Brak prawidłowego doręczenia zawiadomienia o terminie rozprawy oskarżonemu narusza jego podstawowe prawo do obrony, uzasadniając konieczność uchylenia wyroku i ponownego rozpoznania sprawy przez sąd pierwszej instancji.

Uchybienie w postaci rażącego naruszenia art. 93 § 2 k.p.w. skutkowało uchyleniem wyroku nakazowego i przekazaniem sprawy do ponownego rozpoznania, z uwzględnieniem właściwej kwalifikacji z art. 95 § 1 k.w. zamiast art. 94 § 1 k.w.

Wyrok Sądu Rejonowego w Opolu Lubelskim z dnia 21 marca 2024 r., sygn. II K 507/23, w części nieorzeczenia obligatoryjnych środków karnych wobec D.S. skazanego z art. 202 § 3 k.k. i art. 202 § 4a k.k., został uchylony z uwagi na rażące naruszenie prawa materialnego, z przekazaniem sprawy do ponownego rozpoznania.

Uchybienie w postaci nienależytej obsady sądu, spowodowane udziałem sędziego powołanego przez KRS ukształtowaną w trybie ustawy z 2017 r., stanowi bezwzględną przyczynę odwoławczą, skutkującą uchyleniem wyroku i przekazaniem sprawy do ponownego rozpoznania.

Skład orzekający sądu nie może być uznany za ustanowiony zgodnie z wymogami konstytucyjnymi, jeżeli w jego składzie zasiada sędzia powołany w wadliwej procedurze przed KRS ukształtowaną ustawą z 2017 r. Prowadzenie postępowań przez takie składy skutkuje uchyleniem orzeczeń z uwagi na nienależytą obsadę.

Rażące naruszenie art. 500 § 1 i 3 k.p.k. przez wydanie wyroku nakazowego pomimo wątpliwości dotyczących okresu czynu skłoniło Sąd Najwyższy do uchylenia wyroku i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania.

Kara zamieniona na areszt w wyniku kontrawencjonalizacji przestępstwa nie podlega połączeniu w wyroku łącznym. W razie błędnego połączenia kar, zaskarżony wyrok łączny podlega uchyleniu i ponownemu rozpoznaniu.

Kasacja wniesiona przez Rzecznika Praw Obywatelskich okazała się oczywiście zasadna i doprowadziła do uchylenia wyroku w części dotyczącej orzeczenia łącznej kary grzywny, z uwagi na naruszenie reguły chronologii przy jej wymiarze, co skutkowało błędnym połączeniem wyroków.