Uchylenie orzeczenia Sądu Okręgowego w wyniku rażącego naruszenia prawa do obrony, z powodu niewłaściwego doręczenia oskarżonemu zawiadomienia o terminie rozprawy odwoławczej.

Postępowanie nakazowe nie może być stosowane, gdy istnieją wątpliwości co do zasadności oskarżenia. Wyrok Sądu Rejonowego uchylono, a sprawę przekazano do ponownego rozpoznania, uwzględniającego kompletność opisów czynów i zgodność z dodaną kwalifikacją prawną.

Sąd Rejonowy w Suwałkach, rozpoznając wniosek z art. 387 k.p.k., uchybił swemu obowiązkowi kontrola zgodności z prawem karnym materialnym, co skutkowało bezpodstawnym orzeczeniem kary przekraczającej ustawowe granice określone w art. 37b k.k.

Wydanie wyroku nakazowego z karą grzywny przekraczającą 200 stawek dziennych stanowi rażące naruszenie art. 502 § 1 k.p.k.; wyrok taki podlega uchyleniu z powodu istotnego wpływu uchybienia na jego treść.

W przypadku stwierdzenia wątpliwości co do okoliczności istotnych dla odpowiedzialności karnej, sąd jest zobowiązany do przeprowadzenia pełnego postępowania dowodowego, co wyklucza możliwość zastosowania art. 387 § 2 k.p.k. o dobrowolne poddanie się karze.

Skazanie za ten sam czyn osoby, której postępowanie karne zostało już wcześniej prawomocnie zakończone, stanowi rażące naruszenie przepisu art. 17 § 1 pkt 7 k.p.k., co uzasadnia uchylenie zaskarżonego wyroku i umorzenie postępowania.

Sprawa o sygnaturze IV Ka 1888/23 przekazana do ponownego rozpoznania w związku z uchybieniami w zakresie postępowania dowodowego, w tym niedostatkiem pełnej rekonstrukcji zdarzenia. Zdaniem SN doszło do rażącego naruszenia standardów procesowych, co mogło wpływać na prawidłowość przyznania odpowiedzialności za czyn z art. 177 § 2 k.k.

Umorzenie postępowania karnego z uwagi na śmierć oskarżonego w toku postępowania odwoławczego uzasadnia uchylenie nieprawomocnego wyroku sądu meriti, co koreluje z niemożnością kontynuacji postępowania (art. 17 § 1 pkt 5 k.p.k.).

W postępowaniu wykroczeniowym nie można wydać dwóch prawomocnych wyroków nakazowych dla tego samego czynu tej samej osoby; wydanie drugiego wyroku stanowi rażące naruszenie art. 5 § 1 pkt 8 k.p.w. i skutkuje uchyleniem oraz umorzeniem postępowania.

Uchylony został wyrok Sądu Okręgowego z uwagi na nienależyty skład, co zadośćuczyniło zasadzie sprawiedliwego procesu i bezstronności sądu. Sprawę przekazano do ponownego rozpoznania, zapewniając bezstronny skład sędziowski.

Wydanie wyroku łącznego musi uwzględniać prawne skutki wykonanych kar pozbawienia wolności oraz decyzji o zarządzeniu ich wykonania, prowadząc do obowiązkowego łączenia wszystkich kwalifikujących się wyroków na jednej platformie orzeczniczej.

Wymierzenie kary łącznej ponadto najwyższej z kar jednostkowych stanowi rażące naruszenie art. 86 § 1 k.k., uzasadniające uchylenie wyroku i ponowne rozpatrzenie przez sąd odwoławczy.

Sąd Najwyższy stwierdza, że pominięcie w sentencji wyroku stwierdzenia o winie i precyzyjnego opisu czynu obwinionego narusza art. 413 § 1 pkt 5 k.p.k. w związku z art. 82 § 1 k.p.s.w., co stanowi rażące naruszenie wpływające na treść orzeczenia.

Nienależyta obsada sądu na etapie odwoławczym stanowi podstawę do wznowienia postępowania i uchylenia orzeczenia, jeśli w składzie sądu uczestniczył sędzia powołany w procedurze naruszającej standardy konstytucyjne, co implikuje brak niezawisłości i bezstronności sądu.