W razie śmierci pokrzywdzonego i braku ustalonych spadkobierców, orzeczenie obowiązku naprawienia szkody jest niewykonalne i wymaga uchylenia, aby nie naruszać art. 46 k.k.; obowiązuje zasada, że naprawienie szkody należy orzekać jedynie wobec znanych beneficjentów.

Wyrok zaoczny Sądu Rejonowego w Bielsku-Białej ulega uchyleniu, a postępowanie wobec skazanego W. J. zostaje umorzone z uwagi na przedawnienie karalności czynu zarzucanego na gruncie przepisów skarbowych, stanowiące obligatoryjną przesłankę uniemożliwiającą dalsze ściganie.

Nie można orzekać obowiązku naprawienia szkody na podstawie art. 46 § 1 k.k., jeżeli pokrzywdzony nie poniósł szkody lub szkoda została naprawiona przed orzeczeniem.

W przypadku postępowania o wydanie wyroku łącznego, rażące naruszenie prawa do obrony w wyniku nieskutecznego doręczenia zawiadomienia o terminie rozprawy skutkuje uchyleniem wyroku i przekazaniem sprawy do ponownego rozpoznania.

Sąd Najwyższy uchyla wyrok Sądu Okręgowego w Zamościu z powodu rażącego naruszenia przepisów postępowania sądowego oraz przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania z uwzględnieniem wszystkich zarzutów apelacyjnych.

Uchwała Sądu Najwyższego: Sądy działające z udziałem sędziów powołanych przez wadliwie konstruowaną KRS mogą być uznane za nienależycie obsadzone, co uzasadnia uchylenie wyroków w wydanych w takich składach z uwagi na ich niezgodność z art. 439 § 1 pkt 2 k.p.k.

Sąd Najwyższy uchylił wyrok Sądu Okręgowego z powodu nienależytego przeprowadzenia kontroli instancyjnej. Sąd Okręgowy zaniechał dokładnej analizy dowodów i istotnych faktów, naruszając tym samym przepisy procesowe. Sprawa została przekazana do ponownego rozpoznania.

W postępowaniu o wydanie wyroku łącznego należy stosować ustawę względniejszą dla skazanego poprzez porównanie regulacji przed i po 24 czerwca 2020 r., co może prowadzić do umorzenia postępowania, gdy brak warunków do łączenia kar.