Zmiana wyroku przez Wojskowy Sąd Okręgowy naruszająca art. 42 § 2 k.k. poprzez niezastosowanie ustawowego minimum 3-letniego zakazu prowadzenia pojazdów stanowi rażące naruszenie prawa wymagające uchylenia wyroku i ponownego rozpoznania sprawy.

Sąd Najwyższy uznał, że Sąd Okręgowy w Opolu rażąco naruszył przepisy procedury karnej, zaniedbując kompleksową ocenę dowodów, co skutkowało koniecznością uchylenia wyroku uniewinniającego i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania.

Instytucja warunkowego umorzenia postępowania karnego, określona w art. 66 § 1 k.k., nie ma zastosowania do przestępstw zagrożonych karą przekraczającą 5 lat pozbawienia wolności, co uniemożliwia jej zastosowanie wobec czynów z art. 190a § 1 k.k. związanych z nękaniem.

Zatwierdzenie postanowienia o zastosowaniu postępowania w stosunku do nieobecnych przez prokuratora nie oznacza objęcia dochodzenia nadzorem przez prokuratora. Nadzór prokuratorski wymaga normatywnego uregulowania, a nie wynika z każdej czynności procesowej podejmowanej przez prokuratora.

Uchylony wyrok Sądu Okręgowego wydano bez dostatecznego uzasadnienia konieczności ponowienia całego przewodu sądowego; Sąd odwoławczy winien samodzielnie dokonać oceny zgromadzonych dowodów w miejsce wyroku kasatoryjnego.

Rażące naruszenie prawa do obrony oskarżonego w postępowaniu odwoławczym, poprzez nieuwzględnienie wniosku o odroczenie rozprawy z powodu nieobecności obrońcy, uzasadnia uchylenie zaskarżonego wyroku i ponowne rozpoznanie sprawy.

Wyrok zmieniający Sąd Okręgowy w sposób rażący naruszał zasady oceny dowodów, co skutkuje jego uchyleniem przez Sąd Najwyższy i przekazaniem do ponownego rozpoznania, z zaleceniem rzetelnej analizy dowodów i ponownego rozważenia zasadności obrony koniecznej.

Sąd Najwyższy uznał, iż sąd odwoławczy uchybił rozpoznaniu istoty zarzutów dotyczących art. 96 § 3 k.w. oraz art. 78 ust. 4 p.r.d., co skutkowało uchyleniem wyroku i przekazaniem sprawy do ponownego rozpoznania.