przy rozstrzyganiu wniosku oskarżonego złożonego w oparciu o treść przepisu art. 387 § 1 k.p.k., sąd jest zobowiązany do dokładnej weryfikacji wszystkich warunków dopuszczalności takiego wniosku, w tym zgodności zgłaszanych propozycji co do oceny prawno-karnej czynu, wymiaru kary bądź środków karnych, z obowiązującymi przepisami prawa karnego materialnego, a w sytuacji stwierdzenia niezgodności z regulacjami

W sytuacji, gdy w toku kontroli kasacyjnej ujawniona zostaje bezwzględna przyczyna odwoławcza w postaci nienależytej obsady składu sądu (zgodnie z art. 439 § 1 pkt 2 k.p.k.), Sąd Najwyższy, niezależnie od granic zaskarżenia i sformułowanych w kasacji zarzutów, jest zobowiązany z urzędu do uchylenia zaskarżonego orzeczenia i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania, nawet jeśli kwestia ta nie była

Stosując się do zasad tworzenia tezy, odpowiednią tezą dla wyżej omówionego orzeczenia Sądu Najwyższego może być: Obecność sędziego delegowanego przez ministra sprawiedliwości do orzekania w sądzie wyższej instancji, który równocześnie pełni funkcje związane z systemem dyscyplinarnym sędziów, może wzbudzać uzasadnione wątpliwości co do niezawisłości i niepodatności na zewnętrzne wpływy tego sędziego

Żądanie ponownego przesłuchania w charakterze świadka małoletniego pokrzywdzonego, o którym mowa w art. 185a § 1 k.p.k. (w brzmieniu obowiązującym do dnia 14 sierpnia 2023 r.), złożone przez oskarżonego, który w czasie jego pierwszego przesłuchania nie miał obrońcy, stanowiło podstawę obligatoryjnego przeprowadzenia żądanej czynności procesowej, chyba że - z uwagi na stan psychiczny świadka - dowodu

Sformułowanie „w kwestiach nieuregulowanych”, zawarte w art. 558 k.p.k., pozwala na stosowanie art. 442 k.p.c. w sprawach prowadzonych na podstawie Rozdziału 58 Kodeksu postępowania karnego, a także w sprawach prowadzonych na podstawie ustawy z dnia 23 lutego 1991 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego (tj.