Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania w całości może być uznane za uzasadnione tylko wtedy, gdy cała podstawa dowodowa wyroku jest obarczona mankamentami, a nie tylko wtedy, gdy potrzebne jest uzupełnienie materiału dowodowego.

Sąd odwoławczy, zauważając potrzebę uzupełnienia postępowania dowodowego, powinien samodzielnie przeprowadzić dodatkowe dowody zamiast uchylać wyrok sądu pierwszej instancji i przekazywać sprawę do ponownego rozpoznania.

Zaniechanie orzeczenia przez sąd obligatoryjnego środka karnego w postaci zakazu prowadzenia pojazdów w sprawach dotyczących przestępstw z art. 178a § 1 k.k. stanowi rażące naruszenie prawa mogące skutkować uchyleniem wyroku przez Sąd Najwyższy.

Nieprawidłowa obsada sądu, wynikająca z udziału sędziego powołanego na wniosek Krajowej Rady Sądownictwa ukształtowanej z naruszeniem standardów konstytucyjnych, stanowi bezwzględną przyczynę odwoławczą, która skutkuje uchyleniem zaskarżonego wyroku.

Zaskarżony wyrok Sądu Okręgowego uchylono. Sąd odwoławczy błędnie stwierdził brak kompletnych znamion przestępstwa z art. 300 § 2 k.k. Sprawę przekazano do ponownego rozpoznania, wzywając do rzetelnej kontroli odwoławczej.

Brak wymaganych elementów formalnych orzeczenia sądu oraz zaniechanie zapewnienia obligatoryjnej obrony uzasadniają uchylenie wyroku i umorzenie postępowania w przypadku ustania karalności czynu.

Nieprawidłowy proces powołania sędziów przez organ Krajowej Rady Sądownictwa ukształtowany z naruszeniem zasad konstytucyjnych może prowadzić do poważnego podważenia standardów niezależności i bezstronności sądu, co stanowi bezwzględną przyczynę odwoławczą skutkującą koniecznością ponownego rozpoznania sprawy.

Skazanie za groźby karalne wymaga, by przypisany czyn zawierał pełne znamiona ustawowe, w tym wzbudzenie uzasadnionej obawy u pokrzywdzonego.