Niezdolność do pracy jako przesłanka prawa do świadczeń jest ściśle związana ze zdrowiem ubezpieczonego (stopniem naruszenia sprawności organizmu) oraz z rokowaniem co do odzyskania przez niego zdolności do pracy zarobkowej (art. 12 u.e.r.f.u.s.). Jest stanem, który może ulegać zmianom, w związku z czym określenie "trwała niezdolność do pracy" i "renta stała" są pojęciami prawnymi mającymi inną treść

Pozbawienie stron możliwości obrony swych praw, aby mogło stanowić przyczynę nieważności, musi być całkowite i w sposób bezwzględny wyłączyć możliwość obrony.

W przypadku, gdy nie istnieje możliwość zatrudnienia pracownika na dotychczasowym stanowisku, możliwe jest powierzenie mu innej pracy na podstawie art. 42 § 4 k.p., czego pozwana nie uczyniła. Likwidacja stanowiska zajmowanego przez pracownika przed rozwiązaniem z nim umowy o pracę nie stanowi przeszkody w orzeczeniu przywrócenia do pracy na dotychczasowych warunkach. Pracodawca ma bowiem w takich

Udział radnego w sesjach rady miejskiej nie kwalifikuje się jako działalność zarobkowa powodująca utratę prawa do zasiłku chorobowego, ze względu na charakter publicznoprawny stosunku, w ramach którego działa radny, oraz brak otrzymywania wynagrodzenia w formie zarobku za uczestnictwo w takich sesjach. Diety otrzymane przez radnego mają charakter rekompensujący i nie przewyższają minimalnego wynagrodzenia

Zawieszenie wypłaty emerytury przez ZUS bez właściwej weryfikacji faktów oraz bez wezwania ubezpieczonej do przedłożenia dokumentów potwierdzających rozwiązanie stosunku pracy jest błędem organu rentowego. Prawo do emerytury nie może być zawieszone w sytuacji, gdy ubezpieczony rozwiązał stosunek pracy w okresie między złożeniem wniosku a wydaniem decyzji o przyznaniu świadczenia, a organ rentowy ma

Świadczenie usług na podstawie umowy zlecenia zawartej w ramach prowadzonej działalności nie prowadzi do powstania nowego (odrębnego) tytułu ubezpieczenia społecznego ani też zbiegu tytułów do ochrony ryzyk socjalnych z ustawy systemowe.

Jednostkowe uchybienie przez pracownika swoim obowiązkom, niedostrzeżone przez przełożonego, nie może stanowić podstawy do formułowania wobec niego zarzutu ciężkiego naruszenia podstawowych obowiązków pracowniczych w zakresie nadzoru. Do ciężkiego naruszenia podstawowych obowiązków pracowniczych przypisywane jest zachowanie pracownika, które jest bezprawne, zawinione i narusza lub zagraża interesom